หมอดิสม์ nc +++

มัสใจ

มัสใจ talk

สวัสดีเราชื่อมัสใจ อายุ 22 ปี เป็นพยาบาลอยู่โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง อยู่แผนการเดียวกันกับหมอห่มรัก เรากับหมอห่มรักเป็นเพื่อนกัน เราอาศัยอยู่กับแม่สองคนที่บ้านเช่า โดยแม่ของเราเป็นข้าราชการครู ส่วนพ่อของเราได้แยกทางกันแล้วกับแม่ของเราตั้งแต่แม่ของเราตั้งท้องได้ สามเดือน เพราะทางครอบครัวของพ่อไม่ชอบแม่ของเรา

แต่ตอนนี้มีเหตุที่เราคาดไม่ถึงเช่นกันคือเราได้ถูกสั่งย้ายแผนกมาทำงานที่แผนกผ่าตัดและดูเเลผู้ป่วยหลังผ่าตัดเสร็จ โดยคำสั่งนี้มาจากรอง ผอ ของโรงพยาบาลหรือหมอเวกัสนั้นเอง เราไม่ได้ตั้งใจเอาดอกกุหลาบที่หมอเวกัสให้ห่มรักทิ้งหรอกน่ะแต่ห่มรักบอกเราให้เอาไปทิ้ง เธอบอกกับเราว่ารำคาญ เธอมีแฟนที่ชอบอยู่แล้ว แต่หมอเวกัสว่าเราอิจฉา เราเปล่านะ จบ

มัสใจเดินออกจากห้องทำงานของหมอเวกัสทันที ใบหน้าของเธอตื่นตกใจ มือเล็กจับที่ลำคอเล็กแน่น ริมฝีปากที่ยังกัดไม่ยอมปล่อย เธอชักกลัวหมอเวกัสแล้วสิ ตั้งแต่คราวที่สั่งให้เธอเข้าไปช่วยเขาเข้าผ่าตัดแต่เขากลับไม่ช่วย เขากลับนั่งมองผู้ชายที่นอนบนเตียงเฉยโดยไม่คิดสนใจหรือช่วยแม้แต่น้อยผู้ชายคนนี้น่ากลัว มัสใจเดินตรงไปยังห้องน้ำเพื่อส่องกระจกดู เธอเลื่อนมือเล็กออกจากลำคอเล็กเพื่อดูรอบแผลที่เกิดจากรอยฟันคม มัสใจอ้าปากค้าง น้ำตาคลอเบ้า

" ไอ้หมอโรคจิต" มัสใจบ่นพึมพำคนเดียวในห้องน้ำ พร้อมรีบล่วงหาพลาสเตอร์มาติดไว้เพื่อปกปิด มือเล็กสั่นเทา ขณะที่เธอคิดถึงใบหน้าของหมอเวกัส หัวใจของเธอเต้นโครมคราม พอดีกับประตูห้องน้ำผลักเข้ามา

" อ้าว! มัสอยู่นี้เอง เลิกงานแล้วไปงานวันเกิดเราไหม ไปเปิดหูเปิดตา ไปไหม?"ซ่อนกลิ่นเพื่อนใหม่ที่แผนกผ่าตัดชวนมัสใจไปเที่ยว มัสใจหันหน้ามามองหน้าซ่อนกลิ่นแล้วส่ายหน้ารัวๆ

" ขอบใจนะ แต่เราคงไม่ไปหรอก เพราะไม่อยากให้แม่นอนบ้านคนเดียวนะ" มัสใจบอกกับเพื่อน ซ่อนกลิ่นหันมามองเเล้วทำหน้าเศร้าสลด

" ไปเที่ยวผับเปิดหูเปิดตา เราเป็นพยาบาลนานๆได้มีโอกาสนะ ไปเถอะนะมัสนะๆๆ" ซ่อนกลิ่นพยายามชวนให้มัสใจไปด้วย มัสใจกัดริมฝีปากแน่น พร้อมถอนหายใจ

