เรียบเรียงเรื่องราว
1062 Words
บทที่6
เรียบเรียงเรื่องราว
หลังจากที่คุณสิบทิศและคุณพีรภัทรกลับไปแล้ว ฉันก็หันกลับมาทำงานของฉันเหมือนเดิม พล็อตนิยายของฉันดำเนินมาถึงช่วงเวลาที่ทศพลไปมาหาสู่ที่เรือนบดินทร์เดชาบ่อยๆ แถมยังมีของฝากมากมายที่คนสนิทอย่างเรืองเดชขนขึ้นมาให้
บ่าวไพร่ในเรือนต่างพูดกันหนาหูว่าทศพลหรือท่านขุนกำลังหมายปองแม่หญิงอัญชลีอยู่
“หลานไปอโยธยามาขอรับ เลยนำผ้าไหมมาให้แม่หญิง....อุษา”
เหมือนหอกทิ่มแทงใจจนดอกบัวในมือของแม่หญิงอัญชลีร่วงหล่นสู่พื้น ผู้ใหญ่ในเรือนต่างยิ้มออกมาด้วยความดีใจที่ลูกสาวคนเล็กมีหนุ่มชาติตระกูลดีมาชอบพอ เพราะคิดว่าชาตินี้คงไม่มีใครมาหมายปองลูกสาวคนเล็กเสียแล้ว
“นางอุ่นไปตามแม่หญิงอุษามาประเดี๋ยวนี้” คุณหญิงแย้มหันไปบอกบ่าวด้านหลังให้ไปตามลูกสาวคนเล็กที่ตอนนี้ไม่รู้ไปซุกซนที่ไหน
ระหว่างที่ผู้ใหญ่กำลังพูดคุยกันถึงเรื่องบ้านเมืองนั้นแม่หญิงอุษาก็วิ่งขึ้นมาพร้อมกับผลไม้แถมยังเกาตามเนื้อตัวที่เป็นตุ่มแดงๆ จากการถูกมดกัด ทำเอาท่านขุนแอบหัวเราะจนต้องยกถ้วยน้ำชาขึ้นมาดื่มเพื่อกลบเกลื่อน
“คุณแม่เจ้าขาเรียกอุษามาทำไมเจ้าคะ อุ๊ยคันๆ” อุษาเกาตามเนื้อตัวจนคุณหญิงแย้มต้องโบกพัดในมือด้วยความเร็ว งามหน้าจริงๆ ลูกสาวคนเล็กซนเป็นลิงเป็นข้าง
“พี่ขุนเขาเอาผ้าไหมมาให้ มาดูสิลูก”
อุษาเดินเข้าไปจนบ่าวในเรือนต้องรีบก้มหน้าแม้แต่แม่หญิงอัญชลีก็รีบก้มหน้าลงเพราะกิริยามารยาทของอุษาไม่มีใครเขาทำกัน คุณหญิงแย้มถึงกับเลือดขึ้นหน้า นางอุ่นจึงรีบกระตุกชายผ้าเพื่อเตือนสติ อุษาจึงรีบนั่งลงแล้วคลานเข้าไปนั่งอยู่เบื้องหน้าของท่านขุน
เรืองเดชจึงหยิบผ้าไหมออกมาให้แม่หญิงอุษาได้ดู เธอจับพลิกไปพลิกมาจากนั้นก็ส่งให้บ่าวนำไปเก็บ
“ขอบคุณท่านขุนมากนะเจ้าคะ ที่มีน้ำใจเอาผ้าไหมมาให้ข้า แต่คราวหลังไม่ต้องลำบากก็ได้เพราะข้าเย็บไม่เป็นเจ้าค่ะ”
คำตอบของแม่หญิงอุษาทำเอาบ่าวไพร่ต้องหยิบยาหอมยาดมให้คุณหญิงแย้มทันที ต่างกับท่านขุนที่ยิ้มออกมาอย่างชอบอกชอบใจ
“อย่าปฏิเสธข้าเลย ข้าเต็มใจหากแม่หญิงอยากได้อะไรก็บอกข้าได้ ข้าจักหามาให้”
“ข้าอยากได้ไก่ดู่หางดำเจ้าค่ะ เมื่อวานไอ้เหลืองมันตาเจ็บชนไม่ได้เจ้าค่ะ”
ดูเหมือนว่าคำตอบของแม่หญิงอุษาจะถูกใจท่านขุนเหลือเกิน รอยยิ้มบนใบหน้าของท่านขุนบ่งบอกถึงความสุขที่ได้พูดคุยกับแม่หญิงอุษา
คุณหญิงแย้มจึงคลายความกังวลไปบ้าง อย่างน้อยความซุกซนของลูกสาวคนเล็กก็ดูถูกจริตกับลูกชายเจ้าพระยา คุณหญิงแย้มจึงปล่อยให้ทั้งสองได้พูดคุยกันและพาบ่าวไพร่เข้าไปเตรียมสำรับอาหารในครัว
