ขอโทษผมรักคุณ

บทที่ 5

　　ไม่ว่าชีวิตของคุณจะดราม่าแค่ไหน คุณยังต้องมีชีวิตอยู่

　　ในช่วงสุดสัปดาห์ Vivian Cheng ใช้เวลาสองวันกับลูกสาวของเธอ ในเช้าวันจันทร์ เธอส่งลูกสาวไปโรงเรียนอนุบาลประจำ จากนั้นจึงจัดอารมณ์และเตรียมตัวสำหรับการทำงาน

　　มีสัญญาที่จะลงนามในบ่ายวันนี้ เป็นลูกค้ารายใหญ่ รองประธานาธิบดีออกมาข้างหน้าเป็นการส่วนตัว Vivian Cheng ในฐานะเจ้าหน้าที่การตลาดก็จะไปกับเขาด้วย

　　วิเวียนเฉิงกระตือรือร้นที่จะเซ็นสัญญาโดยเร็วที่สุดเพราะลูกค้ารายใหญ่รายนั้นทำให้เธอป่วยจริงๆ

　　นามสกุลของลูกค้ารายใหญ่คือ หวาง ซึ่งมีอายุเกือบ 60 ปีและเจ้าชู้ ครั้งล่าสุดที่พวกเขาทานอาหารเย็นด้วยกัน เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้วิเวียนเฉิงเมาและบอกเป็นนัยว่าเขาต้องการจะเก็บเธอไว้

　　หลังจากเซ็นสัญญาแล้ว เธอจะไม่ต้องเจอเขาอีก

　　การลงนามในสัญญาเป็นไปอย่างราบรื่น แต่หลังจากลงนามแล้วเท่านั้นจึงถึงเวลาอาหารค่ำ รองประธานตบวิเวียน เฉิง "เฉิง หาที่ให้เราไปดินเนอร์กับนายหว่องเพื่อฉลอง"

　　วิเวียนเฉิงถอนหายใจอย่างลับๆ และทำได้เพียงทำตามที่เธอบอก

　　โชคดีที่คุณหว่องค่อนข้างซื่อสัตย์ระหว่างมื้ออาหาร เขาไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากสัมผัสมือของเธอ วิเวียนเฉิงเพิ่งจะผ่อนคลายเมื่อรองประธานาธิบดีสั่ง "เฉิง หา KTV เพื่อร้องเพลงและดื่มด้วยกัน วันนี้ไม่ค่อยมีความสุขนัก"

　　Vivian Cheng จอง KTV และขอลากับรองประธานด้วยรอยยิ้ม “คุณหลิน ฉันร้องเพลงกับทุกคนไม่ได้เพราะฉันมีงานทำที่บ้าน ขอให้สนุกนะคะ”

　　“ไม่ คุณทำไม่ได้! คุณหว่องให้เกียรติเรา เราโยนน้ำเย็นให้เขาไม่ได้!” รองประธานช่วยโบกมือให้เลิกไม่ได้ “ทุกคนต้องไป และหนีไม่พ้น!”

　　วิเวียน เฉิงนั่งอยู่ที่มุมหนึ่งของ KTV ฟังเสียงร้องของนายหว่องและนายหลินร้องไห้และหาว

　　หลังจากกินป๊อปคอร์นไปซักพักเธอก็กระหายน้ำ เมื่อเห็นว่ามีเครื่องดื่มอยู่บนโต๊ะ เธอจึงหยิบขึ้นมาดื่มครึ่งถ้วย

　　วิเวียนเฉิงไม่ได้คาดหวังว่าเครื่องดื่มที่ต่ำต้อยนี้จะผิดพลาด

　　ผ่านไปสิบนาที เธอเริ่มหน้าแดงด้วยความอับอาย หัวใจเต้นแรง และมีไข้

　　ความรู้สึกนี้ช่างคุ้นเคยนัก เพราะเมื่อเธออายุได้ 17 ปี เธอก็เจอเหตุการณ์แบบนี้เช่นกัน ลึกเข้าไปในร่างกาย มด 10,000 ตัวดูเหมือนจะแทะและคันเข้าไปในกระดูก

　　โดนวางยาอีกแล้ว!

　　วิเวียนเฉิงคว้ากระเป๋าและยืนขึ้นอย่างหวิวๆ ไม่ เธอต้องการหนี เธอต้อง!

　　“เฉิง หน้าตาคุณไม่ค่อยดี ไม่สบายหรือเปล่า ให้ฉันพาคุณไปพักผ่อนที่โรงแรม” คุณหว่องโน้มตัวด้วยเจตนาร้ายและหยุดเดิน

　　"ออกไปจากที่นี่!" วิเวียน เฉิงผลักมิสเตอร์หว่องออกไปด้วยสุดกำลังและเดินออกไป

　　นายหลินขยิบตาให้นายหว่อง "คุณหว่อง เฉิงเป็นพวกชอบเข้าสังคมในบริษัทของฉัน โปรดสุภาพ"

　　รอยยิ้มเจ้าชู้ของนายหว่องกล่าวว่า "ไม่ต้องกังวล ฉันรู้ความโปรดปรานของคุณ และฉันจะไม่ทำร้ายคุณอีกในอนาคต"

　　ด้วยเหตุนี้ เขาจึงตามวิเวียนเฉิงออกไป

　　ภายใต้ยาที่แข็งแกร่ง ผู้หญิงตัวเล็กไม่สามารถวิ่งได้ไกล!

