ชายที่ใช่สำของเธอตลอดไป

บทที่ 11

　　ไอรินนาเดินกะเผลกออกจากโรงพยาบาล ไม่ไกลจากโรงพยาบาล เธอเห็นขอทานนั่งยองอยู่บนพื้นและขอเงิน เธอโยนบัตรเครดิตของเอกริณให้กับขอทานอย่างไม่เสียดาย

　　ขอทานถือบัตรเครดิตและมองดูเธออย่างไม่เชื่อสายตา ไอรินนาเดินสองก้าวแล้วหันกลับมาบอกขอทานว่า "ไม่มีรหัสผ่านและไม่จำกัดวงเงิน คุณสามารถกดเท่าไหร่ก็ได้ตามที่คุณต้องการ!"

　　เมื่อมองดูขอทานหยิบบัตรเครดิตและไปที่ตู้เอทีเอ็มใกล้ ๆ ไอรินนาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ความโกรธที่เธอมีอยู่ในใจของเธอก็เริ่มคลายลง

　　"นายเป็นคนรวยและอวดดีไม่ใช่เหรอ คุณเอกริณ? งั้นก็เป็นให้สมใจ!"

　　เธอขึ้นรถด้วยอารมณ์ร่าเริงและกลับบ้าน ด้วยอาการบาดเจ็บที่มือและขาของเธอจากการเกิดอุบัติเหตุ ไอรินนา ไม่ได้ไปทำงานในวันรุ่งขึ้นและโทรไปลา ฤทธิ์รับสายด้วยน้ำเสียงที่เข้มและรุนแรง "พอฉันให้เลิกงานก่อนเวลาเมื่อวาน เธอก็ได้คืบจะเอาศอกนะไอรินนา เธอกลายเป็นคน?ไม่รับผิดชอบต่อหน้าที่ดื้อๆแบบนี้หรอ?"

　　"ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะคุณฤทธิ์ มือและขาของฉันบาดเจ็บอยู่"

　　"ฉันไม่คิดว่าเสียงของเธอเหมือนคนป่วยเลย ตราบใดที่เธอลุกขึ้นได้ เธอจะต้องมาทำงานทันที หากต้องคลานมาที่บริษัทเธอก็ต้องมา!"

　　พูดจบฤทธิ์วางสายโทรศัพท์ทันที ไอรินนาโกรธลุกเป็นไฟ อารมณ์ที่คาดเดาไม่ได้ของฤทธิ์ทำให้เธอไม่สามารถทำงานให้กับเขาได้ แต่คนอย่างเธอคงไม่มีทางเลือกนะ เธอกลืนความโกรธของเธอและจำใจไปที่บริษัท

　　ไอรินนาผลักประตูห้องทำงานของประธานบริษัท ฤทธิ์เอนตัวพิงเก้าอี้กำลังใช้โทรศัพท์เพื่อที่จะโทรออก เขาตกใจเมื่อเห็นเธอเดินกะเผลกด้วยผ้าก๊อซพันรอบมือของเธอ "นี่เธอบาดเจ็บมาจริงๆ หรือแค่แกล้งทำเป็นหลอกฉัน?"

　　"ฉันบาดเจ็บจริงๆสิคะ!"

　　"ไหนดูซิ!" ฤทธิ์สั่งอย่างหยาบ ไอรินนาเดินเข้าไปหาเขาด้วยสายตามองล่าง ก่อนที่ไอรินนาจะเอื้อมมือออกไป ฤทธิ์ก็คว้ามือเธอและแกะผ้าก๊อซออก ในที่สุดเขาก็เชื่อเมื่อเห็นบาดแผล

　　"เธอไปทำอะไรมา? ทำไมเธอถึงทำตัวพลุนพล่านหลังจากที่เธอกลับมา? เธอเคยมีเรื่องทะเลาะวิวาทกับคนในงานปาร์ตี้ครั้งนั้น และตอนนี้เธอก็มาเจ็บตัวแบบนี้อีก?"

