รักอาจารย์...อีกครั้ง NC20+

ตอนที่ 3 ใจที่ห่างไกล

นนท์

หลังจากวันนั้น วันที่ลิสาบอกเลิก เธอตัดการติดต่อทุกช่องทาง หัวใจของผมแตกสลาย ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงรักเด็กผู้หญิงคนนี้ได้มากขนาดนี้ ผมคงตัองให้เวลาเธอ เธอคงยังเด็กเกินไปที่จะมีความรัก แต่ผมสัญญากับใจตัวเองแล้วว่า จะรักลิสา และรอวันที่เธอพร้อม พร้อมที่จะกลับมารักครูนนท์คนนี้..อีกครั้ง

ผมฝึกสอนเสร็จ ก็เตรียมทำวิจัย เมื่อผ่านแล้วผมคงต้องไปเรียนต่อต่างประเทศตามที่เคยตั้งใจไว้แต่แรก...

นนท์#จบ

หลังจากวันนั้นฉันก็ใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนๆ พวกมันคอยปลอบฉันตลอด พยายามหาเรื่องมาคุย ชวนไปเที่ยวบ้าง ไปดูหนังบ้าง ทำให้ใจของฉันลืมเขาไปได้บ้างในบางช่วงเวลา แต่ทุกครั้งที่ต้องอยู่คนเดียวใจกับเรียกร้องหาแต่เขา มันคิดถึง อยากคุย อยากจับมือ อยากมีเขาอยู่ในสายตาอีกครั้ง

เหมือนกับตอนนี้ ที่พวกมันก็มาสิงอยู่ที่บ้านของฉัน

ตอนนี้พวกเราก็เรียนจบ ม.6 แล้ว อีกไม่กี่วันจะเข้ามหาวิทยาลัย พวกเราตกลงกันว่าจะไปเรียนที่เดียวกัน แต่ใครจะเรียนคณะไหนก็แล้วแต่ความชอบ แต่สุดท้ายก็เรียนคณะเดียวกันอีกจนได้ แล้วก็ไปเช่าหอใกล้ๆ มหาวิทยาลัย แต่พวกเราไม่ได้เช่าอยู่ห้องเดียวกัน ให้เลือกกันเองว่าใครจะไปอยู่ที่ไหน พวกเราตกลงกันว่าจะเว้นช่องว่างให้กับชีวิตของแต่ละคน เผื่อมีแฟนจะได้มีเวลาส่วนตัว บางคืนค่อยมานอนด้วยกันบ้าง เพราะยังไงพวกเราก็ต้องเจอกันทุกวันอยู่แล้ว

คิมมี่ : "พวกมึง!! กูว่า..กูว่า.."

พัดชา : "อะไรของมึงอีคิม กูว่า..กูว่า..อยู่นั่นแหละ กูว่า กูชักทนไม่ไหวละ"

คิมมี่ : "มึงนี้ก็ขัดกูตลอด ให้กูบิ้วอารมณ์หน่อยก็ไม่ได้ ชิ!!"

เจน : "แล้วตกลงมึงจะว่าอะไร พวกกูรอฟังอยู่"

เมย์ : "ให้ไวเลยมึง"

คิมมี่ : "เออ เออ พวกมึงนี่ขัดกูตลอด พวกมึงดูลิสาดินั่งฟังเป็นผู้ฟังที่ดี ไม่เห็นพูดขัด พูดมากเหมือนพวกมึงเลย"

ฉัน : "กูว่า..กูก็เริ่มจะไม่ไหวกับมึงละ"

เจน เมย์ พัดชา : ฮ่าๆ

คิมมี่ : "พวกมึงอ่ะ!! กูแค่จะบอกว่า ร่างกายกูต้องการทะเล ทะเล ทะเล"

เจน : "ไปๆ กูอยากไป กูอยากใส่ชุดว่ายน้ำ"

คิมมี่ : "แรดละอีเจน"

เจน : "เอ้า!! หรือมึงไม่อยากล่ะ"

คิมมี่ : "อยากสิ แล้วที่สำคัญก็จะไปส่องผู้หล่อๆ ด้วย ฮ่าๆ"

ฉัน เจน เมย์ พัดชา : "อีแรด!!"

คิมมี่ : "ขอบคุณค่ะที่ชม"

ฉัน : "แล้วจะไปเมื่อไรอีก 2 อาทิตย์มหาลัยก็เปิดแล้วนะ"

ทุกคนตอบพร้อมกัน : "พรุ่งนี้!!"

พัดชา : "งั้นวันนี้ไปช้อปปิ้งกัน"

เมย์ : "ดีเลย พรุ่งนี้ก็วันเกิดลิสาพอดี เราก็ไปเลี้ยงฉลองกันที่นั้นเลย"

พวกเราก็ไปห้างสรรพสินค้ากัน เตรียมของ เตรียมชุดที่จะไปเที่ยวทะเลกันในวันพรุ่งนี้

พวกเราตกลงกันว่าจะไปสัก 3 วัน 2 คืน ไปแค่ทะเลหัวหินพอ เมย์ก็รับหน้าที่จองห้องพัก คิมเอารถที่บ้านมันไป

พอซื้อของเสร็จก็ต่างคนต่างแยกย้ายกลับบ้านไปจัดกระเป๋า แล้วก็มานอนกันที่บ้านของฉัน

เมย์ : "ลิสา มึงว่าพรุ่งนี้จะมีคนมาส่งของขวัญวันเกิดมาให้มึงอีกไหม"

คิมมี่ : "กูว่ามาส่งแน่นอน"

เจน : "ดูมึงจะมั่นใจมากเลยนะคิม หรือว่ามึงเป็นคนส่ง บอกพวกกูมาเดี๋ยวนี้เลย"

คิมมี่ : "อีบ้า!! แล้วกูจะส่งมาทำไม กูให้ลิสามันเองไม่ดีกว่าเหรอ เจอตัวเป็นๆ กันทุกวัน"

พัดชา : "พวกกูเห็นมึงมั่นอกมั่นใจนักหนาว่าต้องมาส่งแน่ๆ พวกกูก็สงสัยมึงดิ"

คิมมี่ : "พวกมึงก็เห็นว่าใครก็ไม่รู้ส่งของขวัญวันเกิดมาให้ลิสามันทุกปี แล้วไม่ใช่แค่วันเกิดนะ วันปีใหม่ก็ส่ง วันวาเลนไทน์ก็ส่งช่อดอกไม้ แล้วไม่เคยบอกว่าเป็นใคร นี่ก็จะเข้าปีที่ 3 แล้วนะ"

เมย์ : "หรือว่าจะเป็นครูนนท์!!"

คิมมี่ : "อีนี่!! เดี๋ยวแม่ตบปากแตก"

เมย์ : "กูขอโทษ ขอโทษนะลิสา"

ฉัน : "จะขอโทษกูทำไม กูลืมเขาไปแล้ว พวกมึงอย่าเอามาใส่ใจเลย ไปนอนกันได้ละ จะไปไหมทะเล"

แล้วพวกมันก็รีบเดินไปนอนทันที

ฉันนั้งมองของขวัญ ช่อดอกไม้แห้ง ที่วางอยู่บนชั้น ในใจก็แอบคิดนะว่าคนที่ส่งมาคือพี่นนท์ แต่เขาก็หายไป 2 ปีกว่าแล้วนะ ตั้งแต่ฉันตัดการติดต่อ เขาก็ไม่เคยมาให้เห็นหน้าอีกเลย คงจะกลับไปใช้ชีวิตแบบของเขาแล้วละ

"กูรู้ว่ามึงยังไม่ลืมเขา แล้วกูก็รู้ว่ามึงก็คิดว่าของขวัญกับช่อดอกไม้พวกนี้เป็นของครูนนท์ แต่กูไม่อยากให้มึงเศร้า ไม่อยากเห็นน้ำตาของมึง กูรักมึงนะ" เจนมันเข้ามากอดปลอบฉัน

"กูไม่เป็นไร กูโอเคมานานแล้ว มึงก็เห็นนี่ กูก็รักมึงเหมือนกัน" แล้วคิมมี่ เมย์ พัดชา ก็เข้ามากอดฉัน พวกเรากอดกันอยู่แบบนั้น "ขอบใจพวกมึงมากที่อยู่ข้างๆ กูมาตลอด กูรักพวกมึงนะ"

"พวกกูก็รักมึงลิสา" พวกมันตอบมาพร้อมกัน

ขอบคุณสวรรค์ที่ส่งเพื่อนดีๆ มาให้ฉัน ..