NINONG II

"NINONG ( BARBO )" ni Madam K *IKALAWANG YUGTO* ISANG TAON na rin ang lumipas simula noong ipinagkatiwala ako ni Mama kay Ninong Barbo. Isang taon nang wala na akong balita sa kanila. Hindi na rin akong pwedeng makibalita sa kanila---mahigpit na pinagbawalan na ako ni Ninong na balikan pa ang mga narakaan ko bilang si Erwin Galvez, isa sa mga Batas niya. Dito na ako namamalagi sa puder niya sa Barrio Dominico malapit sa Bayan ng San Dionisio, parte pa rin ng lalawigan ng San Pedro, bahaging Norte na higit limang oras ang biyahe papuntang Bayan ng San Pablo. Walang kasama si Ninong Barbo dito sa bahay niya, may asawa siya pero nasa ibang bansa at may kinakasama na raw na iba, ang anak naman niya nasa magulang ng asawa niya na namamalagi sa Pampanga. Hindi naman siya makwento kaya iyon lang ang alam ko sa kaniya, bukod din sa wala siyang kapatid at wala na siyang magulang, itong bahay na ito, sa magulang niya ito na pinamana na sa kaniya. Noon daw, nakikitulog lang siya sa mga tropa niya, nakitira na rin daw siya noon sa apartment ni Kuya Gary noong syota pa nito si Tanya. Mas gusto nyang sumama sa barkada noon kaysa umuwi rito. Kasing laki lang naman ito ng bahay namin sa Barrio Lorenzo pero meron dalawang kwarto. Kadikit kwarto ko si Ninong Barbo. Pero gawa sa bato ang bahay niya, simentado ang sahig, pader at may kataasan ang kisame. Pagpasok sa loob ng bahay, isang malawak na sala na meron dalawang sofa sa magkabilang kanto, may estante kung saan nakalagay ang TV na hindi naman niya lagi pinapanuoran, minsan lang. Mas gusto niya makinig sa radyo niya. Pagkagising palang, nagpapatugtog na siya ng mga lumang kanta na halos memorisado ko na lahat. Papunta naman sa likurang bahay ang kusina. Nasa likod bahay ang banyo kaya kailangan ko pang lumabas ng bahay sa tuwing maliligo ako, meron din poso sa likod bahay na bakurado. Puro puno at mga halaman na sa likod bahay at sa harap bahay. Kaya minsan nakakakita ako ng ahas. Lalo na sa banyo na napapasigaw nalang ako. Isang beses, sumigaw ako sa sobrang takot dahil nakapalupot pala sa kahoy sa taas ng banyo ang mahabang sawa, noong sinilip niya ako nagalit pa siya sa akin, sawa lang daw takot na takot ako. Hindi naman daw ako papatayin nun. Hayaan ko lang daw at aalis din naman daw. Di ko na nalang tinapos pagligo ko. Kaya kapag nakakakita ako ng sawa---tumatakbo nalang ako at nagdadasal. Wala rin kaming kadikit na bahay. At mas malalayo ang mga bahay---lalo na ang mga bilihan. May garahe rin si Ninong Barbo para sa sasakyan niya, meron din siyang motor at bisekleta na ginagamit ko papunta sa bayan. Tahimik rito, sobrang nakakabingi ang katahimikan. HENRY CABRAL ang binigay niya sa akin bilang bago kong pangalan. Labing pitong taon na ako ngayon. Pangalan lang ang nagbago sa akin pero ako pa rin ito---at nasa loob pa rin ng utak ko ang lahat ng mga pangyayari noong nakaraang taon. Hinding hindi ko pa rin makakalimutan ang mga taong naging parte ng buhay ko noon bilang si Erwin Galvez. Si Kuya Gary, na minahal ko ng totoo kahit na sinaktan niya ako lalo na noong bumitiw siya sa pagkakahawak sa akin. Si Alvin, ang lalaking umamin na mahal niya ako at naduwag lang na baka mahusgahan siya ng ibang tao, minahal ko rin siya talaga. Ang dalawang lalaki na nagparamdam upang maging masaya at mapangiti ako kahit na parehas nila akong pinaiyak at literal na iniwanan. Sumunod si Mackie, ang tropa ko, ang kaibigan ko at siguro rin kung nabubuhay pa siya, papayag siya na maging Kuya ko siya. Si Maroshi na naging mabuti rin sa akin, paminsan naiisip ko bakit siya namatay---tinulungan niya lang naman ako na maghiganti kanila Sonny at Bernard na sumakabilang buhay narin. Naisip ko rin, malas ako magkaroon ng karelasyon at kaibigan. Kinukuha sa akin. Hindi ko rin pwedeng kalimutan si ate Pamela at Sunshine, ang mga asawa ng dalawang lalaking kinabaliwan ko ng husto. At si Kuya Canor---simula't sapol, masama pala talaga siyang tao pero napaniwala niya akong wala siyang alam sa mga nagaganap na p*****n noon. At syempre si Ninong Rowell, ang Ninong ko na pinakulong ko. Ang Ninong ko na nagmulat sa totoong pagkatao ko. Sa kaniya ko unang naranasan ang mga makamundong kalibugan---hindi ako naging si Erwin Galvez kung hindi dahil sa kaniya. May mga gabi na nagigising ako na hinahabol ko ang aking hininga habang tumatagaktak ang malapot na pawis sa aking buong