หมอดิสม์ nc +++

เวกัส

เวกัสtalk

สวัสดีรับผมชื่อเวกัสนะครับ อายุ 28 ปี ที่บ้านมีบริษัทนำเข้ายาที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ ผมเป็นลูกชายคนเดียว ย้ำว่าลูกชายคนเดียว แต่ผมมีลูกพี่ลูกน้องสองคน คือมาตินอัสกับเควิน ส่วนคนอื่นแค่คนรู้จัก ถ้าพวกที่ผมเกลียดผมเรียก พวกขยะ วิธีกำจัดขยะก็มีหลายแบบ ซึ่งผมเลือกกำจัดขยะเป็นพวกแบบขยะสด หึหึ ( เฮียแกพูดให้รีดเข้าใจหน่อย) เดี๋ยวทุกคนจะรู้เองล่ะครับแบบสดเป็นอย่างไง

ผมเป็นหมอผ่าตัดที่เก่งที่สุดในโรงพยาบาลและผมยังมีตำแหน่งรอง ผอ ของโรงพยาบาลอีกด้วยนะครับ แต่ถึงจะมีตำแหน่งแค่รอง แต่ผมก็สามารถตัดสินใจทุกอย่างได้และสามารถไล่คนออกได้หมดแหละ เพราะผมใหญ่สุดในโรงพยาบาล

แต่ก่อนตอนผมยังเด็กผมมีความสุขมากเพราะมีมัมที่เป็นคนไทย มัมเป็นผู้หญิงใจดีอ่อนโยน แต่เสียดายอายุมัมสั้น ตอนนั้่นผมอายุ 10 ขวบ มัมป่วยเป็นโรคหัวใจผิดปกติ ไม่มีหมอสามารถรักษาได้และซึ่งตอนนั้นวิวัฒนาการทางการแพทย์ยังไม่ทันสมัยด้วย แพทย์ขาดอุปกรณ์หลายอย่าง แต่ตอนนี้ผมมีครบทุกอย่างแต่มัมของผมได้จากไปเเล้ว และนี้คือเหตุผลที่ผมตัดสินใจเรียนหมอเพื่อช่วยคน หน้าตาของผมคล้ายมัมส่วนมากจะเป็น สีผมสีน้ำตาลเข้ม คิ้วน้ำตาลเข้ม ดวงตาสีน้ำตาลเข้ม แต่ผมก็ได้แด๊ดเยอะนะครับ ผิว จมูก ปากกระจับ ส่วนสูง รวมๆแล้วผมหล่อมากๆ จึงเป็นที่หมายปองสาวๆทั้งหมอและพยาบาลต่างฝันเป็นผู้ในอุดมคติ เพราะอ่อนโยน พูดเพราะ ใจดี หึหึ ในโรงพยาบาลผมก็เป็นแบบนี้แหละครับ ใครเขาจะมาเกรี้ยวกราดใส่เห็นคนไข้เห็นล่ะครับ คนที่เห็นด้านมืดผมก็มีไม่กี่คน

ตอนนี้ผมโสดแต่ผมมีผู้หญิงที่ถูกใจอยู่คนหนึ่งครับ ย้ำแค่ถูกใจไม่ได้รักแค่ถูกใจ ชื่อหมอห่มรัก เธอเป็นหมอเด็ก ใจดี สวย ฐานะทางบ้านไม่ขัดสนอะไร ผมส่งดอกกุหลาบให้เธอทุกวัน แต่มีวันหนึ่งผมเห็นดอกกุหลาบที่ผมให้เธอ มีผู้หญิงคนหนึ่งเอาไปทิ้ง ซึ่งนั้นคือยัยขี้อิจฉา เธอชื่อพยาบาลมัสใจ แต่ผมก็ได้จัดการสั่งสอนคนที่กล้าเอาของของผมไปทิ้่งแล้วครับ แต่ผมเกลียดเธอที่หยิบเอาดอกไม้ของคนอื่นทิ้ง

ผมส่วนเรื่องบนเตียงผมก็เหมือนผู้ชายทั่วไปครับหิวเมื่อไหร่ก็ซื้อกิน แต่ผมเหมือนลูกพี่ลูกน้องคือไม่กินบ่อย จบครับ

" อ๊ากกกกกก " เสียงร้องเจ็บปวดของผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังโดนเอามีดกรีดลงหน้าอกด้านซ้ายเพื่อเอาหัวใจโดนหมอเวกัสสุดหล่อ ผู้ชายเปลือยท่อนบนและถูกมัดพร้อมล็อคติดเตียงไว้ไม่ให้ขยับตัวได้ เขาพยายามที่จะดิ้นรนเเต่ไม่เป็นผล เลือดสดๆไหลออกมาเต็มและเปรอะเปื้อนถุงมือสีขาวของเวกัส เควินนั่งมองเวกัสที่กำลังทำการผ่าตัดเอาหัวใจอยู่ โดยเขากำลังใช้หูฟังครอบหูฟังเพลงร็อคที่เขาชอบ

