ภาพเลือนราง

1184 Words
บทที่5 ภาพเลือนราง ผมเปิดรูปดูก็ไม่เห็นมันผิดปกติอะไรผมหรือมันกันแน่ที่เมากาว ผมตัดความรำคาญเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงแล้วเดินคุยกับคุณลิสาจนมาถึงสระบัวข้างบ้านที่เชื่อมต่อกับคลอง “คุณลิสาสนใจทำงานกับผมไหมครับ ตอนนี้เพื่อนผมมันกำลังทำงานเกี่ยวกับรายการลี้ลับ แต่ผมไม่ถนัดเท่าไหร่ผมเลยลงทุนอย่างเดียว” “ฉันเป็นแค่นักเขียนค่ะ ถ้าเขียนบทละครก็พอได้อยู่แต่ปกติจะไม่รับงานแนวนี้ นอกจากถูกจริตสำนักพิมพ์ถึงจะถูกเอาไปตีพิมพ์เท่านั้นค่ะ” ทั้งสองเริ่มพูดคุยกันไปจนสิบทิศเริ่มมีอาการขนลุก ทั้งสองไม่รู้เลยว่าขณะที่พูดคุยกันนั้นร่างกายของสิบทิศกำลังถูกสวมกอดด้วยวิญญาณหญิงสาวคนนึง ใบหน้าซีดเซียวน้ำตาของเธอไหลออกมาเป็นสายเลือด ดวงตาจ้องมองไปที่อลิสาอย่างอาฆาต วันต่อมา... รถบรรทุกขับเข้ามาจอดอลิสาก็รีบเดินออกมาเพื่อสั่งงานให้คนงานช่วยกันขนย้ายของเข้ามา บางส่วนก็ยกขึ้นไปด้านบน สายตาของคนงานต่างมองหน้ากัน บางคนก็รีบวางของแล้วรีบขึ้นไปรอที่รถ บางคนที่คล้องพระก็ไม่ได้รู้สึกอะไร “เท่าไหร่คะพี่สแกนได้ไหมคะ” “คุณสิบทิศจัดการเรียบร้อยแล้วครับคุณอลิสา พวกผมขอตัวก่อนดีกว่าครับ สวัสดีครับ” คนขับรถมองขึ้นไปยังชั้นสองจากนั้นก็ทำหน้าตกใจอะไรบางอย่าง สองขารีบวิ่งขึ้นรถแล้วขับออกไปด้วยความเร็ว อลิสามองขึ้นไปบนบ้านก็ไม่เห็นอะไร บ้านทรงไทยธรรมดาๆ ต้องกลัวอะไรขนาดนี้เลยหรือไงกัน “บ้าชะมัด!” บริษัทTECกรุ๊ปจำกัด ผมนั่งฟังการประชุมที่กำลังพูดถึงงบประมาณในส่วนของไอ้ภัทรที่กำลังตั้งหน้าตั้งตากับโปรเจคใหม่ของมัน มันเป็นเพื่อนรักของผมที่ผมไว้ใจมาก บ้านของมันก็ทำงานให้ผมมาตั้งแต่รุ่นคุณปู่จนมาถึงรุ่นผม มันก็ยังอยู่กับบ้านผมไม่ไปไหน “คุณสิบทิศโอเคไหมคะ เรื่องงบประมาณดาวลงไว้ในหน้าสุดท้ายแล้วค่ะ” ผมเปิดดูหน้าสุดท้ายผมไม่ได้ติดใจเรื่องจำนวนเงินแต่โลเคชั่นที่ผมอยากได้ ผมอยากได้บ้านของคุณอลิสาผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อเปิดรูปให้ทีมงานทุกคนได้ดูแต่ภาพที่ผมถ่ายมามันกลับเบลอเหมือนมีเงาอะไรบังทุกรูป “เรื่องโลเคชั่นเดี๋ยวช่วงบ่ายผมจะพาคุณพีรภัทรไปดูเองครับ เรื่องงบประมาณทำเรื่องมาให้ผมได้เลย ผมอนุมัติ” พนักงานทุกคนยิ้มหน้าบ้านเพราะทุกคนดูจริงจังกับโปรเจคนี้มาก ผมเองก็เกิดสนใจขึ้นมาแล้วสิ อยากกลับไปบ้านหลังนั้นราวกับว่ามีคนกำลังรอคอยผมอยู่ ช่วงบ่ายของวันนั้น ผมขับรถพาไอ้ภัทรมายังบ้านทรงไทยของคุณอลิสา ทันทีที่รถผมเข้ามาจอดคุณลิสาก็ออกมาต้อนรับผมสองคน เธอน่ารัก สดใส ยิ้มสวยเล่นเอาไอ้ภัทรเขินไปด้วยเลย “คุณลิสาครับนี้พีรภัทร เพื่อนของผมเอง” “สวัสดีค่ะคุณพีรภัทร” “ครับ เรียกภัทรเฉยๆ ก็ได้ครับ” พวกเราทั้งสองคนเดินตามคุณอลิสามาถึงต้นไทร ดูเหมือนว่าไอ้ภัทรมันจะรู้สึกแปลกๆ ผมเองก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนกัน เหมือนมีใครกำลังมองผมอยู่ตลอดเวลาเลย ผมมองขึ้นไปบนบ้านตรงหน้าต่างก็เห็นผู้หญิงคนนึงกำลังยืนหวีผม สายตาก็มองมาที่ผมแต่พอไอ้ภัทรเรียกผมก็สะดุ้งจนมันเองก็ตกใจกับผมด้วย “เหม่ออะไรของมึงไอ้สิบทิศ” “เปล่า...” ผมหันมามองหน้าคุณอลิสาเธอเองก็ตกใจที่จู่ๆ ผมก็ดุไม่มีสมาธิ “ไหวไหมคะคุณสิบทิศ เข้าไปนั่งพักในบ้านกันไหมคะ” “ก็ดีครับ สงสัยอากาศร้อนไปหน่อย” เพียงแค่เข้ามาในบ้านผมก็รู้สึกเหมือนจะวูบจนไอ้ภัทรมันต้องมาพยุงตัวผมไว้ ผมเห็นคุณอลิสาเธอตกใจมากรีบหายาดมและหันพัดลมมาเปิดให้ผม แต่ภาพเลือนรางที่ผมได้เห็นนั้นคือผู้หญิงที่ยืนอยู่ด้านหลังของคุณอลิสาต่างหาก “ไอ้สิบทิศ!!” เสียงของพีรภัทรทำให้สิบทิศลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง สิบทิศมองไปรอบๆ จนเห็นคุณอลิสานั่งอยู่ข้างๆ จึงถอนหายใจออกมา “ไปหาหมอไหมคะคุณสิบทิศ” “ไม่เป็นไรครับ ผมคงเป็นลมแดดวันนี้อากาศร้อนอบอ้าวด้วย ขอโทษที่รบกวนคุณอลิสาอีกแล้วนะครับผมนี่ไม่ได้เรื่องเลย” ทั้งสองสบตากันจนเกิดประกายวิวับพีรภัทรจึงกระแอมเพื่อเรียกสติเพื่อนที่กำลังสบตากับสาวสวยอย่างคุณอลิสาโดยไม่สนใจตนที่นั่งอยู่เลย “ขอโทษค่ะ” อลิสารีบก้มหน้าลงเพื่อเก็บอาการของตัวเองทำให้สองหนุ่มแอบอมยิ้มออกมา “คุณลิสาครับผมชอบที่นี่นะครับ อยากใช้พื้นที่ตรงศาลาริมน้ำ ต้นไทร แล้วก็ห้องโถงด้านในผมรู้สึกถึงความขลังถ้าได้ถ่ายทำน่าจะถูกใจคนดู” มันต้องถูกใจสิเพราะผมเห็นเงาดำๆ ตลอดเวลา อาจจะเป็นเจ้าของบ้านผมรู้ทันทีว่าบ้านหลังนี้มันต้องมีประวัติ รูปที่ไอ้สิบทิศถ่ายมาแล้วมีเงาดำๆ ก็คงเป็นเงานี้แหละ แต่ถ้าผมพูดไปคุณลิสาน่าจะกลัว ผมเลยเลือกที่จะไม่พูดดีกว่า “ได้เลยค่ะคุณภัทร ให้ทีมงานมาเตรียมสถานที่ได้เลย แต่ลิสาขออย่างเดียวนะคะ ห้ามต่อเติมอะไรแล้วก็รักษาความสะอาดให้ลิสาหน่อย ลิสานั่งทำงานอยู่ข้างบน ถ้าถ่ายช่วงกลางคืนก็ไม่เสียงดังโวยวายนะคะ” “ได้เลยครับ รายการที่ผมจะถ่ายเป็นเพียงแค่เรื่องเล่าของแขกรับเชิญครับ ไม่ใช่ล่าท้าผียังไงพรุ่งนี้ผมจะพาทีมงานมาดูสถานที่จริงนะครับ อีกเรื่องนึงเรื่องค่าใช้จ่ายคุยกับไอ้สิบทิศเลยนะครับ” “ค่ะ” พีรภัทรขอตัวออกไปถ่ายรูปเพื่อปล่อยให้ทั้งสองได้พูดคุยกัน บรรยากาศที่นี่มันน่ากลัวจริงๆ ถ้าได้ถ่ายแล้วมีเงาหรืออะไรติดไปก็คงจะดี ‘มากันครบแล้วรึพวกมึง!!’ สายลมพัดหวนอยู่รอบตัวของพีรภัทรพร้อมกับร่างของผีสาวที่นั่งห้อยขาอยู่เหนือหัวของพีรภัทร สายตาก็จดจ้องพีรภัทรด้วยความอาฆาต แปะ แปะ เสียงหยดน้ำหยดใส่พีรภัทรแต่เมื่อชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาก็ไม่เห็นอะไร แต่ขนกายกลับลุกชันเหมือนสัมผัสอะไรบางอย่างได้ “เจอของแรงแล้วสิกู” เสียงพึมพำของพีรภัทรดังขึ้นจากนั้นชายหนุ่มก็เดินกลับไปหาเพื่อนรักเพื่อขอตัวกลับไปคุยกับทีมงานต่อ
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD