The Mafia's Queen

Chapter 7

Habang abala ako sa pagkain ng cake ko at panay ang inom ko ng milktea napapatingin ako sa labas kung saan ang lakas ng buhos ng ula at kahit ganon marami parin ang naglalakad at may dalang paying. Kakatapos lang namin mag-usap ni Gerther at sabi niya sa akin matumal daw ang benta ng mga paintings ko doon at medyo may kamahalan na ang inuupahan ko doong lupa, sabi ko nga sa aking sarili kapag nagkaluwag-luwag ako bibilhin ko nalang ang lupa pero sobrang mahal naman kasi ng pagbebenta ng may-ari kaunti lang naman ang lupa na iyon ang tinatayuan lang ng gallery ko pero limang milyon ang benta niya sa akin na pwede kunai yon ibili ng ilang lote. Mas mabuti na huwag na muna pero kasi minsan sobra-sobra ang hingi niya sa akin lalo na kapag nahuli na ako ng bayad at palagi niyang sinasabi sa akin na paaalisin niya ako kapag hindi pa ako nakabayad kahit ilang araw palang akung delay sa pagbabayad. Malalim kaung napabuntong hininga at hinayaan nalang kasi wala naman akung magagawa dahil nangungupahan lang naman ako at wala akung magagawa sa bagay na iyon.

Kinuha ko ang isang milktea kuna walang bukas at kumain ng cake habang iniinom ko ang aking isang milktea kasi dadalhin ko ito para mamaya. Tahimik lang naman akung kumakain ng may bigla nalang akung nakita itim na kotse na pumarada sa labas at lumabas doon ang mga lalaking naka tuxedo at may bitbit silang paying at doon mabilis na binundol ng kaba ang aking buong puso, walang alinlangan akung tumayo na parang wala lang at nag dahan-dahan na umikot sa likod hanggang sa makita ko ang exit at lumabas ako doon, hindi ko pa alintana ang malakas na buhos ng ulan na dahan-dahang bumabasa sa akin dahil mas mahalaga na makalabas ako dito. Mukhanvg may trauma na ako sa mga lalaking naka tuxedo simula ng mga pangyayaring iyon na gumunaw sa mundo ko at hindi ko alam kung ano ang aking gagawin o sasabihin. Walang alinlangan na sinalubong ko ang malakas na ulan at wala akung pakialam kung mabasa man ako ang mahalaga makaalis ako sa lugar na iyon kasi baka kung ano ang mangyari sa akin kung hindi ako aalis sa doon sa loob. Dahan-dahan na tinakbo ko ang malawak na daan hanggang sa makarating ako sa park at napatayo sa gitna nito sabay buntong hininga ng malalim.

“Putangina naman!” malakas kung sigaw kasi alam kung walang makakarinig sa akin at wala namang magsisita sa akin dito dahil ang lakas ng buhos ng ulan at wala namang tao dito. Tinignan ko ang milktea na hawak ko at malamig pa ito at walang alinlangan na binuksan ko ito sabay inom ng sunod-sunod. Hanggang kailan pa naman kasi nila ako tatantanan at hayaan nalang aksi nanahimik na naman ako sa mga nakita ko at wala akung sinabihan na kahit sino sa nangyari at sa nakita ko maliban nalang sa aking kaibigan na si Gerther. Dahan-dahan na naglakad ako ng may bigla nalang sumulpot na naka tuxedo sa harapan ko at may bitbit itong paying habang nakatingin sa akin at dahan-dahan na naglalakad palapit sa akin, sobrang seryoso ng kanyang mukha habang nakatingin sa akin at wala manlang emotion ang buong mukha nito. Ako naman ay napaurong habang hindi ko alam kung ano ang sunod kung gagawin o sasabihin. Putangina naman!

“Good day Miss Blanche,” mabilis akung napapiksi ng may nagsalita sa aking likod at ako naman ay mabilis na napaurong sa kabila ng makita ko ang mga lalaking naka tuxedo at hindi sila ang nakita ko kanina doon sa shop siguro iba naman ito! Kung ganon wala naman palang kwenta ang pagtakbo ko kasi nakita naman ako ng ibang kasamahan nila! Hindi ko alam kung bakit hindi nila ako titigilan at ano ba kasi ang gagawin nila sa akin! Panay na nga ang takbo ko sa kanila pero hinahabol parin naman nila ako! Damn it! “Sorry to scared you Miss,” muling saad naman ng isa sa kanila at dahan-dahan na lumapit sa akin habang ako naman ay sobrang lakad ng kabog ng aking puso habang nakatingin ako sa kanya. Putangina naman! Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko dahil nakikita ko pa ang mga barel sa kanilang tagiliran at kahit anong tago ko at takbo nahahabol at nakikita parin nila ako!

“Tangina lumayo ka!” malakas kung sigaw sa kanila habang nababasa ako ng ulan at wala akung pakialam doon kasi mas nanaig ang matinding kaba dito sa aking puso at hindi ko alam kung ano pa ang gagawin ko. “Ano ba ang kailangan niyo!” malakas kung sigaw sa kanila pero biglang napabuntong hininga ang lalaki at ngumiti sa akin at mabilis nitong binaba ang kanyang hawak na paying at dahan-dahan na binigay sa akin at ako naman at natulala na hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko.

“Mag-iingat ka sa pag-uwi Miss,” iyon lang ang kanyang sinabi sa akin matapos niyang binigay ang paying sa akin at tumaliko sabay lapit sa kasama niyang may hawak na paying at dahan-dahan na silang nawala sa aking harapan at ako naman ay dahan-dahan din akung napaupo sa semento kahit na nababasa ako ng ulan dahil sa biglang nanginig ang aking binti at hindi ko ito magalaw dahil sa kaba at takot. Putangina naman kasi!

Kung ang habol nila ang tattoo sa tagiliran ko sana kinuha na nila pero ano na naman ito! Hindi ko alam kung saan na ako tatakbo at magtatago kasi kahit anong tago ko nahahanap at nahahanap parin nila ako apra bang nakasunod lang sila sa akin at kung saan ako magpunta parang may dalawang matang nakatingin sa akin kaya hindi din naman ako ma permi sa isang lugar dahil dito. Nilakasan ko ang aking loob at dahan-dahan akung tumayo sabay kuha ng payong na kayong binigay at mabilis na tinapon ito sa basurahan dahil baka may tracker o ano ang payong na iyon at mahanap na naman nila ako pero kahit anong gawin ko mahahanap parin naman nila ako. Damn it!