May Gatas ka pa sa labi: Watty De Dios

WATTY POV “Ohhh Ang mga mata! Dudukutin ko iyan!” pasaring ni Georgette sa akin habang nakatitig sa lalaking imposibleng mapansin ang isang tulad ko. Haleeer! tindera lang ako ng ihaw-ihaw samantalang si Enrique Villanueva ay isang prinsepe este anak nang kasalukuyang Mayor dito sa amin. Matagal ko nang kras pero wapakels sa beauty ko. Sino nga ba ako??? Ako lang naman ay si Diwata De Dios a.k.a Watty the griller dito sa kanto namin. Suwerte lang dahil si Enrique ay nakatira diyan sa tapat ng pinagiihawan kokahit paapano ay nakasisilay ang isang hamak na tulad ko. FYI nasa tapat ako ng mansyon nang mga Villanueva. Kaya kapag lumalabas ang guwapong si Enrique ay hindi ko maiwasang masunugan ng isaw, paano nakatingin sa kaniya. Twenty-eight na ako noh pero NBSB dahil gusto ko pang tulungan ang Tiyang Tes ko na kumupkop sa akin noong mawala ang mga magulang ko. Aruy! masakit parin naman ang mawalan ng magulang pero lagi kong sinasabi sa aking sariling laban lang, self. “Bes, hanggang tingin na nga lang ipagkakait mo pa!” patol ko. “Edi ikaw na. Bes look you drop something!” Sabay turo sa may paa ko. Ako naman si loka sinundan. “Ooopppss teka isusuot ko lang…” muli kong patol. Pakunyari kong pupulutin ang pant* kong nalaglag at isusuot. Sabay kaming hahagalpak nang tawa, iyong parang wala nang katapusan. “Landi!”. Dahil sa paglolokohan namin ay hindi ko agad napansin na may batang lalaki sa harap namin. Saka lang ako tumigil nang magsalita na. At muntik pa akong matawa ulit nang makita ang emosyon sa mukha ni Geogette. Baklang ito talaga walang sini-sino kahit bata basta julaki! “Hi Miss Ganda. Puwede bang magtanong?” panimula niya. “Pogi ako! Ako ang tanungin mo…” agaw ni Geogette pero hindi parin inaalis ang tingin sa akin. “Ah, ano ba iyon?” masisisi ko bang mas mukha akong approachable kaysa sa kasama kong napaka ano makatingin. “Do you know this person?.” May inilabas siyang picture at nanlaki ang mata ko nang makita ko si Tiyang noong dalaga pa siya. Ang Tiyang ko nagtaksil at may anak noong dalaga pa siya” Kalong-kalong niya kasi ang isang bata. “Ahmm. Bakit mo naman siya hinahanap?” tanong ko dahil malay ko ba kung anong pakay niya kay Tiyang. Tinaasan ko siya ng kilay pero kinindatan lang ako. Aba’y loko to ah… hindi marunong gumalang eh matanda akong ‘di hamak sa kaniya. “She’s my yaya at gusto ko lang siyang dalawin.” Nagbago ang tingin ko sa binatilyong ito akala ko kung ano na. “Tiyahin ko siya. Pero mamaya pa ‘yun uuwi ginabi na sa paglalabada eh. Gusto mo dito ka muna tapos sabay na lang tayo uuwi. Wala ‘din kasi tao sa bahay kaya sabay nalang tayo.” Pahayag ko. Tumango naman siya at umupo sa isang stool para sa mga customer namin. Si Georgette naman ay hindi na kumukurap dahil sa kagwapuhan ng binatilyo kahit ako ay hindi itatanggi iyon. Pero nahahanginan ako parang may kayabangan ang datingan o galing lang talaga sa mayamang pamilya. Tahimik siya sa gilid habang palipat-lipat ang tingin sa mga customer namin at lilipat sa akin na akala niya ay hindi ko nahahalata. “Bes,” bulong ni Geogette sa akin. Nilakihan ko siya nang mata dahil papalapit si Enrique sa gawi namin. For the first time si Enrique lumapit sa lugar namin. “Mukhang masarap iyan ah.” Masaya niyang bati. Nagulat ako dahil ang yaman nila tapos magkakainteres sa akin este sa ihaw-ihaw kong tinda. “Baby Mayor naman pinakikilig mo ‘tong kasama ko. Sige pili kana at iihawin namin.” “Sure.’ Tipid niyang sagot. Pinagmasdan ko ang mapuputi niyang kamay na mala-kandila. “Ito lang. Balikan ko nalang later, puntahan ko lang ang girlfriend ko.” Ayun sa sinabi niya gumuho in an instant ang mundo ko. For the first time pupunta siya dito tapos babanggitin lang niya ang girlfriend niya. Humigpit ang pagkakahawak ko sa pamaypay ko at gigil na nagsimulang mag-ihaw. “Bes, okay ka lang… Playboy talaga si Enrique ha noh! Ibang girl na naman ang inuwi. Hayaan mo na hindi man siya napasayo bumili naman siya ng tinda mo. Dami nga niyang binili oh. Halos makalahati…” halatang naiinis ako at kina-comfort lang ako ni Georgette ng aksidente kong matitigan ang binatilyo. Kunot noo at umismid sa akin. Pinamumukha niya kayang ‘ilusyunada ako!’ Bahala siya wala naman akong pakielam eh. Ilang sandali pa ay dumating na ang katulong ni Enrigue. Kinuha ang mga barbeque na pinaihaw. Mabuti nalang at siya ang kumuha dahil hindi na maganda ang mood ko. “Salamat, ho!” sabi ko kay Nana Minding. Mabait naman sila eh. “Nako, ang bango. Maganda ang mood ni Seniorito Enrique kaya nilibre kami. Ito kasi ang request namin kapag napasagot na niya si Miss Celine,” pasaway din itong si Nana Minding pinamukha talagang wala ako sa kalingkingan ng magandang si Celine. Celine iyong magandang dalaga na anak ng Vice Mayor namin. “Nana Minding! Araw-araw kaming narito. Kung sino-sinong babae ang inuuwi ni Baby Mayor, noh. Saka pustahan tayo bukas may bagong bil*t na naman siyang iuuwi diyan,” saad nang taklesang bunganga ni Georgette. Tumawa naman ang matanda. Samantalang ako sa isang sulok tahimik na tinatapos ang order bigla akong napagod at nakaramdam nang bigat. Gusto ko na tuloy umuwi. “Oww diba… basta ang mahalaga birhen pa itong kaibigan ko. Talbog lahat ng babae diyan.” “S-Sige isigaw mo pa. Binubugaw mo ba ako? Kras ko lang ‘yan si Enrique at wala pa akong balak na mag-boyfriend tutulungan ko pa si Tiyang noh. Guwapo lang siya.” “Sabi mo eh. May guwapo din naman dito oh.” Baling niya sa binatilyo. Pero patay malisya ang loko kaya bumalik na naman ako sa pagiging pangaasar ko. “Hindi ka pinansin, bes!” kantyaw ko. Abala na kasi ito sa kaniyang telepono. Ilang oras pa ang lumipas. Nagligpit na kami ni Georgette. Tinulungan niya akong maglagay sa kariton ko. Tinutulak ko lang kasi ito pauwi dahil sa susunod na kalye lang naman ang bahay namin. “Miss ako na.” inagaw sa akin ng binatilyo ang kariton. “Huwag na mabigat at baka madumihan ang damit mo.” “Tsk. A-Ako na.” sa sunod niyang pag-attempt ay ibinigay ko na makulit eh. “Siya na nga kasi..Oh siya Bes tutuloy na ako. Ikaw na ang bahala sa guwapong ites… pakisss— joke lang” sabay bawi din niya. Bahagya akong ngumisi dahil may pagkamalandutay iyang si Georgette. Inakyat namin ang mga kagamitan at hinubad ko ang apron ko. Inaamin ko hapit ang suot kong blouse at maikli lang ang short ko. Pakielam nang mga tsismosa sa amin na pokpo* daw ako eh ganito lang talaga manamit ang isang diwata. Napangiti ako at nakalimutan ko tuloy na may bisita pala kami baka maeskadalo pero mukha namang may dugong alien este porenger kaya siguro naman ay adapt na niya ang ganito saka wala naman akong peklat, makinis at walang bilbil. Nung minsan nga ay lumaban pa ako sa Binibining Santa Elena kaya lang hindi na ako nakarating sa top10 naligwak sa kapurulan ng utak. Medya-medya lang kasi ang alam ko.