Chapter 5
1715 Words
Nanny no more?
"Wow"
Kung iisipin mo ay sing-laki ng isang College or University ang School na pinapasukan ng kambal. Pansin mo rin ang ibang bata na inihahatid ng mga naka kotse. Para bang hindi pwedeng wala kang sasakyan na maghahatid sa mga anak mo kapag dito mo sila papapasukin.
Dahil mula sa matayog na gate ay kailangan mo pang mag drive ng halos 10 mins. Bago ka makarating sa mismong Hall ng classrooms.
"Hindi po si Chardo Dalisay yan'? Yung sikat na artista sa TV. Yong' bida sa Teleserye na 'Ang Amerikano' ?"
Hindi maalis ni Lyan ang titig sa lalakeng kausap ang isang bata na nakashades. Hindi naman mukhang artista dahil hindi naman siya pinagkakaguluhan ngunit mukhang kabisado na ni Lianne ang hitsura niya.
"Opo. Dito po nag aaral ang mga anak niya." ang sagot naman ni Othan
"Marami po talagang anak ng mga artista ang pumapasok dito. Dahil sa buong San Vidad ang Glardestine ang pinaka magandang skwelahan para sa mga bata. May Senior High na din po sila dito. Kaya gusto nila, bata pa lamang ang mga anak nila ay dito na agad sipa pag-aralin"
"Grabe, nag aral lang ako ng daycare at kinder sa barrangay namin. Iisa nga lang electric fan namin noon" bulong naman ni Lyan sa sarili niya habang papasok sila sa isang malaking Hall.
Parang style Museum ang design ng buong skwelahan. May ilang buildings din si Lyan na na nakita. Ang building na pinasokan nila ay mukhang para sa mga daycare hanggang Kindergarten.
Nakita niya ang isang mas malaking Building na hindi kalayuan mula sa building na pinasukan nila na mas maraming estudyante ang nagsisipasukan, Mukhang sa Elementary naman iyon.
Maari mo ring' gawin na sightseeing ang buong Lugar. Bukod sa may Garden ito napakalawak, May sariling Park din ito para sa mga bata.
Exclusive for Rich People nga pala ang eskwelahan na ito.
Nang makarating sila Lyan sa tapat ng Classroom ay nagtaka siya nang may nakita siyang Pila.
"Jin! Jana! come here" Nagulat si Lyan nang sinalubong sila ng isang Teacher ay pinapila ang kambal sa unahan.
Napansin niyang may pila yata bago sila papasok ng Room. Siguro ito ang rules nila.
Napansin niya rin ang ibang bata sa likoran ni Jin at Jana. Bigla nalang kaseng nagbago ang kinilos ng dalawa. Kung kanina sa bahay ay parang sila ang nasusunod. Ngayon ay parang behave na behave sila.
"Kayo po ba ang bagong Nanny ni Mr. Buenavista? May ini-handa po kaming mini breakfast para sa inyo at sa mga bata. Proceed nalang po tayo mamaya sa Cafeteria pagkatapos ng Flag Ceremony" Nilapitan naman siya ng babaeng sumalubong kila Jin at Jana kanina. Mukhang ito nga ang kanilang teacher
"Ako si Miss Karen. Ang Adviser nila. " Naglahad naman ito ng kamay sa kanya
"Ah, Lyan po" Ngumiti naman siya kay Karen.
Habang nanonood ng Flag Ceremony si Lyan ay nakita niya ang kambal sa unahan. Hindi niya inaasahan silang dalawa ang mag le-lead ng ceremony. But Jin always have that poker face as well as with Jana. Parang walang i-sisingit ang isang ngiti sa mga mukha nila.
From the crowd she could distinguish the twins. Malayo ang pinagkaiba ng ibang bata sa kanilang dalawa. Mas madalas niyang makita ang kambal sa isang sulok lamang. No friends, no other kids around them. Para bang' it is already implied na wala nang lumalapit sa kanila.
