ชายที่ใช่สำของเธอตลอดไป

บทที่ 10

　　มาริสาไม่กลัวแม้แต่น้อยเมื่อได้ยินว่ามีคนต้องการโทรหาตำรวจ แต่เธอกลับขึ้นเสียงและตะโกนว่า "คุณคิดว่าคุณกำลังปกป้องใคร ฉันจะบอกอะไรให้รู้นะ เธอคนนี้เป็นคนเลว เธอฆ่าคนไปเมื่อสามปีที่แล้ว เพื่อที่จะจับลูกชายของฉัน เธอผลักลูกสะใภ้ฉันซึ่งกำลังตั้งครรภ์ได้สี่เดือนจนนางแท้ง!"

　　มาริสาเป็นผู้เชี่ยวชาญในการบิดเบือนข้อเท็จจริง เมื่อผู้คนได้ยินสิ่งที่เธอพูดเช่นนั้น พวกเขาก็เหลือบมองไอรินนาอย่างดูถูกและวิพากษ์วิจารณ์ในทันที "ใครจะไปคาดคิดว่าเด็กสาวอย่างเธอจะชั่วร้ายได้ถึงขนาดนี้!"

　　ไอรินนาโกรธมากจนร่างกายของเธอเริ่มสั่น ตอนแรกเธอต้องการปล่อยให้สิ่งต่างๆ เลื่อนลอยและจากไป แต่หลังจากที่มาริสายั่วยุเธอ เธอคว้าโทรศัพท์ของเธอและโทรหาตำรวจ

　　ตำรวจมาถึงอย่างรวดเร็ว แต่มาริสาขู่อย่างเย่อหยิ่ง "คุณรู้ไหมว่าใครเป็นลูกชายของฉัน เขาคือเอกริณ และคุณสราวุธเป็นว่าที่พ่อสะใภ้ของลูกฉันด้วย คิดดูให้ดีก่อนที่จะมายุ่งกับฉัน!"

　　เมื่อตำรวจรู้ว่าเอกริณและคุณสราวุธเป็นใคร พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะเอาเรื่อง พวกเขาหันมาและเริ่มเกลี้ยกล่อมไอรินนา "มันก็แค่เรื่องเล็กน้อย ทำไมคุณไม่ปล่อยให้มันผ่านไปหลังจากได้รับเงินจากคุณผู้หญิงล่ะ?"

　　"ฉันจะไม่ทำอย่างนั้น ทำไมฉันต้องยอม?" ไอรินนาโต้กลับ

　　"คุณจะไม่ได้อะไรจากเรื่องนี้แม้ว่าคุณจะฟ้องเธอ คุณแค่ได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเอง อีกอย่างคนขับรถเป็นคนทำ สิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่อาจเกิดขึ้นกับพวกเขาคือการชดเชยเงินให้คุณและคดีก็จะถูกปิดในที่สุด และที่สำคัญเธอเป็นแม่ของคุณเอกริณและมีความเกี่ยวข้องกับคุณสราวุธด้วยนะ ไม่มีทางที่คนธรรมดาอย่างคุณจะเอาชนะเธอได้หรอก"

　　ตำรวจกำลังพูดความจริง ซึ่งฟังดูรุนแรงผิดปกติเมื่อไอรินนาได้ยินเช่นนั้น แต่เธอยืนยันและตั้งใจจะไม่ปล่อยให้มาริสาไปได้ง่ายๆ

　　ตำรวจก็ทำอะไรไม่ได้ เมื่อพวกเขาสังเกตเห็นว่ามือและเท้าของไอรินนาได้รับบาดเจ็บ พวกเขาต้องส่งเธอไปโรงพยาบาลก่อน หลังจากที่แพทย์พันแผลเสร็จแล้ว เธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบ ประตูถูกเปิดออกอย่างรวดเร็วและเอกริณก็ปรากฏตัวพร้อมกับโจนาทานผู้ช่วยผู้บริหารของเขา

　　ไอรินนาตกใจเมื่อเห็นเอกริณ หมอรู้จักเอกริณ เขาก็ทักทายด้วยความเคารพ "สวัสดีครับคุณเอกริณ"

　　"ขอเวลาเราสักครู่ได้ไหม? ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ"

　　หมอพยักหน้าแล้วรีบออกไป เอกริณมองมายังไอรินนาอย่างประชดประชันและถามอย่างเย็นชา "พูดมา เธอต้องการอะไรจากเรา?"

　　ไอรินนาไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบนั้นตั้งแต่แรก ตัวเธอเริ่มสั่นเทาด้วยความโกรธขณะที่เธอพูดว่า "เอกริณ คุณคิดว่าทุกคนจะไร้ยางอายเหมือนคุณไหม? คุณคิดว่าเราทุกคนเห็นแก่เงินเหมือนคุณหรือเปล่า?"

　　"แน่นอน เธอมันสูงส่งและมีคุณธรรม แต่เธอก็ยังคงตกอยู่ในสภาพที่น่าสมเพชและถูกกดขี่อยู่ดี" เอกริณเยาะเย้ยก่อนจะพูดต่อ "ไอรินนา เธอไม่มีอะไรเลยนะถ้าไม่มีฉัน!"

