จินแสร้งตีหน้าขรึมทั้งที่พยายามกลั้นยิ้มแทบตาย หัวใจลิงโลดไปด้วยความดีใจหนัก ให้ตายเถอะแค่คำพูดเพียงคำเดียวไม่เข้าใจว่าทำไมถึงได้รู้สึกดีมากมายถึงเพียงนี้
“ ที่เธอแอบเอาไปสูบเมื่อคราวก่อนมันเป็นของรุ่นพี่ที่มหาลัย เขาแค่เอามาให้ลองเฉยๆ ฉันไม่ได้สูบบ่อยขนาดนั้น ”
“ ตอกย้ำอยู่ได้ ถ้ารู้ตั้งแต่แรกก็คงไม่เอามาสูบหรอก ” มิวบ่นอุบอิบออกมาเสียงเบา เด็กบ้านี่ชอบเอามาพูดทุกครั้งเวลาเอ่ยถึงเรื่องนี้ นึกถึงเรื่องวันนั้นขึ้นมาทีไรก็ยังรู้สึกอับอายขายขี้หน้าไม่หาย
ที่จริงเขาไม่ได้เครียดหรือมีปัญหาชีวิตอะไรจนถึงขนาดต้องเอาของแบบนั้นมาช่วยดับทุกข์ใจ ลองแค่สองสามครั้งก็ลาขาดแค่บุหรี่กับเหล้าก็เพียงพอสำหรับเขาแล้ว
แล้วตอนนี้ก็มีของดีที่ดีกว่าของพวกนั้นเป็นไหนๆ เห็นคนตรงหน้าทำหน้ามุ่ยไม่พอใจพลันในหัวก็นึกอะไรขึ้นมาได้
“ ฉันเลิกก็ได้นะ แต่ก็ต้องมีอะไรมาแลกเปลี่ยนหน่อย ”
“ แลกเปลี่ยน? ได้สิ นายอยากไ