Hindi rin nagtagumpay si Lyan na tawagin ang mga bata sa Cafeteria pag katapos ng Ceremony. Nagpumilit sila Jana na maghintay na lamang sa Room nila para sa kanilang 1st period.
"Mini-Breakfast?" Napakurap kurap na lamang si Lyan nang makita niya ang samu't saring klase ng pagkain na inihain sa kanya ng mga waiter doon sa Cafeteria.
"Hindi ko po kase alam ang gusto ninyo. Pinahanda ko na lamang po lahat ng klase" ang sabi naman ni Karen
"Ayos lang naman sa akin kahit ano"
"May exclusive meal po kaming inihahanda para sainyo tuwing lunch. Mayroon din po kayong VIP Room para sa mga bata. If the twins will nor eat their lunch pack. Maari po ipaalam sa amin nang mapag handaan po namin ang menu. "
Kahit isang subo pa lamang ni Lyan sa French toast na kinain niya ay parang nabulunan na siya sa mga sinabi pa lamang ni Karen.
Is this even real?
Gaano ba sila kayaman at parang iba ang treatment nila sa kambal at sa knya?
"Sayang na nga yong' pagkain sa bahay tapos magpapahanda pa ng menu dito. Nako po."
"Pihikin daw po kase ang kambal. But all of these are paid by Mr. Buenavista. Kainin man po o hindi ng mga bata."
"Hilig magsayang ng pera ng siraulong yon' " Biglang naaptigil sa pagsubo ng pagkain si Lyan nang makaramdam siya ng matinding katahimikan.
"I mean si Sir." agad namang saad nito.
**
Limang oras lamang ang itinatagal ng klase ng mga bata. Lyan was also instructed to wait them. Nang magsilabasan ang mga bata ay dumiretso ang ilan sa park. Dito talaga kase ang puso ng mga bata. Dahil marami silang paglalaruan dito.
Napatigil si Lyan nang makita niya ang dalawang batang naka talikod na nakaupo sa bench sa ilalim ng puno. Mukhang nanonood sila sa mga bata.
"Gusto niyo bang maglaro?" Sinubukan niyang gulatin ang dalawa pero parang wala lang sa kanila ang pagdating niya.
"We are not allowed to go there. " ang sabi naman ni Jana
"Bakit? Para sa lahat ng bata naman yan ah
"We have our own playroom. But we don't go there" ang sabi naman ni Jin
"Oh, di tara na. Samahan ko kayo bago dumating si Othan"
But the kids seems uninterested with her idea. Nakatuon lamang ang titig nila sa mga bata.
A normal kid would also be there. Playing, sweating and screaming. Running around till they are tired. That's a typical type of kid would do. Pero bakit parang isolated ang kambal at ang dami nilang hindi pwedeng gawin?
"Gusto niyo ba mag-play doon?"
Natahimik naman ang kambal at hindi sila nakasagot agad. But the ways Lyan sees it, Mukhang hindi na niya kailangan maghintay ng sagot.
"No need. They won't talk to us anyway" Napatayo naman ni Jana at kinuha ang kanyang bag.
"We should just wait Othan to come" ani pa ni Jin at sumunod sa kapatid niya.
Parang si Lyan na mismo ang naboboringan sa buhay ng kambal. Nang dumating kase si Othan ay dumiretso din agad sila pauwi.
"Oh bakit?" Habang nakatitig si Lyan sa dalawang bata na paakyat sa hagdanan ay nilapitan siya ni Aling Teressa
"Mas malungkot pa yata ang buhay ng dalawa kaysa sa akin" Napasinghap ai Lyan
"Ganyan talaga. Kahit hindi maganda ang relasyon nila sa Daddy nila, Si Sir parin naman ang masusunod"
"Ang mabuti pa samahan mo na ako maghanda ng hapunan nila"
Sa buong unang araw ni Lyan ay parang hindi pa siya nakakita ng 'Hindi bongga'. Maybe she will never get used to living a luxurious life like this.
