บทที่ 12
695 Kata
"เธอมาหาลูก" สินีรีบห้ามเขา “แต่เธอไปโดยไม่มีเจอลูก”
เมื่อเอ็ดเวิร์ดหยุด สินีก็เดินไปหาเอ็ดเวิร์ดพร้อมกับถอนหายใจ
"เอ็ดเวิร์ด ผู้หญิงคนนั้นมีอะไรดี ทำไมลูกถึงปล่อยเธอไปไม่ได้ล่ะ? ตอนนี้รูบี้กำลังตั้งท้องลูกของลูกอยู่นะ เธอก็ควรจะลืมผู้หญิงคนนั้นซะ แล้วรีบแต่งงานซะ"
"ผมแค่อยากรู้ว่าใครให้รูปพวกนั้นกับคุณ?" จู่ๆ เอ็ดเวิร์ดก็หันมาถาม
เมื่อได้ยินเเบบนี้ ใบหน้าของสินีก็เปลี่ยนไปทันที เธอเหลือบมองรูบี้ที่ดูอึดอัดและพูดอย่างโกรธเคือง "ก็บอกไปแล้วไงว่ามีคนส่งมาให้ทำไมไม่เชื่อกันบ้างเลย? จะเล่นตลกอะไรกับลูกชายฉัน?"
เมื่อมองไปที่แม่ที่แสนกังวลของเขา เอ็ดเวิร์ดเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า "ตามที่แม่ต้องการเลย รูบี้กับผมจะแต่งงานกันในอีกสามวัน"
จากนั้นเขาก็หันหลังกลับโดยไม่ลังเลและออกจากบ้าน ทิ้งให้สินีและรูบี้มีสีหน้าเกลียดชังและมองหน้ากัน
......
สามวันต่อมา ที่โรงเเรมบูลทีค
เหล่าคนดังและชนชั้นสูงเกือบทั้งหมดจากเมือง รีธา มารวมตัวกันที่นี่ เพื่อมางานแต่งงานของรูบี้ และเอ็ดเวิร์ด
เวลา 11.30 น. งานแต่งงานจะเริ่มงานตรงเวลา
"ให้ฉันเข้าไป" ในเวลานี้ จู่ๆ ผู้หญิงที่มีรอยฟกช้ำทั่วร่างกายก็ปรากฏตัวขึ้นที่ประตู เบลล่าเพิ่งจะได้ออกจากโรงพยาบาลจิตเวช
"มีการ์ดเชิญไหมครับ?" รปภ.ที่ประตูทักเธอ
"ฉันลืมเอามันมาค่ะ" เบลล่ารีบเร่งเข้าไป
"ขออภัยด้วยครับ เราไม่สามารถให้คุณเข้าไปในงานได้" รปภ.ปิดประตูและมีงานวิวาห์
"เกิดอะไรขึ้นครับ?" ในขณะนี้ ชายในชุดสูทและเนคไทก็ออกมาจากด้านใน นั่นคือแจ๊คสัน ลูกพี่ลูกน้องของเอ็ดเวิร์ด
"เบลล่า คุณมาที่นี่ทำไมกัน?" เจสันดูแปลกใจเล็กน้อย
"พาฉันเข้าไปได้ไหมคะ?" เบลล่าจับแขนเจสันราวกับเห็นผู้ช่วยชีวิต
เจสันลังเลและสุดท้ายเขาพยักหน้าตกลง
เมื่อทั้งสองเข้ามา เอ็ดเวิร์ดและรูบี้ก็ค่อยๆสวมแหวนให้กันและกัน
รูบี้สวมชุดแต่งงานสีขาวด้วยความเคอะเขินเล็กน้อยและใบหน้าที่มีความสุขและอ่อนหวาน เอ็ดเวิร์ดที่อยู่อีกฝั่งยังหล่ออยู่แม้ว่าเขาจะหน้าซีด
ผู้ชายคนนั้น ตำแหน่งตรงนั้น เคยเป็นของเบลล่า แต่ตอนนี้มีผู้หญิงอีกคนเข้ามาแทน
"เอ็ดเวิร์ดฉันหวังว่าเราจะรักกันและดูแลซึ่งกันและกันไปจนแก่จนเฒ่า..." รูบี้กล่าวคำปรารถนาของเธอขณะสวมแหวน
แต่ก่อนที่เธอจะพูดจบ เบลล่าก็มาถึงฝูงชนแล้ว "ดูแลกันไปจนแก่จนเฒ่างั้นเหรอ? รูบี้ คำพูดของเธอช่างงดงามจริงๆเลยนะ"
แหวนตกลงมาจากมือของรูบี้ทันที
"ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่ได้?" รูบี้แสดงอาการตื่นตระหนกชั่วขณะ
"คิดว่าฉันจะหนีออกมาไม่ได้เหรอ?" เบลล่าเดินไปหารูบี้ เงยหน้าขึ้นและดูถูกเหยียดหยาม ราวกับว่าเธอยังเป็นลูกสาวของตระกูลสิโร มาดามแห่งธิสรสกุล
"รักษายังไม่หายดีเธอออกมาได้ยังไงกัน?" รูบี้สงบลงพร้อมเห็นเบลล่าสวมชุดโรงพยาบาล ผมของเธอยาวและมีรอยข่วนบนใบหน้าและข้อมือ ซึ่งดูเหมือนผู้หญิงที่บ้าจริงๆ
เธอยกมือขึ้นหาเบลล่าและจับคอเสื้อให้เผยให้เห็นโลโก้ของศูนย์การแพทย์ทางจิตเวช
"อ้าว เธอเป็นผู้ป่วยจิตเวชหนิ!" ทันใดนั้นแขกก็ตะโกน
"เธอเป็นบ้า จับเธอออกไป" เมื่อได้ยินเช่นนั้น แขกก็ต่างพากันโวยวาย
"เธอไม่ได้เป็นผู้ป่วยจิตเวช" เจสันก้าวไปข้างหน้าเพื่อปกป้องเบลล่า
เอ็ดเวิร์ดหรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วผลักเจสันออกไป เขาพูดกับเบลล่าว่า "ถ้าเธอมาเพื่ออวยพร มาเป็นแขกของฉัน แต่ถ้าคุณมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา ฉันก็ขอโทษด้วยนะ..."
- Penulis