　　"ฉันก็ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นซะหน่อย" ไอรินนาตอบพร้อมกับก้มหน้าลง

　　เธออยู่ใกล้ฤทธิ์มากจนเขาได้กลิ่นหอมบนร่างกายของเธอ ฤทธิ์ถูกปลุกเร้าทันที เขาไม่เคยชอบผู้ช่วยคนนี้ที่นาธานฝากไว้ ดังนั้นเขาจึงไม่เคยมองเธออย่างจริงจัง วันนี้ เขารู้สึกไม่เหมือนเดิมเมื่อได้สบตากับเธออย่างจริงจัง

　　นิ้วของเธอเรียวยาวและขาว และเขาสามารถเห็นคอที่เรียวเรียบเนียนของเธอเมื่อเธอก้มหัวยืนอยู่ตรงหน้าเขา เขารู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นแรง

　　เขาตกหลุมรักหรอ? เขาจะสนใจผู้หญิงที่หัวโบราณและไม่มีเสน่ห์เช่นนี้ได้อย่างไรกัน?

　　ฤทธิ์นึกได้ทันทีว่าไอรินนาไม่เคยสบตาเขาเลยตั้งแต่วันแรกที่เธอเริ่มมาทำงานกับเขา เธอมักจะโดนดูถูกเหยียดหยาม ไม่มีอะไรที่เขาเกลียดมากไปกว่าคนโง่เขลาอย่างไอรินนา แต่พอมาวันนี้ จู่ๆ เขาก็ตระหนักว่าเขารู้สึกแปลกไปไม่เหมือนเดิม

　　ฤทธิ์เป็นผู้ชายที่หล่อมาก มีผู้หญิงนับไม่ถ้วนที่พร้อมจะถวายตัวให้กับเขา แต่ทำไมผู้หญิงคนนี้ไม่แสดงท่าทีว่าชอบเขาแม้แต่น้อย?

　　ความคิดนี้ทำให้ฤทธิ์หงุดหงิดทันที เขาสั่งไอรินนาด้วยน้ำเสียงเข้มงวด "เงยหน้าขึ้น!"

　　ไอรินนาก้มหน้าลงและเอ่ยปากบอกอย่างแผ่วเบาว่า "คุณฤทธิ์ มีอะไรให้ฉันช่วยบอกได้นะคะ!"

　　ฤทธิ์ไม่พอใจที่เธอไม่ฟังคำสั่งของเขา เขาจับคางของไอรินนาและบังคับให้เธอเงยหน้าขึ้น

　　ไอรินนาเอื่อมระอาและเงยหน้าขึ้นเนื่องจากฤทธิ์สั่งให้ทำเช่นนั้น สิ่งที่ฤทธิ์เห็นคือดวงตาคู่หนึ่งที่เปล่งประกายอย่างยิ่ง

　　เขาอึ้งจนจะพูดหรือต่อว่าเธอไม่ออก เขากลับประหลาดใจกับดวงตาที่สวยงามของผู้หญิงคนนี้แทน!

　　ฤทธิ์เคยชินกับการแต่งตัวธรรมดาของไอรินนา และไม่ได้สนใจอะไรตัวเธอเลย เขาดึงแว่นตาที่ไอรินนาสวมอยู่ และมองเข้าไปใกล้ดวงตาของเธอ

　　ใบหน้าของเธองดงามและผิวของเธอเรียบเนียนมาก ดวงตาที่มีเสน่ห์ของเธอเป็นประกายเป็นพิเศษยิ่ง

　　ฤทธิ์สบถเสียงต่ำ "นาธาน ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่!"

　　ไอรินนาไม่เข้าใจว่าทำไมฤทธิ์ถึงต้องพูดถึงนาธานด้วย คางของเธอเจ็บปวดจากการที่เขาจับ เธอระงับความโกรธและพูดว่า "คุณฤทธิ์ คุณปล่อยฉันไปได้แล้ว?"

　　"โอเค ปล่อย? ไม่มีปัญหา แต่เธอต้องสัญญากับฉันอย่างหนึ่ง!"

　　"อะไรหรอคะ?"