Totoong masagana ang bawat araw dito sa bahay na ito. Ngunit ang buhay na kinagisnan niya na kung madalas ay gipit pero masaya at puno parin ang pag asa ay hindi niya kailan man maipagpapalit.
"Sana nandito ang mga kapatid ko. Mabubusog sila panigurado" Parang kumikinang pa ang mga mata ni Lyan na nakatingin sa mga pagkain na nakahain sa lamesa.
"It's dinner time. We prepared your favorite food!"
Masayang sinalubong ni Sally ang kambal. naglakad ang salaaa para libutin amg buong lamesa. Para silang mga judges ng isang cooking show.
"I don't want this" Nagulat silang lahat nang itinapon ni Jana ang isang malaking plato ng pasta
"This one too" tinapon rin ni Jin ang plato ng chicken afritada
Parang nanlumo si Lyan na nakatingin sa mga pagkain na nakakalat sa sahig.
"Wala ba kayong kakainin jan?" Umabante ng kaunti si Lyan at hinarap sina Jin at Jana
"I'll just eat chocolate bars" ang sabi naman ni Jin at umupo.
"Okay. Then no food tonight. May Chocolate Ban ang bahay na ito. So if you don't eat these foods. You hungry all night"
Mistulang natahimik ang lahat sa sinabi ni Lyan.
"Lyan!" pagbabanta ni Aling Teressa sa kanya.
"Kung hindi kayo kakain, go to your room"
Masama ang tingin ni Jin at Jana sa kanya na umalis ng kusina.
"Halla ka, Lyan. Papagalitan tayo ni Sir Chase" kinakabahan na saad naman ni Sally sa kanya.
**
"I see. Yes, ofcourse-"
"Kung hindi kayo kakain, go to your room"
Mistulang napako si Chase kinatatayuan niya at saglit na nakalimutan niyang may kausap pa siya sa telepono.
"I'll call you back" agad nitong saad sa kausap at ibinaba muna ang tawag.
Napatingin siya sa dalawang bata na paakyat ng hagdanan. Talagang hindi nga sila kumain.
"The new Nanny is cool" Napangising saad nito kay Secretary Kim.
Napansin niya din ang pagpigil ng tawa nito.
"I underestimated her." aniya naman ni Secretary.
"No one has ever done that aside from me."
Nang magtungo si Chase doon ay nagulat silang lahat.
Agad na nilinis si Sally ang pagkain na nakakalat sa sahig.
"Mukhang masarap ang pagkain, Aling Teressa. Baka pwedeng kumain ako?"
"Ay oo naman Sir. Halina po kayo" Nakangiting saad naman ni Aling Teressa.
Pinaghila ni Secretary Kim si Chase ng upuan at binigyan siya ng panibagong kutsara, tinidor at plato.
Bibira lamang kumain sa bahay si Chase. Kaya naman hindi ordinaryo ang gabing ito para sa kanila.
"Miss Nanny, You should join me too"
Nagtinginan sila Sally at Aling Teressa sa sinabi ni Chase. Wala pa kaseng naglalakas loob kumain kasama ito.
Even Secretary Kim would just stand beside him until he is done.
"Sir, It's fine" Mahinang napatawa lamang si Lyan
"Am I being rejected?" Napanganga naman ito sa sumunod niyang sinabi.
"Sabi ko nga po sir. Ang sarap kumain" Agad itong upo sa pinakamalayong upuan mula sa kinauupuan ni Chase.
Parang nasa kubeta lang si Lyan na may constipation. Or maybe more than that. Bigla nalang kase itong sumulpot nang matapos niyang mapag sabihan ang dalawa. Baligtadin man kase natin ang mundo ay anak parin niya ang kambal. Who knows if letting the twins skip dinner ay maaring rason upang sesantihin ulit siya?
"About what-"
"SIR SORRY PO! WAG' NIYO NAMAN AKING SESANTIHIN. UNANG ARAW KO PA LAMANG PO!"
Napatigil sa pagsubo ng pagkain si Chase nang umalingawngaw ang boses ni Lyan.
- Writer
