รักนี้ โหดเอาเรื่อง (Savage Love)

“ยั่วมาก! มิ่งขวัญ เธอทำให้ฉันขนลุกแล้ว” “ขนลุก? แล้วดีไหม ก้มนิดเดียว ก้นก็โผล่ ไม่ค่อยมั่นใจเลย” มิ่งขวัญพยายามดึงชุดเดรสสีแดงกำมะหยี่ตัวสั้นลงมาปิดเรียวขาเพื่อสร้างความสบายใจ แต่ก้อนซาลาเปาอวบนิ่มข้างบนกลับโผล่เกินพอดีขึ้นมาแทน ทำให้เธอต้องดึงอีกรอบ ไปๆ มาๆ รู้สึกวุ่นวายจึงเลิก ไม่เห็นจะช่วยอะไรเลย "แครอล จะไม่เป็นไรแน่นะ” “มิ่งขวัญที่รัก เธอไม่ต้องห่วง นั่นผับของพี่ชายฉันเอง มีเรื่องอะไรให้กลัว คืนนี้พวกเราไปสนุก ฉันเชื่อว่าเธอจะชอบ” “ผับพี่เธอ แครอล เธอคงไม่วางแผนทำเรื่องแปลกๆ ใช่ไหม เธอก็รู้ว่าพ่อแม่ของพวกเราคุยอะไรกัน” “ฉันสาบานไม่หลอกเธอแน่นอนค่ะที่รัก คืนนี้เราไปเที่ยวกันเฉยๆ เธอเชื่อฉันสิ” แครอลสวมมินิเดรสสั้นสีดำเผยเรียวขาเนียน ใบหน้าก็แต่งสีสันฉูดฉาดตามแบบฉบับสาวสวยสุดแซ่บ ที่เปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ เธอเดินเข้ามามองเนินอกของมิ่งขวัญ เพื่อนคนนี้สัดส่วนพอดีมือ ไม่เห็นต้องใส่ฟองน้ำเสริมเหมือนตัวเองเลย ยิ่งสวมชุดเข้ารูป พูดได้คำเดียวว่าน่ากินมาก แครอลกลืนน้ำลายอึกหนึ่งก่อนจะส่งยิ้มกรุ้มกริ่มให้มิ่งขวัญ ผู้หญิงด้วยกันยังขนาดนี้ ไม่ต้องพูดถึงหนุ่มๆ เลย "ฉันเสริมเเป้บเดียว เดี๋ยวเราไปกัน" เวลาทุ่มกว่า ในที่สุดก็มาถึงสถานบันเทิงย่านดัง แครอลรีบเช็คว่าพี่ชายของเธอจะเข้ามาดูเเลผับในคืนนี้เองหรือเปล่า เพราะหากมา เธอจะพามิ่งขวัญไปที่อื่น ย่านนี้มีผับมากมาย แต่ที่ได้รับความนิยมก็คือ เดอะ เค ผับใหญ่ใจกลางกรุงของพี่ชายคนรอง มิ่งขวัญเหลือบมองแครอล รถจอดแล้ว เพื่อนสาวรออะไรอยู่อีก "เย้!! พี่คัลเลนไม่เข้าวันนี้ ลุงเอก ไปส่งหนูกับมิ่งที่เดอะเคค่ะ" "คุณหนู หากคุณคัลเลนรู้เรื่อง จะโดนดุเอานะครับ" "ลุงไม่ต้องกลัว หนูมีทางหนีทีไล่ค่ะ สักตีสอง ลุงเอกมารอรับเราที่ร้านสะดวกซื้อหน้าซอยนี้นะคะ เดี๋ยวหนูกับมิ่งขวัญจะเดินมาหา" ลุงเอกขับรถไปส่งตามคำสั่งของแครอล ไม่นานสองสาวก็มาถึงหน้าทางเข้าเดอะเค คนยังไม่เยอะเท่าไร ยืนรอตรวจบัตรประชาชนไม่นานก็ได้เข้าไปแล้ว อันที่จริงทั้งสองยังอายุไม่ถึง แต่เพราะเป็นแครอล น้องสาวเจ้าของผับ คนตรวจจึงให้ผ่านไปอย่างง่ายดาย