katawan dahil sa patuloy pa rin akong dinadalaw ng mga nakakatakot na bangungot. Hindi lang sa bahay ni Kuya Canor, kundi rin mismo sa sariling bahay namin---sa piling ng aking ama. Palihim lang akong umiiyak sa gabi. "Bawal ang umiyak." Isa sa mga BATAS ni Ninong Barbo. Pero noong unang Linggo ko rito hinayaan niya lang akong na umiyak ng umiyak, walang gabi o araw na hindi tumutulo ang luha ko. Hanggang sa sinabi na niya---ayaw niyang na may umiiyak kaya tigilan ko na raw ang umiyak. Kapag nakita o narinig niya akong humikbi man lang, malilintikan raw ako. Akala ko noon hindi niya gagawin nang makita niya akong umiiyak, tinalian niya ako sa silya at binusalan ang bibig ko. Hindi niya rin ako pinakain---nakaramdam ako nang takot kasi bumabalik sa akin ang pagpapahirap sa akin ni Papa at ni Kuya Canor. "Kailangan mong harapin ang takot mo, kung habangbuhay mong dadalhin ang trauma mo sa mga nangyari sa iyo, walang mangyayari saiyo. Magiging mahina ka lang. Isang Bakla. Tandaan mo ito Henry, hindi kasarian ang pagiging bakla. Tawag iyan sa mga duwag. Mga asong bahag ang buntot. Kailanman hindi naging kasarian ang pagiging bakla dahil meron lang lalaki at babae. Mas okay pa ang tomboy. Babae pero lalaki kung umasta. Matikas. Matapang. Palaban. Hindi kagaya ng mga bakla. Lampa. Walang kwenta. Mahina. May bayag pero duwag." Sinabi niya iyon habang nakain siya at ako nakatali sa harapan niya. Noong maubos ang luha ko. Kinalagan niya ako. "Bawal na umiyak Henry. Sa oras na umiyak ka pa. Hindi lang ito ang gagawin ko sa iyo. Kung iiyak ka man, magtago ka sa loob ng banyo, sa kwarto mo o sa lugar na hindi kita makikita o maririnig. Naiintindihan mo?" Hindi na ako umimik pa pero itinatak ko sa isipan ko ang mga sinabi niya. Hinandaan niya ako ng makakain ko noon. Pinanunuod niya ako. Pinagmamasdan. Mula sa araw na iyon hindi na niya ako nakita o narinig na umiyak dahil nga, lumalayo na ako. Hanggang sa isang araw---tumigil na ako sa pagpapatulo ng mga luha sa mata ko. Sa loob ng isang taon, hindi ako lumayo sa bahay na ito. Minsan, kapag napunta siya sa Bayan, sinasama niya lang ako. Pero mas gusto ko na mapag-isa. Bumalik na sa dati ang sigla ko pero ganoon pa rin ang itsura ko---walang pagbabago. Maayos na buhok. Makinis na mukha na walang pores---hindi ko alam kung paano akong hindi tinitigyawat baka ayaw sa mukha ko. Ayaw iparanas sa akin na magkaroon ng tigyawat. At habang tumatagal ang pagsulyap ko sa sarili ko sa salamin---natatakot ako kasi nakikita ko ang Papa ko. Paano niya ako nagawang gahasain ng paulit ulit eh samantalang magkamukhang magkamukha nga pala talaga kami. Hindi ba talaga siya maka-move on sa nangyari sa kaniya noon kaya ganoon nalang siya magalit sa mga bakla? Kahit pa sarili niyang anak o baka naman---hindi lang iyon tungkol sa nangyari sa kaniya sa piling ng mga bakla. Si Ninong Barbo. Palayaw niya lang talaga ang Barbo. Hindi siya kagaya ni Ninong Rowell na nang-aakit. Hindi nga siya sa akin tumitingin ng matagal---pero talagang malaki ang bulas ni Ninong. Malaki ang katawan pero---wala siyang abs---sakto lang ang tiyan niya. Matigas ang braso---malaman ang dibdib. Malaki ang mga hita. Mataas na tao si Ninong. Mas mataas siya kay Ninong Rowell at Ninong Steven. Siguro nasa 6ft ang taas niya---kaya siguro mataas ang kisame. Dahil sa bakla naman ako--hindi ko maiwasan hindi mapatingin sa kaniya lalo na kapag wala siyang suot na damit. Morenong moreno si Ninong Barbo---malinis ang katawan at walang tattoo. Mabuhok ang usbong ng karug nya sa kaniyang puson. At ganoon din sa kilikili niya. Hindi ko pa nakitang ahit ang balbas at bigote niya. Laging meron na ang papadagdag ng dating niya. Hindi naman malago, tamang bawas lang. Gwapong pogi si Ninong Barbo. Kahit pa nakapikit ako---boses niya palang, masasabi ko nang gwapong pogi talaga siya. Aaminin kong pinagpapantasyahan ko si Ninong Barbo. Pero hindi ko pinapaalam sa kaniya. Minsan kinukuha ko ang mga bagong hubad niyang brief at magsasalsal ako habang nakataklob sa mukha ko. Sa isip ko lang nakikita na hubo't hubad si Ninong Barbo habang hinahayaan niya akong chupain ko ang matigas at mahaba niya maugat na t**i. May libog pa rin ako sa katawan at hindi na ata talaga mawawala pa iyon. Pero sa tuwing lalabasan na ako... "Hindi ko na gagawin pa ang mga ginagawa ko noon sa piling ni Ninong Rowell." Tanggap naman ako ni Ninong