บทที่ 6
835 Kata
สารัชสอดมือเข้าไปในเสื้อของลิลา "มันไม่ใหญ่เหมือนเมื่อก่อนนะ"
"ในเมื่อไม่มีคุณ มันจะใหญ่ขึ้นได้ยังไงล่ะ? ต่อไปนี้ถ้าคุณนวดให้ฉันบ่อยๆ มันก็น่าจะใหญ่ขึ้นแหละ"
"กะหรี่ชัดๆ"
“แต่ก็ชอบไม่ใช่เหรอ”
สารัชยิ้ม “มันไม่เหมาะหรอกนะที่ผู้หญิงจะขี้เล่นเกินไป”
“มันเป็นปัญหาของผู้ชายพวกนั้นต่างหากล่ะ คนที่แข็งแกร่งอย่างคุณต่างหากล่ะสารัช ที่ทำให้กะหรี่อย่างฉันถูกใจ หรือคุณกลัวอะไร?”
สารัชหายใจอย่างเหนื่อยหอบ กัดฟัน และทิ้งน้ำหนักลงไปที่เอวของลิลา “นังร่านเอ๊ย ตอนอยู่ในคุกคงรับงานเอนจนยุ่งมากใช่ไหม?”
เธอไม่ได้ตอบ แต่ยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่
ปฏิกิริยาที่คลุมเครือนั้นทำให้สารัชต้องชะงัก!
เรือนจำไม่ได้อยู่ง่ายอย่างที่คิด ไม่ต้องพูดถึงผู้คุมในเรือนจำหรอก ผู้ชายหลายคนในนั้นต่างก็มีอำนาจเหนือกว่า ข้อตกลงใดๆ ก็เกิดขึ้นได้ที่นั่นทั้งนั้น
แน่นอนว่าลิลาเป็นผู้หญิงที่เห็นแล้วต้องตะลึง ทั้งใบหน้าและส่วนโค้งของเธอช่างไร้ที่ติ!
“บอกมา! คุณถูกผู้ชายคนอื่นเอามาแล้วหรือยัง” สารัชถามซ้ำอีกครั้ง
ลิลายังคงไม่ตอบ แต่กลับเขย่าร่างของเธอให้แรงขึ้น ราวกับว่าเธอต่างหากที่เป็นคนที่ต้องการระบายความเงี่ยน ไม่ใช่ผู้ชายในตำแหน่งท่านประธานหรอก
สารัชทนความเงียบของเธอไม่ไหว
เขาจึงอุ้มเธอขึ้นและเดินเข้าไปในส่วนนั่งเล่น เขากดเธอลงกับเบาะเพื่อเป็นการลงโทษเธออย่างรุนแรง แต่เธอก็ยังคงไม่ตอบอะไรนอกจากแสดงอาการเร้าใจ
เห็นได้ชัดว่าในเมื่อเขาเป็นฝ่ายที่ทิ้งเธอไป แม้ว่าเธอจะได้จับเนื้อชิ้นโตในคุก เขาก็ไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่งเกี่ยว แต่ดูยังไงก็เหมือนว่าเธอมีผู้ชายคนอื่น ซึ่งทำให้เขารู้สึกเหมือนมีอะไรจุกอยู่ที่คอ
เขากำลังจะถอดเสื้อผ้าของเธอออก ที่ผ่านมาเธอว่าง่ายมาก แต่คราวนี้เธอกลับปฏิเสธ
เขาไม่สามารถเติมเต็มความปรารถนาของเธอได้
ในท้ายที่สุด เขาเปลื้องผ้าเธอจนเปลือยเปล่า เมื่อมองไปเห็นแผลเป็นที่ท้องของเธอ เขาชะงัก "เกิดอะไรขึ้น?"
ลิลายิ้มกว้าง โอบรอบคอสารัชด้วยแขนของเธอ แล้วใช้ขาเกี่ยวเอวของเขาไว้ “มันเป็นแค่การผ่าตัดเล็กๆ เท่านั้นน่ะ”
สารัชจำได้ว่าเธอเคยพูดแบบนั้นด้วยรอยยิ้มสบายๆ เมื่อครั้งที่เธอผ่าตัดไส้ติ่ง
"มันคืออะไรกันแน่?"
ลิลาเม้มริมฝีปากของเธอและยิ้มจนดวงตาหยีเหมือนพระจันทร์เสี้ยว: "ฉันแค่ขายไตไปเมื่อตอนที่ฉันไม่มีเงินน่ะ"
สารัชรู้สึกเย็นยะเยือกตั้งแต่หัวจรดเท้า
ไฟอันร้อนรุ่มดับลงในทันที คำพูดของเธอเหมือนมีดคมที่แทงหัวใจของเขาและทำให้เขาตัวสั่นเทาด้วยความเจ็บปวด
“คุณขายไตของคุณเพราะว่าคุณไม่มีเงินเหรอ?” สารัชโกรธมาก ผู้หญิงคนนี้บ้าหรือเปล่าเนี่ย?
มันเป็นเรื่องที่ใหญ่ แต่เธอกลับพูดอย่างสบายๆ ราวกับว่าเธอเพิ่งไปบีบสิวมา
ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ผู้หญิงที่เขารู้จักอีกต่อไป เธอเคยมีเสน่ห์ และไม่มีพิษภัยใดๆ ยามอยู่ต่อหน้าเขา
ตอนนี้เขารู้สึกเสมอว่าไม่ว่าเธอจะยิ้มแบบไหน มันก็ดูเหมือนรอยยิ้มอาบยาพิษ
สารัชยกขาของเขาขึ้นและลุกออกจากเบาะ
ด้วยสายตาที่ตื่นตระหนก ลิลายกมือขึ้นเพื่อหยุดเขา "เป็นอะไรไป? ฉันล้อเล่นหน่า ฉันไปมีอะไรกับผู้ชายในคุก แล้วดันท้องนอกมดลูก เลยต้องผ่าตัดน่ะ"
สารัชหายใจเข้าอย่างลึก ก่อนจะยกมือขึ้นตบหน้าเธอ
เขากระโจนเข้าใส่ร่างของเธอราวกับสัตว์ร้าย ที่ระบายความโกรธออกมาตามใจอยาก
เขารู้สึกว่าเขาต้องเป็นบ้าแน่ๆ
เมื่อเธอตอบคำถามอย่างคลุมเครือ เขาจึงเริ่มคาดเดาไปเรื่อย โดยที่เขาหวังว่าเธอจะสามารถให้คำตอบในเชิงปฏิเสธได้ในทันที
เธอเป็นใครกันแน่?
นี่มันเป็นเพียงเครื่องมือที่เขาใช้ในการแก้แค้นเท่านั้น
ทำไมเขาถึงต้องสนใจว่าคำตอบของเธอเป็นแบบไหน?
และถ้าเป็นเช่นนี้ ทำไมเธอจะต้องตอบคำถามเขาด้วย?
“เขาเอากับคุณท่าไหน? ฮะ? คุณอยู่ข้างล่างเขาหรือว่าคุณอยู่บนโต๊ะ หรือแอบไปเอากันตามซอกหลืบในคุกเพื่อไม่ให้ใครเห็น?”
ดวงตาของสารัชเบิกกว้าง เขาไม่สามารถยอมรับเรื่องแบบนี้ได้เลย แม้ว่าเขาจะไม่ต้องการผู้หญิงคนนี้ แม้ว่าเขาจะเป็นคนส่งเธอเข้าคุก แต่เขากลับไม่อยากให้ผู้ชายคนอื่นมาแตะต้องเธอ!
- Penulis
