The Princess Found Her Last Husband (Filipino)

20- The sweet of him

The moment na nakita nang mga lalaki ang ginawa sa employer nila ay lahat sila napaawang ng bibig dahil sa gulat.

Samantala si Princess ay pilit na tinutulak si Chard para layuan siya nito, but to no avail. Chard anyways savor their moment. But in a minute, dahan-dahan siya humiwalay na naging dahilan kung bakit nag-meet ulit ang mga mata nila.

"Susunduin kita mamaya, okay? Text mo ako kung anong oras ka uuwi para masundo kita. Kapag ako hindi mo tinext or tinawagan, hahalikan kita ulit sa harap nila, maliwanag ba?" seryosong pagbabanta at paalala ni Chard dito.

"Okay," replied ni Princess na hindi na sumalungat pa rito dahil baka hindi na ito umalis.

"Very good. Alis na ako. Ingat ka rito, ah. Text or call me, okay. Bye," paalam ni Chard at binitawan na niya ito, at naglakad na papunta sa sasakyan niya.

Princess then composed herself like nothing happened, at naglakad na siya patungo sa mga empleyado niya.

——

"Is this design okay to you?" tanong ng lalaki pagtutukoy niya sa blue print na hawak niya.

"Hmmm..." hummed ni Princess while thinking and analyzing the design. "How large are we talking about here, Leon?" tanong niya curiously.

"Fine dining is approximately 19 to 20 square feet per customer. Tell me, are we going to make it a full-service dining? Because that would be approximately 13 to 15 square feet per customer. But if you want a counter service, that would be approximately 18 to 21 square feet per customer. But if you are thinking of like a fast food dining, it would be approximately 12 to 14 square feet per person," Leon mentioned.

"I want the same thing like I did in Dubai, but more with Filipino design. Maybe...a full service dining would be better. But can you make two design for reference? I want to see the difference," she discussed.

"Sure. What are the two designs do you have in mind?" Leon asked, at ni-roll niya ang hawak na blue print to make her expectation design.

"A full service dining and a fast food dining. I will choose between the two by the end of the month. For now, let's focus on cleaning this place," wika ni Princess na pinahiwatig dito ang gusto niya mangyari sa pinapatayo niyang restaurant but can afford price for Filipinos.

"Okay," nakangiting responded ni Leon, at iniwan na niya ito. He then clapped his hand to get the attention of his construction men. "Let's go boys, faster! Let's make this place neat and tomorrow we will polish it," sigaw niya sa mga trabahador niya.

At habang busy ang iba, si Princess ay nakatutok sa hawak niya na tablet dahil iniisip niya ang mga gamit na bibilhin niya at kung saan ito mga ilalagay para hindi na niya ito maging problema pa.

Afternoon came, ten motorcycles arrived na ipinagtaka nang lahat, but then lumapit si Princess sa isang rider.

"Please give it to them," nakangiting sabi ni Princess na narinig ng ibang rider. Pagkatapos ay tumingin siya sa mga empleyado niya. "Guys, let's have lunch first. Come on, let's eat. Let's resume at 1pm," anunsyo niya, at naupo siya sa gilid to work on her tablet.

Moreover, another motorcycle came na napansin ni Princess kaya nilapitan niya ito.

"Kayo po ba si Lorainne?" tanong ng rider na matanda na, politely.

"Yes, ako nga. Go ahead, you give it to them," mabait na sabi ni Princess na tinuro ang mga trabahador niya.

"Pero ang sabi po rito sa message sa akin, 'give it to the beautiful woman and tell her that I love her and take care always. Tell her too to call me once she's done'. Ayun po ang sabi niya," katwiran ng rider.

"Huh? Patingin nga," hindi makapaniwalang sabi ni Princess, at tiningnan mismo ang message na binasa nito for proof.

Pinakita naman ng rider ang text sa kaniya nang nag-order, at nabasa ni Princess ang name nang sender na naging dahilan kung bakit natahimik siya.

"Ito po, Ma'am," sambit ng rider, at binigay na kay Princess ang pagkain.

"Thank you," tanging tugon ni Princess na tinanggap na lang ang pagkain kaysa itapon or ibalik ito sa sender, dahil naawa rin siya sa matanda.