Barbo. Hindi niya ako sinasaktan kagaya ni Papa. Isa pa, hindi siya nagpapakita ng motibo talaga sa akin. Ayaw ko rin na sirain ang tiwala niya sa akin. Isang taon na rin akong hindi talaga nakakatikin ng lalaki. Nakakasubo ng t**i. Nakakalunok ng t***d. Nakakatantot sa pwet. Nakalimutan ko na ang pakiramdam pero alam ko sa sarili ko na dalawa lang ang mararamdaman ko, pwedeng masarapan ako o pwede rin masaktan lang ako. Sa ngayon, sa puder na ako ni Ninong Barbo namamalagi. Hindi ko alam kung hanggang kailan niya ako kukupkupin pero hangga't nandito ako.. hindi ko sisirain ang tiwala niya sa akin. Susundin ko nalang lahat ng gusto niyang ipagawa at pati naman ang mga batas niya. =============================== [[ KABANATA LXI ]] "O gising ka na pala." Pamugad sa akin ni Ninong. Kalalabas ko lang ng kwarto ko. Nag-aalis pa ako ng muta. Pero maaga pa talaga---bumangon lang ako para umihi. Napatingin ako sa kaniya. Nakaupo siya sa sofa at nagsisintas ng sapatos. Napatingin ako sa orasan. 2:30 AM palang. "Ninong saan punta mo? Maaga pa ah." Tanong ko. Tumayo siya pagkatapos niyang magsintas. Sobrang hapit ng pantalon niya--bumubukol talaga lagi ang t**i niya. Napapalunok nalang ako. "Tumawag si Amo. Umuwi raw ang mga kasama ko eh at akong ang pinamalapit sa Katayan. May order na limang baka. Gusto ng kliyente ni Amo sariwa at bagong katay." Sabi niya habang naglalakad papalapit sa mesa at dinampot ang baso na may lamang mainit na kapi. Umuusok pa. Humigop siya at nilapag niya ulit. Mangangatay si Ninong Barbo, sabi niya sa akin Matadero raw tawag doon. Minsan nagkwento siya sa akin---nasira raw iyong ginagamit na pampatay sa baka--hindi ko alam kung anong tawag doon, baril daw iyon, siya raw mismo naglaslas ng leeg ng baka. Sanay naman na raw siya. Pero ayaw ko na kinukwento niya sa akin kasi---hindi ko man nakikita, para bang naririnig ko ang mga paghihirap ng mga baka doon sa pinagtatrabahuhan niya. Hindi lang baka---meron pa, baboy at kambing. Kaya ang mga manok sa kaniya, parang wala nalang sa kaniya kapag tatagain niya sa leeg. Lagi kasi siya nagdadala na buhay na manok. Ayaw niya iyong patay na nabibili sa palengke. Lagi rin siya nag uuwi ng karne kaya kung minsan nakakasawa na rin buti at maraming tanim na gulay sa harapan ng bahay. "Ninong hindi ka ba naawa sa mga hayop na pinapatay mo?" Tanong ko. Tingin siya sa akin. "Bata, ang mga hayop hindi kinaawaan. Kaya nga sila tinawag na hayop. Ikaw ba? Maawa sa mga hayop?" Sabi niya---sarkastiko! "Ibang hayop naman sinasabi mo Ninong eh. Iyong mga baka, baboy manok sinasabi ko." Paglilinaw ko. "May iba bang depinisyon ang hayop? Huwag ka maawa sa mga hayop. Kung maawa ka. Huwag ka na kumain ng karne." Sabi niya. Hindi na ako sumagot, "...mamaya magdadala ako rito ng buhay na manok. Ikaw kumatay." Dagdag niya. "Hala. Ayaw ko Ninong. Kawawa." Sagot ko kaagad. Parang umurong iyong pagka-ihi ko! "Nakaawa kung pahihirapan mo. Tagpasin mo lang kaagad ang leeg. Patay na iyon, hmmm. Buhay pa ng ilang segundo pero---mamatay na rin kasi nakahiwalay na ulo sa katawan." Sabi niya! Parang nanlambot tuhod ko sa sinabi niya. "Hindi ko kaya." "Anong kaya mo? Kumain lang? Isa pa, bawal tumangi sa mga utos ko. Dapat masanay ka na." Pagpapaalala niya, "...sige na aalis na ako. Matulog ka na muna ulit." "Okay sige Ninong. Ingat." Sabi ko. Hindi na siya lumingon sa akin. Diretso siya sa pintuan. "Ikaw rin dito. Sarado mo maigi mga pintuan baka pasukin ka mga mababangis na galang hayop. Hapon na ako makabalik, may dadaanan pa ako." Lumabas na ng bahay ni Ninong. Sumilip ako sa bintana at inangkasan niya ang motor niya. Bumusina pa siya bago patakbuhin ang motor niya. Kumaway nalang ako habang papalayo siya at bumuntong hininga. Napatingin ako sa baso niya---lumapit ako at dinampot ko ito. May laman pa, mainit--umuusok. Biglang pumasok sa isipan ko ang kape na inaalok sa akin ni Ninong Rowell na hinahaluan niya ng laway niya o kundi naman ay---t***d niya... ihi niya. Sinalat ko ang labi ng baso, kung nasaan ang basa, doon dumampi ang labi ni Ninong Barbo. Inalapit ko sa ilong ko. Inamoy ko---at dinikit ko sa labi ko. Masarap din kaya ang labi ni Ninong Barbo? Ang laway niya---matitikman ko kaya? Inilapag ko ang baso. Umiling-iling ako. Huwag Erwin. Bawal! Inilayo ko sa akin ang baso---lumabas ako sa likod bahay para umihi. Pagpasok ko ulit sa loob ng bahay. Sinugurado