Regret's:Between Love and Pain

Zhivzie Pov: Masayang nagtatawan.Parang walang paki alam.Iyun ang kasalukuyang nakikita ko habang tinatanaw ang grupo ni khiel.Napabuga nalang ako ng hangin.Lumapit sakin si Suzy na may awa ang mga mata. "Hanggang kailan ka mag titiis!?"Lumingon ako rito at ngumiti ng malungkot. " Hanggang sa malagutan ako ng hininga.."Madamdamin kong saad. Umiling iling lang ito."Isa syang napakalaking tanga."Tahimik lang ako at hindi na sumagot pa. "Maghanap ka nalang ng iba zhiv.Iyung kaya kang pahalagahan."Mariin akong umiling at lumingon rito. "Iyun ang naging dahilan kong bakit kami nag kaganito zy."Ito naman ang mariing pumikit. "Hindi ko na alam ang gagawin sayo!."Iyun lamang ang sinabi nito.Alam kung nahihirapan din si zy dahil sa sitwasyun ko.Pero mas nahihirapan ako.Tumulo ang luha sa aking mata kaya tumingin muna ako sa langit.Hindi ko maatim tingnan ang dalawang taong kasalukuyan kong tinatanaw ngayun.Kung paano hagkan ni Khiel ang mukha ni Yuki habang naghahalikan. Masakit sobra pero tinitiis ko nalang talaga. Kasalukuyan kaming tahimik at nakikinig sa harap.Nakangiting nagtuturo si ma'am patungkol sa emosyun ng mga tao.Sa kung gaano ito kahalaga at kung paano ito nakakatulong sa atin. Tahimik kung tinatanong ang aking sarili.Oo at mahalaga ang emosyon.Nakakaramdam tayo ng kasiyahan ngunit kaagad naman itong napapalitan ng doubleng kalungkutan.At sa kung papaano ito nakakatulong?Hindi ko na alam. " Zhivzie!"Tumayo agad ako ng tinawag ni ma'am ang aking pangalan. "Ano ang iyung nararamdaman kapag nakakaramdam ka ng kalungkutan!?"Nakangiting tanong ni ma'am.Para akong maiiyak habang tinitingnan ang mukha ni ma'am.Mukhang napansin nito ang aking mukha kaya nawala ang ngiti nito.Tumikhim muna ako upang mawala ang bara na nakaharang sa aking lalamunan. " Kalungkutan.Ang daling bigkasin pero ang hirap damhin.Binibigyan ka ng double-doubleng sakit at pasanin.Emosyung kayang kaya kang patumbahin at kayang..kaya kang patayin."Muntikan na akong pumiyok ngunit ngumiti lang ako kay ma'am. Tumikhim lang ito at tumingin sa taas."Ah ok zhivzie maari ka nang umupo." Umupo ako agad habang tinitingnan ang likod ni ma'am habang nagsusulat sa blackboard.Para bang na apektuhan ito sa sinabi ko. "Zhiv..Nandito lang kami!" Ngumiti si Thea,ngumiti lang din ako rito.Napatingin naman ako kay zy na nakayuko lang habang may kung ano anong sinusulat sa papel. Natapos na ang klase kaya dali dali akong tumayo at lumabas.Napatingin sa aking relo. Nakahinga naman ako ng maluwag ng malamang hindi pa labasan ng kanilang klase.Tumakbo agad ako para lang makarating agad sa kanilang buildings.Naabutan ko nalang na palabas na ang mga ito.Agad akong humabol at hinawakan ang braso nito. Napatigil din ang mga kabarkada nito at para bang may hinihintay na magaganap. "What do you need?" "Sa-sabay na tayong umuwi!" Ngumisi naman ito.Sa totoo lang,pinipigilan ko talaga na umiyak sa harap nito.Sa bawat araw na lumilipas para bang hindi ko na ito kilala. "Tssk!!You have a guts ha!!"Iwinaksi nito ang kanyang braso kaya natanggal ang pagkahawak ko rito. " b***h!! "Ang kanina kong luhang pinipigilan ay bigla nalang tumulo.Ngunit parang wala lang ito sakanya.May bigla nalang tumulak sakin kaya napasadal ako sa pader.Tumingin ako sa babaeng nakangiting habang nakakapit kay khiel.Si yuki. " Hindi pa ba tayo aalis baby..Excited na ako sa pupuntahan natin eh!!"Ang seryusong mukha nito habang nakakatitig sakin ay biglang lumambot ng tingnan nito si yuki.Mas lalo lang sumikip ang aking dibdib.Ang mga tingin na sa akin nya lang binibigay noon. "Im so sorry baby.Mayroon kasing basurang nakipag usap sakin.Don't worry sasabihan ko ang janitor na ayusin nya ng mabuti ang kanyang trabaho.Ng sa ganun mawala na ito sa paningin ko." Tumingin uli ito sakin ng seryoso.Napakapit nalang ako ng mahigpit sa palda ko.Nanginginig at para na akong matutumba sa labis na emosyun. "Lets go!"Aya nito sa kanyang kabarkada.Nakita ko nalang na ngumisi pa sakin si yuki.Tumalikod na silang lahat at nagsimula ng naglakad. " Khiel!!Don't forget that i'm still your fiancee!!"Buong hinanakit kong saad.Tumigil ito at lumingon sakin na may blangkong mukha. "And I regret that!" Napaupo nalang ako habang umiiyak..Pinagsisihan nya?Hindi ko na din mapigilang mapahagulgol.Tinitingnan ang masayang mukha ni yuki habang kausap ang lalaking nangako sakin na ako lang.Ako lang ang kanyang mamahalin. "Nasasaktan ako habang nakikita kitang ganyan.." Tumingi ako sa taas. "Zy!!" Yumuko ito habang umiiyak nadin.Biglang niyugyug nito ang aking balikat. "Kaibigan kita.Best friend!!!.Hindi ka ba pwedeng bumalik nalang sa dating Zhivie na kilala ko?"Napaiyak nalang ako ng tudo habang mariing umiiling. " I can't !!I can't !!"Niyakap nalang ako nito ng mahigpit. "Someday he will regret this .Pagsisihan ng gagong iyun na sinaktan nya ang kaibigan ko.At kapag nangyari ang araw na iyun."Tumingin si Suzy sakin na may galit ang mga mata. " Bigyan mo ako ng permiso zhivie.Pahihirapan ko sya sa paraang alam kong labis syang masasaktan hanggang sa hindi nya makakalimutan.Nang sa ganun makaganti manlang tayo sakanya.Hahayaan mo ba ako Zhivzie Viellaruel!?"Nagpipigil ako ng luha habang dahan dahan tumatango. "Kawawa naman ang kaibigan kong to.Ang dami ng pinag dadaanan!!"humihikbing saad nito. Mahinang tinatapik tapik ni Suzy ang likod ko.Napapikit nalang ako. Love is blind.Maraming nalilito at nagtatanong kung bakit nga ba itong tinatawag na pag-ibig.Kung magmamahal ka ba ay mabubulag ka?O yung pagmamahal ba ay isang bulag?I don't know.Isa lang ang masasabi ko.Para sakin kaya tinawag na love is blind dahil may malalim itong rason.Handa kang maging tanga.Handa kang maging martir.Magbulag bulagan kahit lubos ka ng nasasaktan dahil,...ang pag-ibig ay hindi lang puro saya ang nararamdaman.Minsan bibigyan ka pa ng doble-dobleng pighati.Na kasalukuyan kung pinagdudusahan ngayun.