ปึ้ง!! เสียงของหล่นด้านหลังทำให้อลิสาหลุดจากภวังค์ เธอหันเก็บหนังสือที่หล่นลงพื้นขึ้นมาวางแล้วมองดูหน้าไอแพดที่ได้พิมพ์ไปยาวเหยียด
“แปลกจัง ทำไมเขียนออกมาอย่างกับเห็นภาพเลย”
ฉันเดินออกมาด้านนอกเพื่อปรับอารมณ์ใหม่ เมื่อกี้มันรู้สึกแปลกๆ กับตัวเองราวกับสวมวิญญาณของแม่หญิงอุษา หรือฉันจะอินกับนิยายเรื่องนี้มากเกินไป
อีกด้าน
สิบทิศกลับมาบ้านก็เดินเข้าไปในห้องหนังสือ ตนมีนิสัยชอบอ่านหนังสือเป็นชีวิตจิตใจแต่วันนี้อ่านได้ไม่เท่าไหร่ก็เผลอหลับคาโต๊ะอีกแล้ว
ภาพในความฝันกำลังทำให้สิบทิศได้เห็นความน่ารักของแม่หญิงอุษาที่กำลังซุกซนอยู่บนเรือ เธอเด็ดดอกบัวโดยมีท่านขุนทศพลพายเรือให้ ทั้งสองดูมีความสุข เหมือนว่าท่านขุนจะปลาบปลื้มในตัวของแม่หญิงอุษามากไม่ใช่น้อย ถึงขั้นเอาของกำนัลมาให้ถึงเรือนบ่อยๆ
“ท่านขุนทำไมท่านถึงได้ชอบมาที่เรือนข้านักเจ้าคะ”
“ข้ามาไม่ได้รึ”
“ท่านหมายปองพี่สาวข้าใช่หรือไม่เจ้าคะ พี่สาวข้าชอบท่านมิใช่เล่น”
“ข้าชอบเจ้าแม่หญิง หากข้าชอบแม่หญิงอัญชลีข้าคงไม่มากับเจ้าดอก”
แม่หญิงอุษาถึงกับหันไปมองหน้าท่านขุน เธอตกใจที่ท่านขุนนั้นหมายปองเธอไม่ใช่พี่สาว แต่เธอกลับหวั่นใจเพราะไม่เคยมีรัก ไม่เคยได้ใกล้ชิดผู้ชายนอกจากพวกสมุนในเรือนก็ไม่เคยได้คุยกับใคร
“จักเป็นไปได้ไหม หากข้าจะให้ผู้ใหญ่มาพูดคุยกันไว้”
“แต่ข้าว่า...ข้า...”
ตู้มมมม เสียงเหมือนอะไรตกน้ำทั้งสองจึงหันไปดู ตอนนี้เรือของแม่หญิงอัญชลีพลิกคว่ำกลางสระบัว ท่านขุนจึงรีบกระโดดลงไปช่วยโดยมีแม่หญิงอุษาพายเรือตามไป
เมื่อแม่หญิงอัญชลีขึ้นฝั่งแล้วเธอก็สวมกอดท่านขุนด้วยความกลัวแต่กลับทำให้แม่หญิงอุษาแคลงใจ เพราะคนที่สอนเธอว่ายน้ำก็คือแม่หญิงอัญชลีแต่ทำไมคราวนี้ถึงได้ว่ายน้ำไม่เป็น
“ข้ากลัวเหลือเกินเจ้าค่ะ”
“ไม่ต้องกลัวนะแม่หญิงเจ้าไม่เป็นอันใดแล้ว พวกเอ็งพานายของพวกเอ็งกลับเรือนเถิด” ท่านขุนส่งแม่หญิงอัญชลีกลับไปให้บ่าวของเธอ จากนั้นก็หันมามองแม่หญิงอุษาที่ทำหน้าตาคิ้วขมวดอยู่ข้างกาย
“แม่หญิงอุษาใยถึงได้มองเช่นนี้”
“ท่านขุนพี่สาวข้าว่ายน้ำเก่งกว่าข้าอีกเจ้าค่ะ”
ทั้งน้ำเสียงและสีหน้าของอุษาทำให้ท่านขุนเข้าใจว่านี่คงจะเป็นการกุเรื่องขึ้นมาเพื่อเรียกร้องความสนใจ น้ำนิ่งขนาดนี้เป็นไปไม่ได้ที่เรือจะพลิกคว่ำได้ง่ายๆ
ก๊อกๆๆ
เสียงแม่บ้านเคาะประตูเรียกทำให้สิบทิศตื่นขึ้นมาจากความฝัน แค่นอนหลับไปแป๊บเดียวก็ฝันเป็นเรื่องเป็นราวขนาดนี้เลยหรือไงกัน
“คุณสิบทิศคะ คุณภัทรมาหาค่ะ”
- Writer