kong sarado ang mga pintuan at mga bintana bago ako ulit pumasok sa loob ng kwarto ko. Pinikit ko ang mga mata ko----pero hindi pa ako nakakatagal sa pagkakapikit nang may marinig akong kaluskos ng mga halaman sa likod bahay. Nakiramdam ako----parang meron umaaligid sa bahay. Bumibilis t***k ng puso ko. Nakakaramdam ako ng kaba--takot. Siniksik ko ang sarili ko sa sulok ng kinahihigaan ko. Hanggang sa---mawala na ang naririnig kong kaluskos. Baka--hayop lang. Aso o pusa. Pero parang yapak kasi ng tao. Baka aswang! Baka may aswang talaga rito sa San Pedro! Hindi ako naglakas loob na alamin pa kung anoman iyon. Pumikit nalang ako at pinilit kong makatulong----pero sumikat nalang ang araw, hindi na ako nakatulog pa. INAANTOK ako pero hindi ako makatulog naman. Nakapag-almusal na rin ako. Nakapaglinis na rin ako ng bahay. Nakapaghugas nako ng plato. Iyong iilang labahan namin ni Ninong nalabhan ko na rin. Naisampay ko na rin. Binuksan ko ang TV pero pinatay ko rin kasi pangit ng mga palabas. Binuksan ko na lang radyo ni Ninong. Alas diyes palang pero parang ang dami-dami ko nang nagawa. Ang bagal bagal ng oras. Hindi ko na alam kung anong susunod kong gagawin---hindi naman ako makatulog kahit ipikit ko mga mata ko. Mamaya pa naman uuwi si Ninong. Lalabas muna ako. Hindi naman niya ako pinagbabawalan na lumabas-labas. Basta lang makakauwi ako bago siya dumating---o kung nandito man siya sa bahay, kailangan 'di ako magpapadilim sa labas. Hindi pa naman nangyayari iyon. Huminga muna ako ng malalim bago ako lumabas ng bahay. Ni-locked ko at tinago ko sa likod ng paso ang susi. Kami lang ni Ninong nakakaalam nito. Ayaw niya kasi magdala ng susi talaga---kaya kung aalis din daw ako---iwanan ko lang ang susi---pero siguraduhin ko na, mauuna pa rin ako sa kaniyang makauwi. Maganda ang panahon ngayon---maaraw at maraming malalaking puting ulap sa langit. Masarap ang simoy ng hangin dito puro kasi puno. Kinuha ko ang bike ni Ninong sa garahe. Tinulak ko muna hanggang sa lupang kalsada. Sinakyan ko ang bike---at nagsimula akong magpedal. Isang malawak na palayan ang nadadaanan ko. Puro kalabaw at kambing ang nakikita ko---meron din mga kabayo. Sa daan meron mga nakabilad na palay sa kalsada. Magkabilaan. Tuloy-tuloy lang ako sa pagpakdyan. Mainit---pero may hangin naman akong nasasalubong kaya okay lang sa balat--hindi ako mamumula. Saktong pera lang dala ko talaga kasi naman gusto ko lang magbike kung hanggang saan ako makakarating. Hindi ko madadaanan ang Katayan kasi nasa kabila iyon, itong tinatahak ko papuntang Bayan. Hindi ko na papansin ang layo ng nararating ko---hanggang sa makarating ako rito sa Bayan. Kagaya rin sa Bayan ng San Pablo. Marami rami rin tao dito---marami rin nagtitinda. Pero maalikabok dito kasi hindi sementado ang kalsada rito kaya tuwing naulan, grabeng putik dito. Huminto muna ako sa bakery. Pinarada ko ang bike sa gilid. "Ate pabili nga po nito. Limang piraso lang at isang softdrinks lang po." Sabi ko sa matandang nagbabantay. Tumayo ito sa kinauupuan niya at kumuha ng tinapay sa loob ng istante. Inabot sa akin at nagbukas ng softdrinks, "salamat po...magkano po lahat?" Tanong ko pagkaabot sa akin ng softdrinks. "Bente lahat." Sabi niya. Kinuha ko sa bulsa ko ang apat na limang piso. Sukli sukli ko lang talaga ito---binibigay sa akin ni Ninong para naman daw may pera ako. Hindi na talaga ako nagkakaroon ng malaking pera mula noong mapunta ako sa kaniya. Inabot ko sa matanda. May lumabas sa bakery. Isang babae---at nagpaskil ng puting papel sa gilid ng bakery. Binasa ko---naghahanap sila ng tatao rito. "Ate, pwede ba ako mag-apply?" Wala lang. Nasabi ko lang. Napatingin siya sa akin. Nahigop ako ng softdrinks. "Taga saan ka?" Tanong niya. Tumuro ako----nanguya pa kasi ako. "Barrio Dominico po." Sagot ko pagkalunok ko ng tinapay. "Malayo ka pala bata." Sabi niya. "May bike naman po ako." Tinuro ko bike ko. Ngumuya-nguya ako ulit. "Ilan taon ka na?" Tanong niya. "18 po." Sagot ko. Hindi ko pwedeng sabihin ang totoong edad ko. Napatingin siya ulit sa akin. "Nag-aaral ka pa ba ijo?" Tanong ng matanda na nasa loob ng bakery. Napatingin ako sa kaniya, umiling ako. Humigop muna ako ulit softdrinks. "Hindi po." Sagot ko. May grupo ng mga kabataan na lumapit sa bakery. Marami---hindi na pala sila mga bata. Mas matatanda sila sa akin---siguro kaedaran ni--Alvin. Mga dalaga at