มิ่งขวัญมองประตูผับดัง มันเหมือนกับปากของปีศาจราตรี ทั้งดึงดูด มีเสน่ห์ แถมยังล่อลวงให้คนหนุ่มสาวเข้ามาหาราวกับผึ้งบินตอมน้ำหวาน ผู้คนด้านในบ้างยืนบ้างนั่งตามสะดวก บนพื้นมองไม่เห็นเท้าเพราะไอเย็นของน้ำแข็งแห้ง ใส่ชุดไม่ค่อยปกปิดมาแบบนี้ เริ่มหนาวแล้วเหมือนกัน "เป็นไง นี่ผับพี่ชายฉันเอง สนุกให้เต็มที่ ฉันรับปากจะพาเธอมาเที่ยวแล้ว สองทุ่มดีเจถึงจะเปิดเพลงแด๊นซ์ ระหว่างนี้เรามาดื่มเบาๆ กันก่อน" แครอลเชี่ยวชาญมาก โต๊ะตัวสูงที่ทั้งสองนั่งไม่นานก็มีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์วางเต็มไปหมด มิ่งขวัญขอน้ำอัดลมด้วย เธอต้องดื่มมันเพื่อช่วยไม่ให้ตนเองเมา ไม่ใช่ว่าดื่มเหล้าไม่ได้ แต่ดื่มทีไรแล้วปวดหัวคลื่นไส้ จิบน้ำอัดลมหน่อยถึงจะดี "ฉันไม่เคยมาเที่ยวที่เเบบนี้เลย จะอันตรายหรือเปล่า" “ที่รัก อยู่ออสเตรเลียเธอไม่แหกกฎบ้างเลยเหรอ” “อยู่ที่นั่นหากโดนตำรวจจับได้ ฉันต้องถูกรายงานความประพฤติ พ่อแม่รู้ โรงเรียนรู้ ก็จะกักบริเวณ เคยอยากไป แต่ไม่กล้า โทษหนักกว่าที่นี่ซะอีก ขนาดจะซื้อเหล้า อายุไม่ถึงก็ยากแล้ว” "วุ่นวายจัง ดีมากที่เธอมาเรียนต่อกับฉัน อะไรที่ไม่เคยทำ ฉันจะพาเธอไปทำเอง” มิ่งขวัญคิดในใจ เหตุผลที่ได้มาก็ไม่ใช่เพราะพี่ชายของเพื่อนรักหรือยังไง ยังจะเห็นดีด้วยอีก เฮ้อ!! ช่วงเวลาสองทุ่ม ผู้คนมากมายต่างมารอต่อเเถวยาวเหยียดจนสุดช่วงถนน เเววตาวาววับของพวกเขากำลังเคลื่อนตามรถหรูสีเงินคันหนึ่ง เเละทันทีที่ร่างสูงโปร่งเหมือนนายเเบบก้าวลงมา นักล่ายามราตรีก็จ้องมองเขาตาเป็นประกาย ไม่ใช่เรื่องเเปลกที่จะเป็นเช่นนั้น ด้วยส่วนสูง184 เซนติเมตรกับใบหน้าสมบูรณ์แบบตามสัดส่วนทองคำล้ำค่า ราวกับรูปปั้นหินอ่อนสลักของเขานั้น มันเหมือนกับมีออร่าพุ่งเข้าโจมตีดวงตาของทุกคน ชายหนุ่มลูกครึ่งไทยรัสเซีย แน่นอนว่ามีเสน่ห์เกินต้าน ไม่มองเขาก็อดไม่ได้ เเต่ถ้ามองนานเกินไป ตาบอดคงไม่มีใครรับผิดชอบ คัลเลนสวมกางเกงยีนส์สีเข้มตัดกับเสื้อเชิร์ตสีขาวเผยให้เห็นเเผงอกเเน่นตึงรำไร เเละทันทีที่ร่างสูงก้าวขาเข้าไปในผับหรู เขาก็ยิ่งเรียกความสนใจจากผู้คน สายตาหวานหยดทั้งชายเเละหญิง ต่างมุ่งมาที่เขาเป็นเป้าหมายเดียว “พี่คัลเลนคะ” เสียงเรียกหวานลอยมากับอากาศ เเต่ก็ถูกเพลงที่เปิดดังกระหึ่มกลบจนมิด หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มพยายามจะเรียกอีกครั้ง เธอสาวเท้าอย่างเร่งรีบเเหวกผู้คนไปหาชายหนุ่ม มือเรียวเเตะเเผ่นหลังกว้างของคัลเลน เขาหยุดชะงักก่อนจะหันดวงตาดั่งน้ำแข็งหนาวเหน็บกลับมาสนใจ “พี่คัลเลนคะ เมื่อวานพี่บอกให้ชมพู่มาเจอที่ผับ ชมพู่มาแล้ว พี่จะให้ชมพู่ขึ้นไปข้างบนด้วยไหมคะ" ชายหนุ่มทรงเสน่ห์ยิ้มร้ายกาจก่อนจะเดินนำไป คนที่มองอย่างสนอกสนใจละสายตาทันที ในคืนนี้ดูเหมือนว่าหมาป่าจะได้ลูกแกะแล้ว แต่ก็ไม่แน่ว่าจะเป็นลูกแกะซื่อๆ วิ่งเข้าหาเองขนาดนั้น น่าจะเป็นนางจิ้งจอกมากกว่า “มึงมาทีไรอย่างงี้ทุกที" ชายหนุ่มสามคนรอบโต๊ะเหล้าวงกลมชั้นบนสุด ต่างมองมาที่คัลเลนพร้อมปรายยิ้ม “มึงเรียก กูก็มาแล้ว นึกว่าจะตายเสียงอย่างกับหมาป่วย” “เพื่อนอยู่กันพร้อมหน้า จะขาดคนเลี้ยงไปได้ไง วันนี้ท่าทางสาวๆ มากันเพียบเลย” “แล้วนี่ ใช่น้องน้ำฟ้าป่าววะ” เมฆจงใจแหย่คัลเลน เห็นได้ชัดว่าควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า น้ำฟ้าไหนหน้าตายังไงเขาไม่รู้หรอก แต่ดูเเล้วคล้ายๆ กัน เรียกไปก่อนให้เพื่อนมีอะไรทำ คัลเลนนั่งลง ชมพู่ก็นั่งตาม ชายหนุ่มเอนตัวพิงพนักโซฟาพร้อมกางเเขนโอบไหล่หญิงสาวข้างกาย “น้องไอซ์บัญชีปีหนึ่งก็มาด้วย เน็ตไอดอลคนดังเชียวนะมึง โชคดีชะมัด" นทีมองหญิงสาวที่นัวเนียอยู่กลางฝูงชนก่อนจะกลืนน้ำลาย ทำให้เมฆส่ายหน้าระอาคนไม่เลือกกิน พวกเด็กๆ เรื่องมากจะตาย ไม่ใช่จะสลัดให้หลุดง่ายๆ จะทำอะไร ก็ไม่ขอให้มันยุ่งยากจะดีกว่า “มึงของขาดขนาดนั้นเลย นั่นเด็กนะ ปล่อยให้น้องมันโตก่อน" “เด็กน่ะสิดี เชื่อฟังพูดง่าย กูลองมาแล้ว” “อ๊ะ!! นั่นใครวะ สวยใช้ได้เลยนะนั่น” เเค่ก!! เเค่ก!! มิ่งขวัญมีความรู้สึกเหมือนถูกจ้องมอง เธอสำลักหน้าดำหน้าเเดงก่อนจะจิบน้ำให้หายเเสบคอ ดวงตากลมโตเลื่อนไปที่ชั้นสองของผับหรู มิ่งขวัญสบตาโดยบังเอิญกับชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าเยียบเย็น เธอละความสนใจหันกลับมาจิบเหล้ารสขมต่อ แล้วแครอลตัวแสบหายไปไหน ให้พามาเที่ยว ยังไม่ทันไรก็ทิ้งกันซะเเล้ว “มาคนเดียวหรือครับ” “มากับเพื่อนค่ะ” “เพื่อนไปไหนล่ะครับ คืนนี้อีกยาว ไม่มีคนคุยด้วยคงเหงาเเย่ เเลกไลน์กันหน่อยไหม” สามหนุ่มเห็นมิ่งขวัญอยู่คนเดียวสักพักเเล้วก็เข้ามาคุยกับเธอ ท่าทางของพวกเขาดูคุกคามมากกว่าอยากรู้จัก มิ่งขวัญไม่พูดซ้ำเป็นครั้งที่สอง เเววตาที่เธอใช้มองชายหนุ่มสามคนเหมือนการไล่ทางอ้อม เเต่ยิ่งเธอเป็นเเบบนั้น พวกเขาก็ยิ่งเพิ่มความท้าทายเข้าไปใหญ่ “ไม่มีเเฟนมาคุมเเบบนี้ อันตรายนะครับ” “เเฟน?” มิ่งขวัญไม่อยากมีเรื่อง นิ้วเรียวยาวชี้ไปที่ชั้นบนของผับทันที “นั่นไงเเฟนฉัน นายมีเรื่องอะไรก็ไปคุยกับเขาเอง” มิ่งขวัญโบกมือให้คนบนชั้นสอง เธออาศัยท่าทางก็รู้ว่าพวกเขาคงไม่ธรรมดา ชายหนุ่มสี่คนได้เเต่มองหน้ากันไปมา เเต่ก็เป็นโจนาสที่โบกมือทักทายกลับไป คนที่ตามตื้อมิ่งขวัญใจคอเริ่มไม่ดี ในที่สุดก็เเยกย้าย เปลี่ยนเป้าหมายไปหาคนอื่นเเทน ไม่มีใครอยากยุ่งกับผู้ชายมีอำนาจบนนั้น พวกเขาอันตรายเเละมีเบื้องลึกเบื้องหลังที่ยังไม่ชัดเจน การเล่นกับคนที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร หากไม่เจ็บหนักก็อาจจะรักษาชีวิตไว้ไม่ได้ พวกก่อกวนไปแล้ว มิ่งขวัญจึงจะไปตามหาแครอล เเต่เพื่อนสาวก็เดินโซซัดโซเซกลับมาก่อน "มิ่งขวัญที่รัก ฉันกลับมาเเล้ว" แครอลยิ้มร่า อารมณ์ดีถึงขีดสุด เพื่อนสาวถือบุหรี่ไฟฟ้ามาด้วย ยังพ่นควันสีขาวกลิ่นเเอปเปิ้ลใส่หน้ามิ่งขวัญเต็มๆ ไหนบอกจะดูเเล ตอนนี้ใครดูใครกันเเน่ มือเล็กรีบผลักแครอลออก ก่อนจะสำลักควันยกใหญ่ "ลองไหมที่รัก มีคนให้มา ฉันชอบมากเลย" "อย่ารับของคนอื่นไปทั่วสิ เกิดเป็นยา เธอจะซวยได้ เอามาให้ฉัน ฉันจะเอาไปทิ้ง" "ขออีกสักครั้ง รู้สึกดีมากๆ เลย เรามาสนุกกันนะ อย่าคิดมาก สักหน่อยเถอะ" แครอลพ่นควันใส่หน้ามิ่งขวัญอีกตามเคย กลิ่นของมันหอมมาก มิ่งขวัญเองก็เผลอรับเข้าปอดไปเฮือกใหญ่ หลังจากนั้นสิบนาที โลกทั้งใบก็ลอยฟูเหมือนปุยนุ่น การรับรู้ของเธอเป็นอิสระ ภาพที่เห็นมึนมัวเเต่น่าสนุก ร่างเว้าโค้งสมส่วนกับมินิเดรสสั้นเเดงสดจึงได้เดินเข้าไปหาเเสงสี หญิงสาวเคลื่อนไหวปลดปล่อยไปตามจังหวะเพลง เธอสวยงาม เย้ายวน เเละเป็นเป้าหมายที่หลอกล่อหมาป่าอันตรายทั้งหลายให้เยื้องย่างเข้ามาลิ้มลอง ..............................