“ไว้อาบน้ำเสร็จแล้วพี่ค่อยทำแผลให้นะ” เขาบอกด้วยความใส่ใจ
ในทีมที่มาด้วยกันมีผู้หญิงเพียงคนเดียว หมอเมฆจึงมานอนในห้องหมอเนเน่เพื่อความปลอดภัย โดยได้แจ้งกับทีมงานไป
สองคนช่วยกันปูที่นอน หมอเมฆเอามุ้งออกมากาง
“อย่างน้อยนอนในมุ้งก็กันยุงได้ และพี่ว่ามันกันลมหนาวได้ด้วยนะ” เขาชี้ให้เธอดูตามฝาบ้าน ที่มีรูเล็กๆ ที่ลมสามารถพัดลอดเข้ามาได้
“เห็นพวกชาวเขาอยู่กันแล้วก็น่าสงสารนะคะ ทำไมเขาถึงอยู่กันได้” เธอนั่งกอดหัวเข่ามองไปรอบๆ
หมอเมฆทรุดนั่งลงใกล้ๆ ก่อนจะหยิบกระเป๋ายามาทำแผลที่เท้าให้หญิงสาว
“พี่ว่าคับที่อยู่ได้นะ แต่คับใจอยู่ยาก บางทีเพราะความรักของคนในครอบครัวต่างหากที่ทำให้ทุกคนมีความสุข ไม่จำเป็นต้องมีบ้านหลังใหญ่โต พวกเขาก็มีความสุขที่ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา
ญารินดากล่าวขอบคุณเขาเบาๆ ก่อนจะเป็นฝ่ายยกเท้าของพี่เมฆที่อยู่ใกล้ๆ มาดู
“โอ้โห... ของพี่เมฆก็ไม่ใช่น้อยนะคะ มะ... เนเน่ท