binata. Napausog ako sa gilid kasi nagbilihan sila. "Pwede ka ba magsimula ngayon?" Tanong ni ate. Napatingin ako sa kaniya---napatingin ako kay Lola sa loob. Daming kamay ang nagtuturo. Saktong may dumating na delivery ng mga softdrinks at marami pang nagbilihan---para tuloy nagkamdaugaga si Lola sa loob. "Pwede po akong tumulong ngayon. Sa softdrinks po ba? o sa loob?" Tanong ko. "Ara, pumasok ka muna rito. Tulungan mo ako." Sabi ni Lola. "Sa loob. Tulungan mo si Nanay. Okay lang ba talaga sa iyo?" Tanong niya. Ngumiti ako. Wala naman akong ginagawa talaga. Kinandado ko muna ang bike sa poste at pumasok ako sa loob ng bakery. "Lola, kayo na po kumuha ng bayad ako na po magbibigay ng tinapay nila." Sabi ko. "Salamat ijo. Hulog ka ng langit." Sabi ni Lola. Tinatanggap ni Lola ang bayad ako naman nagbibigay ng tinapay. Ang daming kamay! Ang sarap paluin ng patpat isa-isa. Turo ng turo. Kanina walang nabili---pagdating ko nagbilihan ang mga hinayupak. "Uy..." May isang lalaking nag-UY sa akin. Napatingin ako sa kaniya---nakatingin siya sa akin. Sobrang pamilyar sa akin ang itsura niya pero hindi ko siya kilala. At---UY lang panawag niya sa akin, ibig sabihin---hindi niya rin talaga ako kilala. Matangkad. May kalakihan ang katawan--maputi. Magandang lalaki. "Sorry pero, sino ka nga?" Tanong ko sa kaniya. "Hindi mo ako kilala pre. Hindi rin talaga kilala sa pangalan. Pero natatandaan kita. Ikaw iyong kasama ni Alvin noon sa Mall. Remember?" Sabi niya. Napakunot noo ako. Nakabili naman na siya talaga--kasama niya ata 'tong mga ito. "Maya nalang pre. Unahin ko muna 'tong kasama mo." Sabi ko sa kaniya. Ngumiti siya--ganda ng ngiti. Kompleto at pantay ang mapuputing ipin. Ang pusyaw na pagka-pink ang labi. Hindi ko talaga siya matandaan kung sino siya pero sigurado ako---nakita ko na siya. Habang nag-aabot ako ng mga tinapay---napapasulyap ako sa kaniya, nakatingin siya sa akin. Hanggang sa kumaunte nalang ang mga nabili. Pumasok na rin si ate sa loob. Napatingin ako sa labas---wala na iyong gwapong lalaki. "Salamat ijo pagtulong." Sabi ni Lola. Inaabutan niya ako---tumanggi ako. "Huwag na po muna Lola. Okay lang po." Sabi ko. "Okay ka bata. Ano nga pangalan mo? Pwede ka na magsimula ngayon." Sabi ni Ate. "Henry po. Henry Cabral. Ngayon? Uhm, pwede po ba bukas nalang? Kasi hindi pa alam ni Ninong ng nagpunta ako rito sa Bayan. Magpapaalam din po muna ako sa kaniya. At---salamat po, gusto ko rin kasi talaga magtrabaho. Magdadala po ako ng Barangay Clearance at Biodata bukas." Sabi ko. "Hindi na kailangan. Mukhang mapagkakatiwalaan ka naman. Sige, bukas balik ka rito." Sabi ni Lola. "Sana bumalik ka talaga rito bukas. Kasi---kailangan kong magpunta ng Manila bukas walang kasama si nanay rito." Sabi naman ni ate. "Sige po, babalik po ako. Salamat po." Sabi ko, "....paano po, bukas nalang po." Lumabas na ako ulit ng bakery. Binigyan nila ako ng tinapay pangmeryenda ko raw. Maaga sila nagbubukas---mga alas singko palang daw nagbubukas na sila. Nagbike na ako ulit. Hindi muna ako umuwi talaga---one hand lang kasi nakain ako tinapay. Masaya ako kasi meron na ako trabaho, pero sana payagan ako ni Ninong. Ayaw ko naman kasi na maburo lang ako sa bahay, pakiramdam ko kasi ang isang buong araw doon katumabas ay isang taon. "Hey!" Panawag pansin sa akin. Napalingon ako sa kanan. Napahinto ako---ang gwapong lalaki. Kumakaway sa akin. Kasama niya mga bumili kanina---napatingin siya sa kalsada, kaliwa't kanan. Tumawid siya---at patakbong lumapit sa akin, "...off duty ka na? Bilis naman ata." Sabi niya. "Ah---iyon ba sa bakery? Bukas pa ako mag-start doon." Sabi ko, medyo nawewerduhan ako, kasi---hindi ko talaga siya matandaan, "...pre sino ka nga?" Tanong ko. Sobrang lapit niya sa akin---ngayon nalang ako ulit nakakita ng gwapo. Si Ninong Barbo, poging gwapo, pero kasi itong lalaking ito---binatilyong gwapo. Mataas pa sa akin. "Peter." Sabi niya. Inalok niya palad niya sa akin. Napatingin ako sa kamay niya---nakahawak ako sa manubela at sa tinapay. Kinagat ko muna tinapay ko at nakipagkamay ako sa kaniya---laki ng palad niya. May katigasan. "Henry." Sabi ko. Hindi niya naintindihan kasi---may tinapay ako sa bibig ko. Inalis ko kamay ko sa pagkakahawak niya, kinuha ko ang tinapay, "...Henry. Hindi talaga kita kilala Peter. Pero alam ko nagkita na talaga tayo eh." Sabi ko. "Ah Henry pala pangalan mo. Nice to meet you