บทที่ 7
1769 Kata
เมื่อเห็นเมลิซซ่า วิลเลียมก็ฝืนยิ้มและพูดว่า "เลิกยุ่งกับเรื่องที่ฉันจะรับช่วงต่อได้แล้ว ฉันมีอย่างอื่นจะขอคำแนะนำจากคุณ"
ในเวลานี้ Melissa เต็มไปด้วยความสนใจในตัว William "ไปกันเถอะ"
การแสดงของวิลเลียมในตอนนี้ทำให้เมลิสซาเปิดหูเปิดตาได้จริงๆ
มีผู้ชายคนหนึ่งในโลกที่สามารถทำให้ผู้หญิงตกหลุมรักเขาได้!
“คุณปู่ คุณคงประเมินบุคลิกและเสน่ห์ของผู้ชายคนนี้ต่ำไป”
“ทำไมเฟลิซิตี้ถึงพูดคำนั้นล่ะ เมื่อฉันเซ็นสัญญาหย่า เธอผิดหวังในตัวฉันมาก...” วิลเลียมไม่ค่อยเข้าใจในความสัมพันธ์ระหว่างชายกับหญิง เขาไม่เข้าใจสิ่งที่อยู่ในใจของผู้หญิงคนหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงขอคำแนะนำจากเมลิสสา
เมลิสสาก็หัวเราะคิกคัก “ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้ากำลังพยายามจะหัวเราะเยาะข้าอยู่อย่างนั้นหรือ เจ้าไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมนางถึงพูดคำนั้นก่อนหน้านี้?”
วิลเลียมส่ายหัวแสดงว่าเขาไม่รู้จริงๆ
“ทั้งหมดเพราะฉันจับมือเธอ แย่งชิงคนรักของเธอไป” เมลิสสาพูดอย่างสนุกสนาน
“ตลอดหลายปีที่ผ่านมา คุณทั้งคู่ต้องให้เกียรติกันอย่างมาก เธอไม่ได้คิดที่จะหาผู้ชายคนอื่น หรือคิดที่จะมีผู้หญิงคนอื่น”
“ดังนั้น เฟลิซิตี้จะไม่มีทางรู้ว่าเธอจะรู้สึกอย่างไรถ้าคุณอยู่กับผู้หญิงคนอื่น จนกระทั่งฉันคว้ามือคุณเมื่อกี้เธอรู้เรื่องนี้ มันเจ็บปวดกว่าที่จะปล่อยให้ผู้ชายของเธอตกไปอยู่ในอ้อมแขนของผู้หญิงคนอื่นมากกว่าที่จะกรีดเธอ เป็นชิ้น ๆ!"
หลังจากได้ยินคำอธิบายของเมลิสสา วิลเลียมก็เข้าใจทุกอย่างในทันใด
"ก็อย่างนั้นแหละ"
หลายปีที่ผ่านมาเขาและคนรักในวัยเด็กของเขาเชื่อว่าพวกเขารักกันมานานแล้ว ความรักที่สดใสของพวกเขาดูเหมือนจะถูกแทนที่ด้วยความรักใคร่ในครอบครัวก่อนจะถึงเวลาผลิบาน
ไม่น่าแปลกใจเลยที่เมื่อเฟลิซิตี้เห็นเมลิสซาแสดงความสนใจในตัวเขา เธอก็คงจะหงุดหงิดมาก ไม่ว่าวิลเลียมจะขี้ขลาดเพียงใด ไม่ว่าความเข้าใจผิดจะรุนแรงเพียงใด และไม่ว่าอนาคตจะยากเย็นเพียงใด เธอจะพูดคำรักเหล่านั้นเพื่ออ้างว่าวิลเลียมเป็นของเธอ
"เฟลิซิตี้ ฉันรักเธอ และคนอื่นไม่จำเป็นต้องเข้าใจ"
“คุณเป็นของฉันไปตลอดชีวิต ฉันจะตอบแทนคุณหลายสิบล้านครั้งสำหรับความรักที่ฉันเป็นหนี้คุณ”
“เอาล่ะ กลับไปทำธุรกิจกันเถอะ ปู่ของฉันขอให้ฉันทำตามคำสั่งของคุณ แต่ฉันรู้สึกไม่พอใจกับสิ่งนั้น จะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันไม่อยากเชื่อฟัง” เมลิสสามักจะมองเธออย่างสบายๆ
วิลเลี่ยมจับมือเฟลิซิตี้และพูดอย่างใจเย็น "บอกมาสิว่าคุณมีเงื่อนไขอะไร"
ดวงตาของเมลิสสาเปลี่ยนไป แต่เธอก็ยิ้มอีกครั้ง “อืม ฉันต้องวัดความสามารถของคุณ”
วิลเลียมพยักหน้าและถามว่า "คลินิกนี้มีกำไรต่อปีเท่าไร"
"ห้าล้าน" เมลิสซ่าพูดอย่างภาคภูมิใจ "เพิ่งเปิดได้สองปี ฉันทำงานอย่างหนักเพื่อบรรลุความสำเร็จใดๆ ก็ตามที่มีในวันนี้"
วิลเลียมส่ายหัวทันที "นั่นยังน้อยไป"
น้อยเกินไป?
ใบหน้าของเมลิสสาเย็นลง “ก็คุณมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหาใช่ไหม คุณรู้ไหม...”
“ฉันไม่รู้ และฉันก็ไม่อยากรู้เหมือนกัน” วิลเลียมพูดอย่างไม่ใส่ใจ
เพียงห้าล้านหยวนต่อปี? เมื่อไหร่เขาจะสามารถประหยัดเงินได้ถึงแสนล้านหยวน?
"น้อยเกินไป มันน้อยเกินไป!"
“ฮ่าฮ่า ดีแล้ว! ถ้าอย่างนั้นฉันก็อยากฟังคำแนะนำของคุณนะ! ถ้าวันนี้เธอไม่สามารถโน้มน้าวใจฉันได้ อย่าว่าแต่ตัวฉันเลย ฉันจะไม่ให้คลินิกแก่คุณ!” ใบหน้าสวยของเมลิสซ่าเย็นชา
ทุกคนในเมืองรู้ถึงความสามารถของเมลิสสา!
ศูนย์การแพทย์ Genuine Care เปิดทำการเมื่อสองปีที่แล้วและมีการพัฒนาธุรกิจอย่างดีเยี่ยม เป็นธุรกิจที่มีศักยภาพสูงในเมือง Qena
“อย่างไรก็ตาม ผู้ชายคนนี้ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันมีค่าแค่ไหน และเขาก็ดูถูกมันด้วยซ้ำ!”
“ธุรกิจหลักของคลินิกในปัจจุบันคืออะไร?” วิลเลียมถาม
“คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคลินิกทำงานอย่างไร แน่นอน เราฝึกยาและรักษาโรค!” จู่ๆ เมลิสซ่าก็รู้สึกว่าเธอเคยคิดมากกับเขามาก่อน
บางทีเขาอาจมีเสน่ห์เฉพาะตัวในบุคลิกภาพ แต่เขาก็ไร้ประโยชน์ในแง่ของความสามารถ
“ใช่แล้ว ถ้าเขามีความสามารถขนาดนั้น ชาวเมืองเคน่าทั้งหมดก็คงไม่หัวเราะเยาะเขาที่เป็นคนไร้ค่าเป็นเวลาสามปี”
“ขอเสริมว่า คลินิกจะขายยาด้วย” วิลเลียมกล่าวเสริม
"ฮะ?" เมลิสสาอึ้งไป
“เพื่อฝึกยาและขายยา” วิลเลียมกล่าว
“การขายยาเป็นส่วนหลักของธุรกิจ? ฉันจะตายด้วยความรำคาญจากคุณจริงๆ คุณไม่รู้หรือว่าถึงแม้การขายยาจะทำกำไร แต่ตลาดถูกครอบงำโดยบริษัทยาขนาดใหญ่ พวกเขาได้แบ่งออกทั้งหมดแล้ว ส่วนแบ่งทางการตลาดระหว่างกัน หากเราเข้าไปโดยไม่ได้ตั้งใจ มันจะกระทบกระเทือนผลประโยชน์ของบริษัทยาทุกแห่ง นั่นแหละคือความตาย!” เมลิสซ่าโต้กลับทันที
พอนึกขึ้นได้ นางก็เยาะเย้ยและกล่าวว่า “ในที่สุดข้าก็เข้าใจ เจ้าจะไปเป็นวงกลมเพราะเห็นแก่ภรรยาของเจ้า ครอบครัวของเธอทำธุรกิจค้ายา ถ้าอยากให้พวกเขาเซ็นสัญญากับคลินิกก็บอกมาเถอะ” ตรงไปตรงมา การกระทำของคุณทำให้ฉันดูถูกคุณเท่านั้น!”