Her phone then rings for a call, Chard is calling her. Without hesitation ay sinagot niya ang tawag.

"Have you received it already?" tanong ni Chard sa kabilang linya habang siya ay nakaharap sa computer niya.

"Yes, I have. Why bother? Busy ako, you know," komento ni Princess na may inis sa tono nang pananalita niya.

"That's why I bought food for you kasi for sure makakalimutan mo kumain since you are busy. Remember, umiinom ka nang gamot so, you better not skip a meal. Go ahead and eat it. Enjoy it," katwiran na sagot ni Chard na iniisip pa rin ang health nito.

"Kaloka ka. Fine. Sige na, bye," responded ni Princess na wala nang nagawa dahil they are talking about her health.

She hanged up the call, at binuksan na ang pagkain na inorder for her. Napataas siya nang dalawang kilay ng makita niya ang inorder nito, na may little bit of rice, chicken breast, and cut fruits on the side. A smile appeared across her lips because of it, and because she did not think of herself ng bumili siya nang food for her employees, she just bought them food but not for her. However, may bumili nang food para sa kaniya when she least expect it. Pagkatapos niya kumain ay uminom siya nang gamot niya, at nagpatuloy na sa ginagawa niya.

Afterwards, palubog na ang araw, nalinis na ang buong lugar kung saan itatayo ni Princess ang business niya. So, she said goodbye to all of them na nagpasalamat din sa kaniya dahil sa lunch at dinner na binigay niya sa mga ito. At habang siya ay nakatayo sa gilid ay binuksan niya ang phone niya, nag-aalinlangan siya ngayon whether she will call or just text Chard now that she is done sa work niya for today.

"Oh, never mind," kibit-balikat ni Princess, at tinabi na niya ang phone niya as she decided to go home alone.

Naglalakad na siya patungo sa sakayan ng may nakasalubong siyang puting sasakyan na na-recognized niyang pagmamay-ari ni Chard, kaya napatigil siya. Tumigil din ang sasakyan sa harap niya, at lumabas ang driver nito.

"Sabi ko hindi ba text or call me once you're done? Oh, bakit hindi mo ako tinext? Kung hindi pa ako dadaan dito ay hindi ko pa malalaman na tapos ka na pala sa work mo," questioned ni Chard while walking towards her hanggang sa nakatayo na siya sa harap nito, at nagsalubong ang mga mata nila.

"May dadaanan pa kasi ako bago ako umuwi," katwiran ni Princess na kaagad umiwas ng tingin para hindi nito malaman na nagsisinungaling lang siya.

Napangiti si Chard just listening and looking at her. "At sa tingin mo maniniwala ako sa sinabi mo? You blinked your eyes a lot of times, tapos umiwas ka pa," aniya na hinuli ito.

"I'm not lying," pagtatanggol na sabi ni Princess, at nagkasalubong ang dalawa niyang kilay.

"Yeah, right. Come on, let's get you home. Or, gusto mo kumain mo na? May gusto ka ba gawin bago tayo umuwi?" natatawang tinuran na lang ni Chard, at bigla kinuha ang bag na dala nito.

"W-What are you doing? Give it to me," nahiyang sambit ni Princess na pilit kinukuha ang bag niya mula rito.

"Uuwi na tayo. Let's go," seryosong sagot ni Chard, at kinuha ang right hand nito to intertwined with his.

Natahimik naman si Princess dahil sa ginawa nito, habang si Chard took it as opportunity to pull her to go to his car.

Later on, while he is driving ay tumunog ang phone ni Chard kaya naman sinagot niya ito kaagad, putting it on speaker since hawak niya ang manibela.

"Yes, Dr. Yu?" tanong ni Chard na naririnig niya ang ingay sa background ng kausap niya.

"Nasaan ka?" tanong ni Dr. Yu on the other line.

Habang si Princess sa shotgun seat ay napatigin sa phone dahil boses ng babae ang nasa kabilang linya.

"Driving home. Bakit?" asked ni Chard casually.

"Loko-loko ka talaga. Bakit umalis ka kaagad? Hindi ba, sinabi na ni Sam na magpapakain siya kasi birthday niya? Nandito kami ngayon sa bar. Come on, pumunta ka na rito. They are looking for you," katyaw ni Dr. Yu, convincing him.