Henry. Uhm, Boyfriend ako ng ex ni Alvin. But we broke up, kasi--nagkabalikan silang dalawa ulit. Then, nabalitaan ko---namatay nga raw si Alvin. Wala na rin akong balita sa ex ko kasi nagpunta na ako rito sa Dionisio." Sabi niya. "Tisoy." Sambit ko. Naalala ko na siya---siya nga iyong Tisoy na kinaiinggitan ni Alvin noon---kasi gwapo naman talaga itong lalaking ito. "Tisoy?" "Ah eh---iyon kasi tawag sa iyo ni Alvin noon. May pagkatisoy ka kasi talaga." Sabi ko. Napangiti siya at napansin ko na sa tuwing nangiti siya medyo kinakagat niya ang ibabang labi niya, "...buti natandaan mo pa ako? Isang beses mo lang naman ako nakita noon 'di ba?" "Hindi naman nagbago itsura mo." Sabi niya---, "...ano palang ginagawa mo rito sa Dionisio?" Tanong niya.Gumilid muna kami kalsada. Inalok ko siya ng tinapay---katatapos niya lang daw. "Sa Barrio Dominico na ako. Wala kasi akong magawa sa bahay kaya---lumabas muna ako." Sabi ko. "Ah naggagala ka pala. Pwede ba kitang samahan? Kung okay lang sa iyo." Sabi niya. Napakunot noo ako, "...hindi naman ako masamang tao. Gusto lang talaga kitang makakilala pa. " Dagdag niya---napatingin ako sa mga kasama niya, "...okay sige kung ayaw mo. Pasensya na pre. Natuwa lang talaga ako na makita ka ulit. Baka kasi hindi na tayo ulit magkita pa." "Okay lang naman. Pero paano mga kasama mo?" Tanong ko. Napangiti siya. Nagpaalam siya sa mga kasama niya at sumama siya sa akin. Naka-bike ako, siya naman naka-motor. Hindi ko alam kung ilang oras na kaming magkasama. Naikwento ko sa kaniya ang nangyari kay Alvin pero hindi naman detelayado. Nagkwento rin siya sa akin tungkol sa kaniya ng girlfriend niyang ubod ng ganda at hindi nga sila nagtagal dahil nagkabalikan nga talaga sila ni Alvin. "Oh paano dito na ako sa amin. Salamat sa pagsama sa akin." Sabi ko sa kaniya. Napatingin siya sa bahay. "Pwede ba kita dalawin dito minsan?" Tanong niya. "Ha? Bakit naman?" "Ah wala. Sige Henry. Sana magkita pa tayo ulit. Salamat din." Sabi niya. Napatingin ako sa kaniya---parang.. ayaw niya pa umuwi talaga. Pero kasi hindi na ako pwede lumayo pa, baka umuwi na si Ninong, hindi pa ako nakakasaing. "Gusto mo pumasok muna sa loob? Mamaya-maya pa naman iyon siguro si Ninong. At hindi naman siguro masama kung maabutan ka niya sa bahay." Sabi ko sa kaniya. PUMASOK na kami sa loob ng bahay. "Upo ka muna riyan. Kuha ako ng maiinom." Sabi ko. Diretso ako sa kusina. "Sige." Sagot niya. Umupo siya sa sofa. Habang nagsasalin ako ng tubig sa baso---napansin ko siya na pinagmamasdan ang loob ng bahay. Lumapit ako sa kaniya at inabot ko ang tubig, "...salamat. Kayong dalawa lang ng Ninong mo rito?" Tanong niya. Inilapat niya ang labi niya sa baso at uminom ng kaunting tubig. "Oo. Isang taon na rin ako rito. Tahimik no? Kaya nga lumabas ako. Kanina lang din talaga ako nakipag-usap ng matagal tagal... sa'yo." Sabi ko. Inabot niya sa akin ang baso. Umusog siya---umupo ako, hindi naman kami dikit. Inilapag ko muna ang baso sa mababang mesa sa harap ng sofa. "Gusto mo ba puntahan kita rito lagi?" Tanong niya. "Hmm. Bakit mo naman gagawin iyon? Naawa ka sa akin no? Hehe. Huwag ka mag-alala, hindi naman ako parang preso rito. Pwede naman akong lumabas labas. At sana payagan ako ni Ninong na magtrabaho doon sa bakery bukas." Sabi ko. Hindi ko alam kung bakit hinayaan ko lang siya na isama rito sa loob ng bahay. Siguro dahil---ngayon ko nalang ulit naramdaman na,may iba pa talagang tao sa mundo. Hindi lang ako at si Ninong Barbo. "Gusto lang kita makita ulit----araw araw." Sabi niya---napasulyap ako sa kaniya, para kasing napakaseryoso niya. Napangiti ako---pero iyong itsura niya... seryoso talaga. "Huy pre. Ano ka ba? Bakit ka ganyan makatingin. Huwag ka ngang ganyan." Sabi ko---pabiro. Lumapit siya---medyo napaurong ako. "Pre, hindi na ako magpapaligoy ligoy pa. Boyfriend mo ba noon Alvin? May relasyon ba kayo noong nakita namin kayo?" Bigla niyang tanong. Napalunok ako. Bumilis t***k ng puso ko. "Ha? Bakit? Bakit mo naman naitanong iyan? Mukhang ba akong bakla sa iyo? O si Alvin?" Tanong ko--- "Sabihin mo sa akin na mali ako ng pagkakaintindi sa mga tingin mo sa akin noon. Na walang ibig sabihin ang mga iyon. Na meron mali talaga sa akin---" Sabi niya. Bumalik sa isipan ko ang mga sandaling iyon---iyong nagkatabi kami, nagdikit ang mga braso namin, iyon mga pagtingin ko sa kaniya noong kumakanta ako. "Anong ibig