" ไปก็ไปแต่เราของกลับก่อนนะ" มัสใจบอกกับซ่อนกลิ่น เธอมองเห็นเเววตาของซ่อนกลิ่นที่ไม่ได้มีพิษมีภัยอะไร เป็นพยาบาลไม่ชอบไปเม้ามอยกับใครด้วย

" ดีใจจัง ไปแต่งตัวห้องเรานะ?" ซ่อนกลิ่นชวนมัสใจ เธอครุ่นคิดในใจอยู่นาน

" อืม ได้" มัสใจตอบลงซ่อนกลิ่นทันที

ที่ผับดังของสกายที่หลายคนต่างเข้ามาหาคู่เพื่อคลายเครียด มัสใจเดินเข้ามากับซ่อนกลิ่นโดยทั้งสองคนเดินโผล่พ้นผ่านประตูเข้ามาหนุ่มๆในผับต่างหันมามองตาเดียว มัสใจก้มหน้ามองพื้นทันทีไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยมาเธอมาเที่ยว เธอมาบ้างนานๆทีกับห่มรัก แต่เธอก็มาไม่นานเธอก็กลับเพราะเธอไม่ชอบความวุ่นวาย ซ่อนกลิ่นเดินจูงมือมัสใจขึ้นด้านบนชั้นวีไอพีทันทีพอถึงชั้น ซ่อนกลิ่นดึงมือเล็กของมัสใจเดินตรงไปที่โต๊ะโซฟาที่มุมส่วนตัว ที่สามารถมองเห็นด้านล่างได้ดี

" พี่แดน สวัสดีค่ะ" ซ่อนกลิ่นทักผู้ชายที่นั่งบนโซฟาคนเดียว มัสใจเงยหน้าขึ้นมามองพร้อมยกยิ้มให้นิดหน่อย

" สวัสดีครับ มานั่งเลยเดี๋ยวแฟนเราก็มา" แดนไกลบอกกับซ่อนกลิ่น พลางปลายตามองที่มัสใจ

" ค่ะ นี้เพื่อนกลิ่นค่ะชื่อมัส มัสนี้พี่แดนไกล" ซ่อนกลิ่นแนะนำมัสใจให้เพื่อนแฟนตัวเองรู้จัก มัสใจยกมือไหว้พลางติดในใจ' ต้องกลับให้เร็วที่สุดอีมัส' แดนไกลยิ้มออกมากพลางใช้สายตาสำรวจรูปร่างของมัสใจ วันนี้มัสใจใส่ชุดเดรสสายเดี่ยวสีแดงเพลิงกระโปรงสั้นเลยเข่าขึ้นมาตัดกับสีผิวที่ขาวอมชมพูของมัสใจมาก ซึ่งหน้าอกใหญ่โผล่พ้นออกมาโชว์เล็กน้อยมัสใจปล่อยผมยาวดกดำปิดกลางหลังไว้ ที่ต้นคอยังมีพลาสเตอร์ติดอยู่ แดนไกลมองสำรวจแล้วพลางกลืนน้ำลายเหนียวลงคอหนาเบาๆ

" ป่ะมัส นั่งข้างเราก็ได้" ซ่อนกลิ่นบอกกับมัสใจแล้วดึงมือเล็กเดินตรง เข้าไปนั่งที่โซฟา มัสใจนั่งลงพลางใช้มือเล็กวางบนตักเล็กพร้อมกระเป๋าสะพายเล็กราคาถูกวางไว้บนตักเล็กเพื่อปกปิดกระโปรงที่ล้นขึ้นมา แดนไกลจ้องมองมัสใจไม่วางตาจนเธอเริ่มอึดอัด

" น้องมัสดื่มอะไรดีครับ" แดนไกลถามมัสใจดวงตาสีดำสนิทยังจ้องมองเธอไม่วางตา จนซ่อนกลิ่นส่ายหน้าให้ เพราะความเจ้าชู้ของเพื่อนแฟนของเธอ