　　เอกริณเป็นคนที่อยากจะหย่ากับไอรินนา และบังคับให้เธอหย่าโดยไม่ให้อะไรแก่เธอสักอย่าง แต่ตอนนี้เขาทำตัวราวกับว่าเธอเป็นหนี้เขา

　　"เขาจะไร้ยางอายได้อย่างไร?" ไอรินนาสงสัยและหัวใจของเธอเริ่มเจ็บปวด หลังจากที่เธอเม้มริมฝีปากและระงับความเจ็บปวดไว้ในใจ เธอยิ้มให้เอกริณและโต้กลับ "ถ้าไม่มีคุณ อย่างน้อยฉันก็ยังคงเป็นไอรินนา เนตรา คนเดิมอยู่ดี เอกริณ คุณรู้อะไรไหม สามปีที่ฉันอยู่กับคุณ ฉันเหมือนตกนรกทั้งเป็น แต่ตอนนี้ฉันได้ชีวิตเก่าคืนมา ฉันสามารถใช้ชีวิตได้อย่างตามใจชอบ ฉันไม่ต้องทนกับการเฆี่ยนตีด่าทอของแม่คุณ และฉันก็ไม่ต้องทนทุกข์กับนางอีก แล้วทำไมฉันจะต้องไม่พอใจกับชีวิตของฉันตอนนี้ด้วยละ?"

　　ดวงตาของ เอกริณ มืดลงอย่างน่ากลัวและเขาตอบว่า "ถ้ามันดีอย่างที่เธอพูด แล้วเธอกลับมาทำไม?"

　　"บ้านฉันอยู่ที่กรุงเทพ ฉันไม่จำเป็นต้องขออนุญาตจากคุณเวลาที่ฉันจะกลับบ้านใช่ไหมคุณเอกริณ?"

　　"ใช่ ไม่จำเป็น แต่ไอรินนา เธอแน่ใจนะว่าเธอไม่ได้กลับมาเพราะรู้ว่าฉันกำลังจะหมั้นกับไลลีน?"

　　"ฮ่าฮ่า คุณเอกริณ คุณคิดว่าตัวเองสูงส่งมาจากไหน การเจอคนเลวอย่างคุณมันน่าสมเพช และครั้งเดียวก็เพียงพอแล้วสำหรับฉัน ไม่ว่าฉันจะตาบอดแค่ไหน ฉันก็จะไม่ปล่อยให้ตัวเองได้รับประสบการณ์ที่น่ารังเกียจแบบนั้นอีก ไม่ต้องกังวล ฉันจะหลีกเลี่ยงคุณเมื่อฉันเห็นคุณ"

　　วิธีที่เธอพูดอย่างสุภาพและท่าทางเย็นชาที่เธอมองมาที่เขาทำให้เขาอารมณ์เสีย เขาอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขา คือใช่ไอรินนา เนตรา ที่เขารักมาตลอดห้าปีจริงๆหรอ

　　ในอดีต ไอรินนามักจะยิ้มให้เขาอย่างอ่อนหวานและไม่เคยพูดจาแข็งกระด้างขนาดนี้ เธอมักจะซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเขา แต่ไอรินนาปัจจุบันเป็นเหมือนเม่น ในสายตาของเธอไม่มีความรักแม้แต่น้อยเมื่อเธอมองมาที่เขา - มีเพียงแต่ความขุ่นเคืองและดูถูกเหยียดหยาม

　　"นี่ไม่ใช่สิ่งที่ควรจะเป็น เธอเป็นคนเดียวที่ผิด เธอเป็นคนเห็นแก่ตัวได้ยังไงกัน?" เขาคิด.

　　ด้วยอารมณ์ที่ร้อนระอุในหัวใจของเขา เอกริณตำหนิ "แบบนั้นก็ดี ไอรินนา ฉันหวังว่าเธอจะรักษาสัญญาและไม่ปรากฏตัวต่อหน้าฉันอีก อย่ามายุ่งกับไลลีนด้วย!"

　　จากนั้น ราวกับว่าเขาไล่ขอทานออกไป เอกริณ ก็จากไปก่อนที่จะโยนการ์ดทองคำใส่เธออย่างไม่มีมารยาท ขณะที่ไอรินนาจ้องไปที่การ์ดทองคำ เธอไม่สามารถหยุดน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาได้

　　เมื่อสามปีที่แล้ว เขาขอร้องให้เธอจากไปอย่างไร้ความปราณีโดยไม่ได้รับเงินแม้แต่บาทเดียวจากเขา สามปีต่อมา สิ่งแรกที่เขาทำเมื่อพบเธอคือส่งเธอไปที่สถานีตำรวจ ตอนนี้เขาถึงกับหยามเกียรติเธอได้อย่างเลวทรามเช่นนี้ ไอรินนาเกลียดตัวเองที่เคยชอบผู้ชายที่น่ารังเกียจอย่างเขาและยอมทนเหมือนตกนรกทั้งเป็นมาสามปีเพื่อเห็นแก่เขา