“ แล้วเธออยากให้หึงไหมล่ะ ” จินเหยียดยิ้มหยันออกมา เลี้ยวรถเข้ามาจอดในลานจอดรถร้านอาหารแห่งหนึ่งที่อยู่บนทางผ่านก่อนจะถึงคอนโดของเขา
“…”
“ อาหารร้านนี้รสชาติใช้ได้นะ หิวชะมัดฉันยังไม่กินอะไรเลย ” ไม่ได้รอให้อีกฝ่ายพูดอะไร เปิดประตูเสร็จร่างสูงก็ก้าวออกไปทันที เสียงปิดประตูที่ตามหลังมาทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายก็ตามเขาลงมาจากรถเช่นกัน
มิวมองดูอีกฝ่ายด้วยความงุนงง อารมณ์ที่แปรเปลี่ยนปุบบับทำเอาเธอปรับอารมณ์ตามไม่ทัน การจะทำความเข้าใจคนอย่างจินเป็นสิ่งที่ทำให้เธอปวดหัวไม่น้อย ทั้งๆที่คิดว่ารู้จักเขาดีพอแล้วแต่พอเอาเข้าจริงเธอกลับเข้าไม่ถึงตัวตนของเขาเลยด้วยซ้ำ
จินก็เหมือนกับทะเล คาดเดาอะไรล่วงหน้าไม่ได้เลยทั้งนั้น
“ ที่จริงพี่ก็หิวอยู่เหมือนกัน ในงานเลี้ยงได้กินอาหารไปแค่นิดเดียวเอง ” อาหารตกถึงท้องไปได้นิดเดียวก็คิดจะหาอะไรอร่อยทานให้อิ่มก็มีแต่คนมาขัดจังหวะ
ทั้งคู่เดินเข้ามานั่งตรงโต๊ะที่ว่