" คนนี้กลิ่นขอนะคะ พี่แดนไปหาคนใหม่เลยค่ะ" ซ่อนกลิ่นบอกกับแดนไกลทันที เพราะเธอก็ไม่ได้ชอบความเจ้าชู้ของแดนไกลสักเท่าไหร่พาเพื่อนคนไหนมาก็คบเสร็จไม่กี่เดือนก็เลิก แดนไกลยกยิ้มที่มุมปากไม่สนใจ เขาเอาแต่จ้องมองมัสใจนิ่ง มัสใจถึงกับทำอะไรไม่ถูก

ทางด้านโต๊ะที่ห่างจากโต๊ะของมัสใจไปได้สองโต๊ะ พอดีกับเวกัสและเควินเดินเข้ามาและนั่งลงที่โต๊ะประจำ เวกัสกวาดสายตามองไปรอบชั้นวีไอพี แต่สายตาของเขาไปสะดุดที่สาวที่ใส่ชุดเดรสสายเดี่ยวสีแดงที่นั่งหันข้างกัดริมฝีปากตัวเองอยู่ สายตาของเขาเหลือบมองไปเห็นผู้ชายนอีกคนที่กำลังจ้องเธออยู่ด้วย

" เอาแรงๆมาขวดหนึ่งเลย " เควินสั่งพนักงานที่เดินเเข้ามา พร้อมล่วงบุหรี่ออกมาสูบและส่งให้เวกัสด้วย เวกัสละสายตาจากผู้หญิงที่ใส่ชุดเดรสแดงแล้วรับบุหรี่มาจุดสูบ

" มึงมองอะไรว่ะกูเห็นมึงจ้องตั้งแต่นั่งลงแล้ว" เควินถามเพื่อนพลางดูดควันบุหรี่เข้าในปอด เวกัสปลายตามองพร้อมปล่อยควันบุหรี่ออกจากปาก

" เปล่า " เวกัสละสายจากผู้หญิงที่เขาจ้องมองแล้วหันไปมองหน้าเควิน เควินยักไหล่เล็กน้อย เพื่อหมดคำถาม พอดีพนักงานเอาเครื่องดื่มมาเสริ์ฟ

" เอาเด็กไหม หรือมึงจะหาเอง " เควินถามเวกัสเพราะวันนี้ทั้งสองคนตั้งใจจะมาปลดปล่อย เพราะเครียดมานาน เวกัสหันไไปมองผู้หญิงใส่ชุดเดรสสีแดงแล้วยกยิ้มร้ายที่มุมปาก

" ไม่อ่ะ กูคิดว่ากูเจอแล้ว" เวกัสบอกกับเควิน เควินหันไปมองตามสายตาของเวกัสที่จ้องมองตั้งแต่เข้ามาทันที พลางยกยิ้มร้ายออกมา

" แต่ดูท่าทางเหยื่อที่มึงจะตะครุบกำลังมีคนจ้องอยู่แล้วน่ะ" เควินพูดกับเวกัสออกมาเบาๆพลางพ่นควันบุหรี่ออกมาจากปาก เวกัสปลายตามองเควินแล้วหันกับไปมองเหยื่อที่เขาจ้องไว้ตั้งแต่เข้ามา

" แล้วไงว่ะ " เวกัสพูดออกมาสายตาของเขายังจ้องผู้หญิงไม่วางตา' สวยว่ะ แต่ดูท่าทางคุ้นๆว่ะ เหมือนเคยเห็นที่ไหน' เขาจ้องมองผู้หญิงที่นั่งอยู่แต่ท่าทางของเธอดูอึดอัดกับผู้ชายที่นั่งจ้องมองเธออยู่ เควินปลายว่ามองเพื่อนเเล้วส่ายหน้า

" หึหึ เปลี่ยนคนใหม่เถอะว่ะ" เควินบอกกับเวกัสที่เอาแต่จ้องมองผู้หญิงคนนั้นไม่วางตา เวกัสยกบรั่นดีราคาแพงขึ้นจิบเล็กน้อย

