คเชนทร์ ไม่เคยคิดมาก่อนว่าการย้ายมาประจำการที่โรงพยาบาลแห่งใหม่ทางแทบภาคเหนือของประเทศ ในเครือพัชรกานต์แพทย์ เป็นการชั่วคราว ตามคำร้องขอของรองผอ. โรงพยาบาล ซึ่งเป็นทั้งเพื่อนของพี่ชาย และรุ่นพี่ในคราวเดียวกัน ทำให้ได้พบกับหิรัญญิการ์ เธอเป็นน้องสาวของเพื่อนร่วมงานใหม่ และหลานสาวเจ้าของฟาร์มดอกไม้ เขามักมีอาการหัวใจของเขาเต้นแรง หวั่นไหวทุกครั้งยามสบตา และรอยยิ้มหวานหยดนั้น โดยมีเธอเป็นสาเหตุของโรค อีกทั้งความน่ารักสดใสของเธอทำให้เขาไม่คิดอยากจะย้ายกลับโรงพยาบาลต้นสังกัดเสียแล้ว...

“คุณสิงห์ หนู...” น้ำตาเม็ดโตหลั่งริน เม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรงเพื่อทำใจ ก่อนเปล่งเสียงขึ้นมาอีกครั้งแผ่วเบา “เขา...” “ไม่เป็นไร เราจะเลี้ยงเขาด้วยกัน” ดวงตาสีดำสนิทในเวลานี้ช่างอบอุ่น และอ่อนโยน ...เขาไม่พูดตำหนิหรือต่อว่าอย่างที่กลัวไปก่อน เสียงทุ้มนุ่มละมุนส่งมาถึงขั้วหัวใจดวงน้อยที่กำลังหนาวเหน็บ แรงบีบเบาๆ จากมือหนาทำให้เธอใจชื้น ความหวาดระแวงมลายหายไปอย่างรวดเร็ว โผตัวเข้าไปกอดร่างสูงไว้แน่นราวกับหาหลักยึดเกาะเพื่อพักพิงอีกครั้ง สิงหราชกอดตอบร่างบางสะอื้นไห้ไว้แน่นเช่นกัน มือหนาลูบแผ่นหลังบางเพื่อปลอบโยน วางหน้าซบลงบนไหล่เล็กแล้วหลับตาลง

เมื่อ "ลูกลิง" ต้องมาปะทะกับ "พ่อเสือ" ใครกันคือผู้ชนะศึกในครั้งนี้ ในเมื่อลูกลิงทั้งแสบทั้งซน จนคนรอบข้างปวดหัว ส่วนพ่อเสือนั้นทั้งร้ายและเจ้าเล่ห์ ไม่แพ้ไปกว่ากันเลย