mong sabihing... ikaw ang mali?" Tanong ko. "Pagkatapos ng araw na iyon. Hindi ka na nawala sa isipan ko. Iniisip ko na, tang-ina, nabakla ata ako sa iyo---nalito ako sa sexuality ko. Kaya noong nalaman kong makikipagbalikan ang GF ko kay Alvin, hinayaan ko siya kasi naguguluhan na ako. Araw-araw umasa ako noon na makikita kita ulit sa Mall pero hindi na kita nakita. Kaya iyong pagkalito ko sa sexuality ko, mas lalong---nagpalito sa akin, nagpagulo sa isipan ko. Hindi ko kasi alam kung nagkagusto ako sa iyo dahil bakla ka---o nagkagusto ako sa iyo dahil sa lalaki ka. Hanggang ngayon---lalo na ngayon, nakita na naman kita. Iyong pakiramdam ko noon---parehas na parehas pa rin ngayon, Henry." Sabi niya---hindi ko alam kung paano ko ipoproseso sa isipan ko ang mga sinabi niya---nakalimutan ko na kasi ang ganitong pakiramdam. Parang bago na ulit sa akin ito ngayon. "Paano pre kung sabihin ko sa iyong, lalaki ako. Wala kaming relasyon ni Alvin." Sabi ko sa kaniya. "Then I was wrong about you. Sorry." Sabi niya---medyo napa-atras siya. Napaiwas siya ng tingin sa akin. "Okay lang pre. Pasensya na rin kung dahil sa akin, nagkaganyan ka. Ibig kong sabihin ay---nalito ka sa kasarian mo. Sana hindi nalang kita tinignan noon." Sabi ko. Tumingin siya ulit sa akin. "Bakit mo nga ba ako tinitignan noon?" Biglang tanong niya. Hindi ako kaagad nakasagot, "..no, I was right. You liked me. That's all I ever wanted to know." Sabi niya. Magaling siya magsalita ng English na para bang, iyon na talaga ginagamit niyang salita. "Wala kaming relasyon ni Alvin." Sabi ko. "That's why you were staring at me. I get now. Do you still like me? Kasi ako---I think I still like you. No, I still like you." Sabi niya. "Gwapo ka. Pero---ayaw ko na. Hindi ko alam kung kaya ko pa ulit pumasok sa relasyon." Sabi ko. Huling-huli na niya ako. "Shhhh. Don't say that. Okay---hindi kita pipilitin. Pero---salamat Henry. Atleast hindi ako nagkamali na... maging ganito ako. Bisexual." Sabi niya. Narinig ko na iyan. Silahis. Nakatikim ng lalaki. Natikim ng babae. "Hindi ako naman ako lalaki. Bakla ako. Mukha lang akong lalaki. Hindi ka pwedeng magkagusto sa akin." Sabi ko. "Tssh. Actually, kaya ayaw kong gender identity na iyan. Ayaw ko ng kahit anong label. Nakakadagdag lang iyan panggulo sa isang tao. Its just that---iyon ang depinisyon para sa kagaya ko. Hindi lang naman s*x ang gusto ko pre. I can do romance. I'm into romance. I've been into bi-relationshits, para lang mas mamulat ako kung ano ako pero---hindi ko makita sa mga nakarelasyon ko iyong hinahanap ko, iyong dahilan kung bakit ako ganito. Kaya hindi ako nagtatagal. Bumalik sa pagiging hetero, sa pagiging straight ko, shitty and toxic kasi ang mga bi na kilala ko---hindi naman ata kasi ata talaga sila mga bisexuals, gusto lang nilang tawagin silang bisexual pero bakla talaga sila. Then I met you again." Sabi niya. Paliwanag niya. Pinilit ko nalang na intindihin. Pinasok ko kasi sa isipan ko ngayon, iyon mga sinabi lang sa akin ni Ninong. Meron lang babae at lalaki. Kahalintulad lang ng salitang duwag ang salitang bakla. "Happy ako na malaman na.. okay ka sa romance na iyan. Kung bumalik ka sa pagiging straight mo, ibig sabihin--may girlfriend kana ulit ngayon?" Tanong ko. Iyon nalang ang inintindi ko. Tumango siya. s**t, "...oh bakit mo sinasabi sa akin ngayon na gusto mo ako. Pinagi-guilty mo lang ako eh. Huwag nalang ako Peter. Maging straight ka nalang. Huwag kana sa baklang kagaya ko---at isa pa, ayaw ko na mapahamak ka rin." Dagdag ko. Lahat ng tao na minamahal ko, kinukuha sa akin. Masaya lang sa una pero masakit din. Bigla siyang lumapit sa akin---sobrang lapit ng mukha niya sa mukha ko. At--hinalikan niya bigla ang labi ko. Napapikit ako. Panaginip lang ito. Panaginip lang ito! Ouch! Kinagat niyang labi ko. "s**t. Hindi ako nagkamali Henry. Masarap pala talaga ang mga labi mo." Sabi niya. "Bad boy ka. Nangangagat ka ng labi." Sabi ko. "Yeah. I know. Please huwag mo akong pauwiin na---hindi tayo nagsi-s*x. I might sound aggressive, impulsive but---what if, hindi na kita ulit makita na naman. I don't wanna regret this again. Please, Henry." "Dadating na si Ninong ko." Sabi ko. "Quickie?" "Ano iyon?" "We don't have much time for talking baby. Let's get into your room. It's kinda embarassing but I'm getting harder... already. Just can't help it. You're too cute for me. Makes me horny, baby." Sabi niya---parang sabik na sabik talaga siya. "Ang sexy mo mag-english. Hindi ko nga lang mahabol." Nakangiting sabi. "s**t. Those smiles. Come on." Sabi niya. Tumayo siya---itinayo niya ako. Hinawaka niya ang magkabilang pisngi ko at---hinalikan na niya ng magpakasabik. Galing humalik ni Peter. Tinitikman niya talaga ang labi ko. Pinapapasok niya rin ang dila niya sa loob ng bibig ko. At---kinakagat niya talaga ang labi ko. Damang-dama ko ang pagtigas ng t**i niya sa puson ko. Natutuwa ako kasi----sa loob ng isang taon, iyong pagkatuyo't ng labi ko, nababasa na ulit ng laway ni Peter. Oo, kakakita lang namin ulit---pero importante ba iyon? Para ngang matagal na niya akong hinahanap hanap at talagang sabik na sabik talaga siya sa akin. Pumasok kami sa kwarto ko. Inihiga niya ako at----naghubad ng damit sa harapan ko. Sobra akong namangha sa katawan niya---makinis, maputi---may nunal siya sa tagiliran. Ganda ng katawan niya. Ma abs siya, malapad ang dibdib at---mapink ang u***g niya na parang ang sarap sarap sipsipin. Malaki rin ang braso niya, mamasel at---malago ang buhok niya sa kili-kili at sa usbong ng karug niya. "I've been waiting for this baby. Can I just cut the play? I wanna get inside you. Okay lang ba?" "Ah eh. Kantutin ba? Iyon ba iyon?" "Yes baby. Yes. Okay lang ba na kantutin na kaagad kita?" Tanong niya. Hinimas himas na nya ang t**i niya sa pantalong niya--kitang kita ko na haba nito sa pagkabakat nito. Hindi ko alam kung kaya ko pa magpakantot ulit, matagal na iyong huling beses na may pumasok na matigas at mahabang na t**i sa butas ko. Hindi rin naman ako nagpi-finger sa butas ko. Tumango ako. "Baby I want it raw. Okay lang?" Tanong niya. "Bahala ka." Sabi ko. Hindi ko naman alam mga pinagsasabi niya. "Okay. Don't worry babe, since then never failed to get tested naman." Sabi niya habang kinakalas niya ang sinturon niya. Hindi na ako naghubad ng damit ko---naghubad na rin ako ng shorts ko at brief ko. Medyo nahiya ako kasi nakita niyang tinitigasan na rin ako, "...baby, I don't suck. But I can make you c*m without even touching yours, promise that." "Okay bahala ka. Gusto ko iyang salita mo, nakakalibog pero---sorry ha? Kapag mabilis di ko talaga naiintindihan." Sabi ko---napangiti ako. "Sorry." Ngumiti na naman siya at kumagat sa labi niya. Nanlaki ang mga mata ko nang mailabas na niya ang t**i niya. Ang haba nito---ang taba at kakulay ng labi niya ang ulo ng t**i niya. At----maputi rin talaga ang t**i niya kaya naman kapansin pansin ang maitim niyang malagong bulbol. Gusto ko sana isubo pero---inangat na niya ang magkabilang hita ko. Hinawakan ko ang alakan ko. Tinutok niya ang ulo ng t**i sa bukana ng butas ko at---- "Aaaaaaraaaaaaayyyyy~" Ang tanging naisigaw ko. "Ahhhh. s**t baby. So tight so f*****g tight. f**k! Ughhhh. Feels so good. Damn pussss. Ahhhhh! Tang ina." Pinasok na niya ng buong buo ang t**i niya! At halos mapaluwa ako sa sobrang sakit. Sinimulan na niya akong kantot kantutin. Hindi ako nasasarapan---pero habang nakatingin ako sa kaniya, kitang kita ko sa reaksyon ng mukha niya na sarap na sarap siya sa bawat pagkandyot niya sa butas ko. Mabilis ang paghampas ng mga hita niya sa pisngi ng pwet ko. "Ahhhh. Ahhhh. ahhhh. Baby. Sarap mo pala. Ahhhhh ahhhhh. Sikiiiipppp. f**k!" Nagpipigil nalang ako sa sakit, hindi ko nalang iniinda. Pakiramdam ko, napupunit ang balat sa butas ng pwet ko sa bawat paglabas masok ng t**i niya sa loob ng butas ko. Lalo pa't binibilisan niya na tanging---laway niya lang ang pinahid niya. "Aaaraaay~ Sakit Peter. Saaaakeeet!" Lumalabas pa rin talaga sa bibig ko. "Shhh. Okay lang iyan baby. It'll be over soon. Just Ahhh ahhhhh ahhhh ohhhh f**k. Stay... ahhh ahhhh. ahhhh... still. Ohhhh. s**t. Saraaap." "Bilisan mo na po. Baka maabutan tayo ni Ninong." Sabi ko. "Okay baby. Okay. Ahhhh ahhhh ahhhh ahhhhh ahhhhh! Uh!" Mas lalo niyang binilisan ang pagkantot sa puki ko. Sobrang naninigas na rin talaga ang t**i ko---nakakaskas sa abs niya dahil pumapadagan siya sa akin. Pakiramdam ko lalabasan na ako at hindi ko na mapigilan pa! "I'm c*****g baby! Amma gonna blow this shitload inside you---fuuuuucccccckkk!" Bigla niyang sagad ang t**i niya sa butas ko at nilabas din talaga ako! "Mabuti naman at tapos ka na." Nanlaki ang mga mata ko---nang makita ko si Ninong Barbo nakatayo sa pintuan ng kwarto ko. May hawak pang itak!