" ไม่ " เวกัสบอกกับเควินเสียงห้วนๆ เพราะถ้าเขาจ้องเหยื่อแล้วเขาจะไม่เปลี่ยนเป็นอันขาด เควินส่ายหน้าเบาสักพักผู้หญิงคนนั้นก็ลุกขึ้นเหมือนจะไปเข้าห้องน้ำ เวกัสหันมามองเควินพร้อมยกยิ้มร้ายให้ เควินส่ายหน้าเล็กน้อย

" ปล่อยเหยื่อไปเถอะว่ะ ดูท่าทางกูว่าเธอจะกลับบ้านแล้วเพราะเธอไม่ชอบไอ้นั้น มึงหาใหม่เลย" เควินบอกกับเวกัสที่เอาแต่จ้องมองเหยื่อไม่ละลายตาแต่ปากที่พ่นควันบุหรี่ออกมา

" เจอกัน" เวกัสบอกกับเควินทันทีที่เห็นผู้หญิงคนนั้นเดินออกจากโต๊ะนั้นไป เขารีบเดินตามหลังเธอไปโดยที่เธอไม่ได้รู้สึกตัว พอเธอกำลังจะเลี้ยวเข้าห้องน้ำผู้หญิง

ขมับ!ข้อมือเล็กโดนมือใครเบาคนจับไว้ มัสใจหันหน้ามามองทันทีถึงกับอ้าปากค้าง ถึงแม้ว่าไฟที่ทางเดินห้องน้ำจะมืดสลัวๆบ้างแต่เธอก็จำได้ดีว่าใคร มัสใจรีบสะบัดข้อมือเล็กให้หลุดทันที เพราะเธอสบตากับดวงตาที่แสนน่ากลัวและดุดันของเวกัสแล้วรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัย ผู้คนเดินสวนไปบ้างแต่ไม่มีใครสนใจ

" ปล่อย" มัสใจบอกกับเจ้าของมือเรียวที่กำข้อมือเธอแน่น เธอพยายามสะบัดให้หลุดเวกัสยกยิ้มเหี้ยมออกมาที่มุมปาก

"ช่วยด้วย ปล่อยนะ" มัสใจร้องให้คนช่วยพร้อมสะบัดข้อมือเล็กให้หลุด ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาจ้องมองไม่กล้าเข้ามาช่วย เวกัสลากมัสใจให้เดินขึ้นไปข้างบนแต่ระหว่างทาง

ขมับ! ข้อมือเล็กของมัสใจอีกข้างโดนใครบางคนดึงไว้เช่นกัน มัสใจและเวกัสหันไปมอง แดนไกลยกยิ้มให้เวกัสด้วยรอยยิ้มที่ท้าทายไม่กลัว เวกัสขบกรามแน่น พร้อมสูดหายใจเข้าลึกๆ

" ปล่อยมือจากคนของกู " เวกัสบอกเสียงเหี้ยมๆ แดนไกลยักไหล่ให้ไม่สนใจพลางยิ้มกวนๆส่งให้ มัสใจถึงกับทำอะไรไม่ถูก มือไม้สั่นเทา เพราะเธอโดนทั้งสองหนุ่มดึงรั้นไว้

" ไม่ คนของกูต่างหาก " แดนไกลบอกกับเวกัส เขาทำหน้าระรื่นใส่ เวกัสกระชากแรงเพื่อให้ข้อมือเล็กของมัสใจหลุดจากการพันธนาการของแดนไกลทันที พร้อมเวกัสพุ่งเข้าหาแดนไกลด้วยหมัดหนักๆ

ผัวะ!!! เวกัสต่อยเข้าใบหน้าของแดนไกล

" หึหึ " เวกัสหัวเราะในลำคอพร้อมหมุนตัวเดินไปหามัสใจที่ยืนอึ้งอยู่ เขาจับข้อมือเล็กแล้วลากขึ้นไปผ่านชั้นวีไอพีและไปชั้นสุดสูงที่เป็นห้องของมาตินอัสทันที

เฮียแกจะทำอะไรน้องนะ ??