มิวเดินตามคนทั้งคู่ไปด้วยความสงสัยและไม่สบายใจ แค่มาส่งเอกสารแต่ให้ความรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกควบคุมตัวอยู่
“ เอ่อ.. ฉันแค่เอาเอกสารมาส่งให้คุณเอกราชค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ ” สองเท้าหยุดนิ่งกับที่ขณะสายตามองผู้ชายทั้งคู่ด้วยความระแวง ไม่เข้าใจจุดประสงค์ว่าพี่ชายของจินทำแบบนี้ทำไมสัญชาตญาณเตือนให้เธอระวังตัว
“ ยังกลับไม่ได้ครับ คุณคิมหันต์สั่งให้คุณเอาเอกสารไปให้ท่านด้วยตัวเอง ” ชายหนุ่มขยับตัวเข้าขวางเมื่อเห็นหญิงสาวตั้งท่าจะเดินหนี
“ แค่เอกสารใครเอาไปให้ก็เหมือนกัน คุณเอาไปให้แทนก็ได้นี่คะ ฉันต้องรีบกลับไปทำงานต่อ ” เห็นอีกฝ่ายไม่ยอมขยับแถมยังถือวิสาสะดึงกระเป๋าสะพายของเธอไปถือไว้เสียเอง มิวมองกระทำของผู้ชายตรงหน้าด้วยความไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ผู้ชายอีกคนฝายมือไปทางประตูลิฟต์ที่เปิดกว้างออก
“ เชิญครับ ” คนพูดมองหน้าหญิงสาวเขม็ง พอเห็นหญิงสาวยอมเดินตามเข้ามาใน
