ญารินดานอนหายใจโรยระริน ตอนนี้พี่เมฆทาบทับเรือนกายกำยำที่แข็งแกร่งลงบนตัวเธอ หญิงสาวสัมผัสได้ถึงความแข็งขืนของหมอหนุ่มที่ทิ่มแทงบดเบียดอยู่บริเวณหน้าขา
“เป็นของพี่นะคนดี” เขากระซิบแผ่ว
“ค่ะ” เธอขานรับเบาๆ ยกมือขึ้นสวมกอดและลูบคลำไปทั่วแผ่นหลังของเขา
หมอหนุ่มประกบริมฝีปากลงมาอีกครั้งหนึ่ง ส่วนแข็งขืนข้างล่างก็จับประชิดเบียดแทรกเข้าไปในช่องทางที่อ่อนนุ่ม เธอเผลอร้องครางเบาๆ เมื่อความใหญ่โตถูกยัดเข้าไปพร้อมกับการถ่ายเทน้ำหนักกดทับให้ตอกแน่น
“เจ็บจังค่ะพี่เมฆ เนเน่เจ็บ อื้อ...” เธอร้องบอกเขา กอดรัดจิกเล็บไปบนหลังของเขาทันที เสียงร้องเบาๆ ที่ข้างใบหูทำให้หมอหนุ่มต้องหยุดก้าวล้ำ เขาหยัดตัวนิ่งทำให้หญิงสาวคุ้นเคยกับความแปลกใหม่ที่กำลังแทรกอยู่กลางลำตัวของเธอ หญิงสาวอ้าขากว้างอัตโนมัติ เธอน้ำตาซึม เพิ่งรู้ว่ามันเจ็บไม่ใช่น้อย ตอนนี้ร่างกายเหมือนจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
“พี่เมฆขา เบาๆ นะคะ” เธอกระ