"Nagsabi na ako kay Sam, Irene. Isa pa, may kasama ako ngayon. Enjoy na lang kayo riyan. Bye," banggit ni Chard na tinanggihan ang alok nito, at nagpaalam na siya rito.

"You can drop me off to the side if you want. You can go there with them," wika ni Princess with a hint of jealousy in her voice.

"Huh? No, I will not drop you off there at baka may mangyari pa sa iyo. Hayaan mo sila, nagpaalam naman ako," katwiran ni Chard, answering her.

"Pero mukhang masaya sila roon. Your co-doctor even called you. What is her name again? Irene Yu?" komento ni Princess na naalala ang pangalan ng babaeng kausap nito.

"Yeah, that's Irene, colleague ko. Pero don't mind her, she's just a friend to me. Naging magkaklase man kami sa medical school for 5 years, nothing is going on between us," paglilinaw na sabi ni Chard while glancing at her. "Well, she confessed her feelings to me before but I already rejected her," dagdag pa niya, at tumingin siya ulit sa diretsyo nito to see her reaction.

"I see," tanging replied ni Princess, at lumingon siya sa bintana to hide her feelings about what he said.

Natawa si Chard sa pinapakitang ugali nito in silence dahil gawa-gawa lamang niya iyon. And the car filled with silence the whole trip going home.

Pagkarating nila sa mansyon ay kinuha kaagad ni Princess ang bag niya, at bumaba na nang sasakyan without saying anything to him, na ikinagulat ni Chard. Mabilis naman na lumabas si Chard para habulin ito pero he was too late dahil pinagsarhan na siya nito nang pinto.

He tried to call her, pero si Princess ay mabilis na dine-declined ang call nito habang siya ay naglalakad ng hagdan. At dahil iniiwasan na naman siya nito ay pinindot niya ang doorbell ng ilang beses hanggang sa bumukas ito, at nakaharap niya si Nanny Deli.

"Nanny Deli, pwede po ba ako pumasok? Kakausapin ko lang po si Lorainne," dahilan na sabi ni Chard, begging to her.

"Ay, sige, anak," sagot ni Nanny Deli, at binuksan ang pinto for Chard.

He then run faster papunta sa kwarto ni Princess. He knocked to the door, pero sa kasamaang palad ay nasa loob ng banyo si Princess at naliligo kaya hindi nito naririnig ang katok niya. Whilst, he twisted the doorknob since she is not answering at napag-alaman niya na hindi pala naka-locked ang pinto nito kaya dumiretsyo siya sa loob. Hinanap niya ito nang mapansin niya ang pajama na nasa kama, at saka lang niya napagtanto na nasa banyo pala ito kaya hindi siya naririnig nito.

After a few minutes, lumabas na si Princess na nakasuot ng white towel, at dahil nalalaglag ito ay inayos niya ito by opening it nang napansin niya na may tao sa harap niya. Habang si Chard ay nanlaki ang mga mata seeing her naked after so many years..

"Ahhh!!!" she screamed at top of her lungs, at mabilis na tinakpan ang katawan niya. "What the hell are you doing here in my room, you pervert?!" she shouted angrily.

"I-uh...I--nakiusap ako kay Nanny Deli to open the door. I--I don't know na naliligo ka pala," nahiyang sagot ni Chard na nabigla rin dito.

"Get out. Ngayon na!" inis na sabi ni Princess, at lumapit siya rito to push him out of her room.

"Teka, teka. May sasabihin ako," wika ni Chard na pilit pinipigil ang mga paa niya to go out of her room so, they can sort things out.

"Wala ako pakialam sa sasabihin mo! Labas na!" galit na komento ni Princess, at malakas na tinulak ito palabas ng kwarto niya.

"Aray ko naman," reaksyon ni Chard ng tinulak siya nito nang malakas sa likod hanggang sa nasa labas na siya nang kwarto nito.

At sinara ni Princess ang pinto nang malakas. Habang si Chard ay napangiti dahil sa nakita niya.

"Okay, I will not forget that anymore," bulong ni Chard sa sarili.

Itutuloy...