" หึหึ สำออยน่า " เสียงหัวเราะในลำคอของหมอเวกัสพลางบ่นออกมาเบาๆจากปากกระจับใต้ผ้สปิดปาก เวกัสใส่เสื้อกาวน์สีขาวสะอาดตาของและมีผ้ากันเปื้อนไว้สำหรับกันเลือดเลอะเสื้อกาวน์สะอาดมือของเขาที่กำลังทำหน้าที่อย่างดี เลือดสดๆไหลเต็มเตียง เวกัสมองหัวใจที่กำลังเต้นแล้วยกยิ้มที่มุมปาก หัวใจดวงนี้เขาต้องการเอาไปช่วยเด็กหญิงคนหนึ่งที่โรงพยาบาลเธอเป็นโรคหัวใจรั่ว พอดีกับมาตินอัสส่งคนชั่วให้เควินเอามาให้เขาพอดี

" อ๊ากกก" เสียงร้องเจ็บปวดที่โดนตัดของสำคัญออกจากร่างกายและลมหายใจเฮือกสุดท้ายของคนบนเตียง เวกัสจัดการจัดเก็บหัวใจเข้าที่เก็บศูนย์อากาศเพื่อนำไปช่วยคนที่โรงพยาบาล

" เสร็จ หึหึ" เวกัสบอกเควินที่เอาจะฟังเพลงอยู่ เควินแค่พยักหน้ารับแล้วก็หันไปมองลูกน้องที่ยืนก้มหน้าขนลุกขนพองอยู่ เพราะแค่ได้ยินเสียงก็กลัวเเล้ว ร่างกายไร้ลมหายใจได้นำเอาไปที่บ่อจระเข้ โดยไม่ยากต่อการทำลายล้าง

หลังจากนั้นเวกัสเขาก็นั่งเฮลิคอปเตอร์ของโรงพยาบาลมาที่ชั้นดาดฟ้าและเดินตรงเข้าไปในห้องผ่าตัดทันที เพื่อผู้ป่วยที่รอการรักษาหลังจากผ่าตัดเสร็จแล้ว เวกัสได้มอบหมายหน้าที่ดูแลคนป่วยให้เป็นหน้าที่ของหมอคนอื่น และตอนนี้เขาเดินตรงไปที่ห้องทำงานส่วนตัวทันทีเพื่อชำระล้างร่างกาย

ครืดๆๆๆๆเสียงโทรศัพท์มือถือของเวกัสดังขึ้นที่ห้องทำงาน ขณะที่เขายังอาบน้ำอยู่

พออาบน้ำเสร็จเขาเดินออกมาข้างนอกพร้อมผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ที่ลำตัวมีเกร็ดน้ำเกาะติดตามร่างกาย ผมเปียก เขาต้องชะงักเท้าเพราะเขาเห็นคนอยู่ในห้อง

" ทำอะไร?" เวกัสถามคนที่กำลังก้มๆเงยๆอยู่ เธอสะดุ้งเล็กน้อย มือเล็กที่กำลังเก็บเอกที่กระจายเต็มพื้นต้องชะงัก เธอกัดริมฝีปากแน่น

" หูตึง หูหนวก น้ำหูไม่เท่ากัน หูอื้อ" เวกัสถามออกมาอย่างหงุดหงิด เขายืนจ้องมองด้านหลังคนตัวเล็กนิ่ง แววตาว่างเปล่าเขาจ้องมองคนที่ใส่ชุดพยาบาลแบบกางเกงขาวสะอาดตา

" ตอบดิว่ะ ?" เวกัสขบกรามแน่น อารมณ์เริ่มขุ่นเคือง เพราะเธอเอาแต่เงียบ

" เก็บเอกสารไง ฉันเห็นมันกระจายเต็มพื้น แก้วแตกด้วย คุณไม่เห็นหรือไง?" มัสใจเอ่ยออกมาขณะที่ยังนั่งหันหลังก้มเก็บเอกสารให้เวกัสอยู่ เธอไม่ได้สนใจจะหันมามองมือเล็กเริ่มเก็บต่อ

" ใครสั่งให้เธอเข้ามาในห้องทำงานคนอื่น?" เวกัสถามน้ำเสียงเข้มรอดไรฟันออกมา มัสใจถอนหายใจออกมาอย่างรำคาญ ' ไอ้เวรนี้ ปากดีจริง' เธอพลางบ่นในใจกรอกตามองบนพร้อมลุกขึ้นยืนเต็มความสูงที่แม่ให้มา มัสใจสูดลมเข้าปอดลึกๆ พร้อมทำแก้มป่องพลางหันมาสบตากับคนที่เอาแต่ต่อว่าเธอ มัสใจเบิกตากลมโต ตัวแข็งทื่อ มือเล็กยกขึ้นมาปิดตาตัวเองไว้ เวกัสยกยิ้มเหี้ยมเดินเข้ามาใกล้ๆ

