เมื่อรีแกนตื่นและไปอาบน้ำโดยรู้สึกสดชื่น เฮเซลหมดสติไปและหลับสนิท
อย่างไรก็ตาม เฮเซลตื่นขึ้นด้วยความหิวโหยในกลางดึก
เธอค่อยๆลืมตาขึ้น ควบคุมความขุ่นเคืองในดวงตาของเธอ
เฮเซลต้องการหาหลุมฝังตัวเองเมื่อจิตใจของเธอเต็มไปด้วยความทรงจำเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน
Regan ทำให้เธอจำทุกประโยค
ถ้าเธอจำผิดเขาจะลงโทษเธอ
เฮเซลได้แต่ละอายใจในตัวเองเท่านั้น แม้ว่าเธอจะมีความจำไม่ดี แต่เธอก็ถูกบังคับให้อ่านทุกประโยคซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่หยุดและไม่ปล่อยเธอไป
เฮเซลกังวลว่าการศึกษาครั้งนี้จะเผาไหม้ในใจเธอไปตลอดกาล
คนไร้ยางอายเช่นนี้จะมีได้อย่างไร!
ในเวลานี้ ดวงตาของเธอจ้องไปที่ใบหน้าของเรแกนที่กำลังหลับอยู่
เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าชายตรงหน้าเธอซึ่งมีใบหน้าที่อ่อนโยนของนางฟ้า แท้จริงแล้วคือมารที่ทรมานเธอตลอดเวลา
ร่างกายของเฮเซลสั่นสะท้านไม่ได้
และท้องของเธอก็ร้องด้ว