วิลเลียมส่ายหัวและมองไปที่เฟลิซิตี้ “ฉันตัดสินใจปกป้องภรรยาด้วยชีวิต ฉันก็เลยไม่ต้องเถียงกับเธอในเรื่องนี้ แล้วถ้าเราไม่กระทบต่อผลกำไรของแพทย์พวกนั้นล่ะ”
“ไม่กระทบต่อผลกำไรของพวกเขา เป็นไปได้ยังไงกัน ยาทุกตัวในตลาด พวกมันอยู่ในการควบคุม...” เมื่อเมลิสสาพูดเช่นนี้ ใบหน้าของเธอก็แข็งค้างในทันใด และเธอก็ยืนขึ้น!
“หมายความว่ายังไง เราควรจัดหายาที่ไม่มีในท้องตลาด!”
คราวนี้ วิลเลียมยิ้มในที่สุด “ก็เลยไม่ได้โง่อย่างที่คิด!”
หัวใจของเมลิสซ่ากำลังจะระเบิด!
เธอเป็นซีอีโอหญิงที่มีอำนาจเหนือกว่าในเมือง Qena เธอจะถูกเรียกว่าโง่โดยเด็กที่อายุน้อยกว่าเธอได้อย่างไร?
เขาแสวงหาความตายหรือไม่?
“คุณคิดว่าเราสามารถหายาที่หาไม่ได้ในท้องตลาดง่าย ๆ อย่างนั้นหรือ? ห้องปฏิบัติการทางวิทยาศาสตร์เหล่านั้นได้รับการตรวจสอบอย่างระมัดระวัง!” เมลิสซ่าพูดอย่างเศร้าโศก
“มันคงจะดีถ้าเราทำมันเอง ไม่ ฉันจะทำเอง คุณไร้ประโยชน์” วิลเลี่ยมกล่าว
เมลิสซ่า ช็อก!
“ผู้ชายคนนี้บ้าไปแล้วใช่ไหม ทำไมเขาถึงทำให้ฉันขุ่นเคืองอยู่ตลอดเวลา”
“ข้าไปขุดหลุมศพบรรพบุรุษของเจ้าหรืออะไร?”
“ตอนนี้คุณกำลังระบายความโกรธและความคับข้องใจใส่ฉันอยู่หรือเปล่า”
“ไม่รู้สึกผิดที่ใจร้ายไปหน่อยเหรอ?” เธอคิดว่า.
อย่างไรก็ตาม วิลเลียมไม่สนใจเมลิสสาเลย เขาหยิบใบสั่งยาและเขียนอะไรบางอย่างลงไป แล้วยื่นให้เมลิสสา
“หาคนที่คุณไว้ใจและพัฒนาได้ทันที สำหรับชุดแรก ผลิต 100 ขวด ออกไปได้แล้ว” วิลเลี่ยมกล่าว
“โอเค” เมลิสสาหยิบกระดาษแผ่นนั้นแล้วเดินออกไปด้วยความงุนงง
เมื่อรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอก็โกรธจัด! ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเธอควบคุมอารมณ์ได้ เธอก็คงจะสูญเสียการควบคุมและสาปแช่งเขาก่อนหน้านี้
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมเขาถึงทำเหมือนเป็นเจ้านายและสั่งฉันไปทั่วตอนนี้”
“ฉันทำตามคำสั่งของเขาจริงๆ เหรอ”
"ไอ้สัส ไอ้เหี้ย ไอ้สัส! เหี้ยไรวะ!"