　　วิเวียนเฉิงไม่ได้โง่ เธอไม่ได้วิ่งลงไปข้างล่าง เธอวิ่งขึ้นไปชั้นบน เธอกำลังจะหลีกเลี่ยงหว่องก่อนจะไปโรงพยาบาล

　　ชั้นบนยังเป็นห้องส่วนตัว วิเวียนเฉิงกำลังถือกำแพงและขาของเธอก็อ่อนเกินกว่าจะเดินได้

　　เธอหอบหายใจอย่างรุนแรงและศีรษะของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อ สัตว์ร้ายในร่างกายส่งเสียงโห่ร้องเพื่อออกกำลังอย่างกระฉับกระเฉง

　　แอนโธนี่ คูแทบจะไม่หันหลังกลับเมื่อได้ยินเสียงหายใจหอบอย่างรวดเร็ว

　　เสียงนั้นคลุมเครือจนเขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว มีชายหรือหญิงมานอนที่นี่? พวกเขาไม่ได้เลือกสถานที่จริงๆ

　　แอนโธนี่ คูกำลังจะเลี่ยง แต่วิเวียน เฉิง ถูกจับอยู่ที่หางตาของเขา

　　เธอยืนพิงกำแพงโดยเปิดริมฝีปากออกเล็กน้อยและคอยาวและยกขึ้น ร่างส่วนโค้งมนที่สง่างามราวกับหงส์

　　Anthony Ku หรี่ตาลง ผู้หญิงคนนี้ดูคุ้นเคย

　　วันนั้นผู้หญิงคนนั้นอยู่ในลิฟต์หรือเปล่า?

　　ช่างเป็นเรื่องบังเอิญ

　　Vivian Cheng ได้ยินเสียงฝีเท้าและหันไปหา Anthony Ku

　　ใบหน้าของเธอแดงก่ำ ผมเส้นเล็กและอ่อนนุ่มหลายเส้นเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ติดอยู่ที่แก้ม หน้าอกของเธอผันผวนด้วยการหายใจ

　　เธอดูเหมือนลูกพีชที่มีเสน่ห์ เต็มที่และเป็นผู้ใหญ่ ใต้เปลือกเป็นผลไม้เนื้อหวานฉ่ำ

　　คอของ Anthony Ku แห้งเล็กน้อย

　　เป็นอะไรกับผู้หญิงคนนี้ เธอรอใครมาอยู่ในท่ายั่วยวนใจแบบนี้เนี่ยนะ?

　　"ช่วยฉันด้วย ... " วิเวียนเฉิงยังจำแอนโธนี่กูได้

　　เธอไม่มีแรงจะเดิน เธอไม่สามารถหนีคนเดียวได้

　　"มีอะไรผิดปกติกับคุณ?" Anthony Ku เดินขึ้นไปหาเธอ

　　เขาได้กลิ่นหอมจางๆ อีกครั้ง เช่นเดียวกับดอกกุหลาบในต้นเดือนพฤษภาคม มันใส ตื้น และลอยอยู่

　　เฉพาะครั้งนี้เท่านั้นที่นำกลิ่นหอมมาผสมกับรสชาติอื่นๆ นี่คือรสชาติที่ผู้หญิงปลดปล่อยออกมาเมื่อเธอมีความรัก เต็มไปด้วยการล่อลวงและคำใบ้ที่ไม่อาจบรรยายได้

　　“ฉันรู้สึกไม่สบายใจ พาฉันไปโรงพยาบาล ได้โปรด” วิเวียน เฉิง ร้องบอกเขาขณะที่เขาหอบหายใจ

　　“คุณยังไปได้ไหม คุณต้องการความช่วยเหลือจากฉันไหม” แอนโธนี่ คู ถามเธอว่าเสียงของเขาแห้งลง และเสียงของเขาก็ทื่อเล็กน้อย

　　วิเวียนเฉิงพยักหน้า "ขอบคุณ ... "

　　ทำไมเธอถึงเจอผู้ชายคนนี้เมื่อเธออายและอับอายที่สุดทุกครั้ง?

　　แอนโธนี่ คูจับแขนของวิเวียน เฉิง และชูเธอไปข้างหน้า

　　แขนของเธอเรียวและนุ่ม และผิวของเธอก็ร้อนราวกับไฟ Anthony Ku สงสัยว่าฝ่ามือของเขาถูกไฟไหม้

　　วิเวียนเฉิงไม่มีกำลังที่จะเดิน เธอแทบจะไม่สามารถก้าวไปได้สองก้าวเมื่อร่างกายของเธอสูญเสียการทรงตัวและรีบวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของ Anthony Ku

　　แขนของ Anthony Ku สัมผัสหน้าอกของเธอโดยบังเอิญแล้วผลักเธอออกไป

　　Anthony Ku ขมวดคิ้วเมื่อร่างกายตอบสนองอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

　　วิเวียน เฉิง มือข้างหนึ่งจับโดยแอนโธนี่ กู และอีกมือหนึ่งจับกำแพง เดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ

　　มีห้องส่วนตัวอีกห้องหนึ่งอยู่ที่ปลายกำแพง เมื่อพวกเขาเดินไปที่ประตูห้องส่วนตัวนี้ มือของวิเวียนเฉิงก็ไม่มีอะไรจับ

　　ปรากฎว่าประตูห้องส่วนตัวถูกปลดล็อคและเธอก็ผลักมันเปิดออก

　　Vivian Cheng และ Anthony Ku ตกอยู่ในห้องส่วนตัวที่มืดมิดด้วยกัน

　　ร่างกายของ Anthony Ku กำลังกดทับเธอ