" หยุด ไอ้หมอเวร" มัสใจบอกกับเวกัสที่ก้าวเท้าเข้ามาเรื่อยๆ กลิ่นสบู่เริ่มลอยเข้ามาในจมูกเล็ก มัสใจกัดริมฝีปากล่างแน่นเพื่อกลั้นอาการสั่น

" หึหึ " เวกัสเดินเข้าใกล้ๆพร้อมหัวเราะในลำคอหนา ยกยิ้มร้ายที่มุมปากมือหนายกขึ้นมาพร้อมดึงมือเล็กที่ปิดตาทั้งสองข้างออก มัสใจเบิกตากว้างกว่าเดิม เธอก็เคยเรียนมาสัดส่วนของผู้ชาย ผู้หญิง แต่นี้หุ่นน่ากินมากเธอพึ่งเข้าใจก็วันนี้แหละ มัสใจพลางคิดและใช้สายตาก้มมองสำรวจร่างกายของเขาที่ยืนอยู่ตรงหน้าพลางกลืนน้ำลายเหนียวลงคอเล็กฝืดๆ

" อยากลองไหม?" เวกัสถามออกมาเล่นๆ เพราะเขาสังเกตเห็นว่าคนตัวเล็กข้างหน้าสำรวจร่างกายของเขาอยู่ มัสใจเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเวกัสที่ยกยิ้มร้ายที่มุมปากจ้องมองเธออยู่ก่อนแล้ว หัวใจดวงน้อยเต้นแรงโครมคราม

" ลองบ้าอะไร ไอ้หมอเวร ?" มัสใจกัดฟันพูดออกมาอย่างอารมณ์เสีย หน้าเริ่มแดงลามไปที่ใบหูเล็กและคอ เวกัสขบกรามแน่น ' นี้เขาเป็นเพื่อนยัยขี้อิจฉาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?" เขาจ้องมองคนตัวเล็กนิ่ง มือหนากำข้อมือเล็กแน่น มัสใจถึงกับทำหน้าเหยเก น้ำตาคลอเบ้าเพราะความเจ็บ

" ปะ...ปล่อยไอ้บ้า " มัสใจเริ่มใจคอไม่ดีเพราะแววตาของเวกัสดุดันน่ากลัว มือเล็กพยายามสลัดออกให้หลุดจากมือหนา เวกัสยิ่มงกำแน่นกว่าเดิม เขามองคนตัวเล็กไม่วางตา มัสใจพยายามดิ้นให้หลุด เวกัสดันตัวเข้าหามัสใจและดันคนตัวเล็กให้ถอยหลังติดที่โต๊ะทำงานมือหนาปล่อยมือเล็กเป็นอิสรพร้อมมือหนากักขังคนตัวเล็กไว้ มัสใจหันหน้าไปมองทางอื่น เวกัสยกยิ้มร้ายที่มุมปากพลางก้มลงมองลำคอขาว เขาเกิดอาการหมั่นเคี้ยวเขาก้มลงไปพร้อมใช้ฟันคมกัดที่ลำคอเล็กทันที

" อ๊ายย เจ็บ" มัสใจถึงกับสะดุ้งโหยงพร้อมร้องออกมาจากปากเล็กด้วยความเจ็บ น้ำตาไหลออกมาจากหางตา เวกัสใช้ลิ้นเลียชิมรสชาติเลือดของคนตัวเล็กที่ซึมออกมาที่ลำคอเล็ก มือเล็กยกขึ้นมาผลักอกแกร่งให้ออกห่าง แต่รู้สึกว่าเขาจะไม่รู้สึกอะไรเพราะลิ้นร้อนยังเลียและดูดที่รอยแผลที่กัดไม่หยุด ริมฝีปากของเขาเปลี่ยนมาจูบเบาๆที่รอยแผล

" หึหึ " เวกัสหัวเราะเบาๆที่ข้างใบหูเล็ก มัสใจกัดริมฝีปากล่างแน่น หัวใจดวงน้อยเต้นโครมคราม หายใจติดขัด กลิ่นสบู่อ่อนๆยังลอยเข้าจมูกเล็กตลอดเวลา

" อย่าปากดี จำไว้" เวกัสบอกมัสใจเสียงเหี้ยมพร้อมเดินหันหลังจากไปที่ห้องแต่งตัวทันที มัสใจแทบยืนไม่อยู่