เมลิสซาโกรธมากจนเธอขยำกระดาษให้เป็นก้อนกลมแล้วโยนมันลงในกระเป๋าของเธอ
ในเวลานี้ เธอได้รับโทรศัพท์ และเสียงอันอบอุ่นก็ดังขึ้นในหู “ที่รัก คุณอยู่ที่ไหน ฉันหิวแล้ว มากินข้าวด้วยกัน”
เมื่อได้ยินเสียงนี้ เมลิสสาก็อารมณ์ดีทันที “ฮึ่ม ไอ้คนตะกละ! มาบ้านฉัน ฉันต้องทำอาหารดีๆ เพื่อระบายความโกรธ!”
เมื่อเมลิสซากลับถึงบ้าน เธอเห็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์สวมเสื้อคลุมสีขาวยืนอยู่ที่ประตูของเธอ
เมลิสซ่ารีบวิ่งไปข้างหน้าและกอดเธอแน่น “ลิเดีย ฉันคิดถึงคุณมาก”
ลิเดียเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนของเมลิสสาและเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของเมลิสสา
หลังจากนั้น เธอยืดเอวแล้วพึมพำ "ฉันเหนื่อยมาก"
เมลิซซ่าเข้าไปในครัวแล้วพูดว่า "ฉันขอให้คุณมาที่คลินิกของฉันและช่วยฉัน แต่คุณไม่ฟัง คุณอยู่ในห้องแล็บเสมอ เรียนแพทย์ทั้งวัน! ฉันไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าคุณเป็นอะไร ประสบความสำเร็จในการพัฒนาจนถึงขณะนี้!"
ลิเดียเข้าไปในบ้านและถอดรองเท้าส้นสูงออกทันที เธอพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “ถ้าเธอต้องการติดสินบนฉัน ฉันยอมตายดีกว่าเชื่อฟัง เว้นเสียแต่ว่า ฉันได้พัฒนาผลิตภัณฑ์เพื่อความงามเมื่อเร็วๆ นี้ แต่ฉันไม่คืบหน้าเลย ฉันกังวลมากเกี่ยวกับเรื่องนี้”
เมลิสซ่าพูดไม่ออกซักพัก
ลิเดียจบปริญญาเอกด้านการแพทย์ หลังจากสำเร็จการศึกษา เธอได้ศึกษาอยู่ในสถาบันวิจัยเภสัชกรรม แต่ไม่ว่าจะเหนื่อยสักเพียงใด เธอก็ไม่ยอมมาที่คลินิกของเมลิสสาเพื่อช่วย เธอแข็งแกร่งกว่าเมลิสซ่าจริงๆ เมื่อพูดถึงท่าทีทางจิตใจของเธอ
ลิเดียกำลังจะเปิดทีวี จู่ๆ เธอก็หน้าซีดและเธอก็พูดอย่างเศร้าๆ ว่า "ที่รัก ประจำเดือนฉันมาแล้ว!
เมลิซซ่าพูดอย่างสบายๆ “มีกระเป๋าใบหนึ่งอยู่ในกระเป๋าของฉัน”
ขณะอุ้มท้อง ลิเดียคว้ากระเป๋าของเมลิสสาและรีบไปที่ห้องน้ำ
อย่างไรก็ตาม หนึ่งนาทีต่อมา เมลิสซ่าก็ได้ยินแต่เสียงปัง!
ประตูห้องน้ำถูกเตะอย่างแรง!
ด้วยเลือดประจำเดือนที่ไหลลงมาตามร่างกายส่วนล่างของเธอ ลิเดียจึงรีบไปหาเมลิสซาด้วยความตื่นเต้นอย่างมากบนใบหน้าของเธอ "ที่รัก! คุณได้ใบสั่งยาความงามนี้มาจากไหน น่าทึ่งมาก!"
ในมือของเธอมีกระดาษแผ่นหนึ่งเปื้อนเลือด มันเป็นใบสั่งยา!
- Penulis
