ฉันเกลียดเธอคนเห็นแก่เงิน....ว่าไม่ได้หรอกค่ะก็กลิ่นเงินมันหอมหนิ. คาร์เตอร์ โลเบส มาเฟียหนุ่มนักธุรกิจไฟแรงที่ไม่ว่าจะหันไปทางไหนก็มีแต่คนจับตามอง เสือผู้หญิงตัวพ่อ แบดบอย เกลียดการคุลมถุงชนที่สุด " เธอก็แค่ผู้หญิงหน้าเงิน " น้ำเพชร เพตรา ศิริธรรมวัฒนะ ลูกสาวคนเดียวจบจากต่างประเทศ กำลังจะมาสานต่อธุรกิจโรงแรมครอบครัวที่กำลังจะล้มละลาย เธอต้องทำทุกทางเพื่อความอยู่รอดของครอบครัว แม้จะถูกมองว่าร้ายกาจก็ตาม " ว่าไม่ได้ก็กลิ่นเงินมันหอม ใครไม่ชอบเงินบ้างล่ะ? "

คำโปรย นางบำเรอชั้นสูงแบบนี้ ลองครางดังๆ สิแล้วฉันจะให้พัก ตัวอย่างเนื้อหา " เมื่อไหร่จะปล่อยฉันไปสักที ไอ้ชั่ว ไอ้คนสารเลว แกไม่ตายดีแน่! " อัญชันเอ่ยออกมาด้วยความเหลืออด ความอดทนของคนเรามันมีขีดจำกัดเหมือนกัน ซึ่งเธอก็ใช้มันหมดลงไปแล้วในตอนนี้ " หึ! ตอนไหนน่ะหรอ ตอนที่ฉันพอใจแล้ว สะใจแล้ว สิ่งที่เธอทำกับคนของฉันมันมากเกินไป ไม่มีใครเคยทำร้ายคนในตระกูลพิษณุกรแล้วรอดกลับไปได้สักคน เธอลองเดาเล่นๆดูสิว่าเธอจะเป็นอิสระตอนไหน " " นี่คุณกะจะฆ่าฉันให้ตายเลยหรือไงถึงจะพอใจ คุณมันบ้าที่สุด โรคจิต! " อัณชันที่นั่งกลัวอยู่บนแคร่ไม้เก่าๆเริ่มหวั่นใจ นี่เขากะจะไม่ปล่อยเธอไปหรอ เธอต้องเอาชีวิตมาทิ้งที่นี่จริงๆสินะ  " เธอเป็นของฉันตั้งแต่ฉันพามาที่นี่แล้ว ถ้าคิดจะหนีก็แหกตามองดูรอบๆ ถ้ากล้านักก็ลองดู แต่เตือนเอาไว้ก่อนนะที่นี่มันเป็นป่าลึก สัตว์ป่าก็ตัวใหญ่ๆทั้งนั้น ที่สำคัญลูกน้องฉันทุกคนขาดผู้หญิงมาแล้วหลายเดือน คงจะกลัดมันน่าดู อยากเป็นอาหารชั้นเลิศให้พวกมันขย้ำกันเล่นๆก็ไป ไปสิ!!! " เสียงตะโกนขู่ของเขาประโยคสุดท้ายทำเอาเธอสะดุ้งกลัวจนต้องถอยร่นไปชิดกับมุมแคบๆ  " ฉันไม่ไปแล้ว ไม่ไป... " ร่างเล็กเอ่ยทั้งที่น้ำตาไหลพรั่งพรูออกมาเป็นทางด้วยความกลัวสุดหัวใจ  " หึ! ดี! พูดง่ายๆแบบนี้ก็ดี งั้นคืนนี้ฉันจะใจดีปลอบขวัญเธอหน่อย แต่อย่ามาดื้อให้มันมากฉันไม่ใช่คนใจดีซ้ำๆหรอกนะ "  *****เรื่องนี้ไม่มีนอกกายนอกใจ *****จบแบบสุขนิยมอีพี่เสือกินน้องดุแต่ระหว่างทางจะลำบากสักหน่อย มาเป็นกำลังใจให้ทั้งคู่กันเยอะๆนะ

ผิดไหมที่หญ้าอ่อนมันน่ากินแล้วโคแก่ก็อยากจะกินหญ้าอ่อน....

ผู้ชายร้ายกาจคนนี้ พอจะเป็นคนที่ดีพอสำหรับเธอได้ไหม... เขาและเธอกับความรู้สึกที่ไม่อาจพูด ความสัมพันธ์ระหว่างเราหรือแค่เธอที่รู้สึก ทุกอย่างคือความลับระหว่างเขาและเธอ มันเป็นแบบนี้มาตลอดแต่ความจริงข้อหนึ่งที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้คือ ความลับไม่มีในโลก ความสัมพันธ์ลับๆที่ไม่ลับอีกต่อไป แล้วเขาจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร

ถึงผมจะได้คุณมาด้วยการบังคับ...แต่ผมก็จะทำทุกทางให้คุณรักผมให้ได้... เขามาเฟียจอมโหด ทำธุรกิจทั้งถูกกฎหมายและผิดกฎหมาย ชื่อเสียงของเขาในแวดวงมาเฟียนั้นไม่ว่าแก๊งไหนก็ต้องรู้จักเขาเพราะเขาอยู่ในลำดับต้นๆ ของวงการ เธอหนีฉันไม่พ้นหรอกสาวน้อย เธอ พริตตี้สาวสวยฐานะยากจน พยายามทำทุกทางเพื่อให้ชีวิตของเธอและครอบครัวไม่ลำบาก เส้นทางชีวิตพลิกผันเมื่อเธอเจอกับเขา เขาผู้ทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล ทางเลือกของฉันคงมีเท่านี้สินะ!!

ทำทุกอย่างฟิวแฟน...แต่ไม่ใช่แฟน...มันเจ็บอยู่นะ???

ผมอ่อนโยนไม่เป็นหรอกนะ....แน่ล่ะ!! คุณมันเก่งแต่เรื่องทำร้ายจิตใจฉันอยู่แล้วหนิ.

ครั้งหนึ่งฉันเคยหลงเธอมาก เธอมันมารยาสาไถ แต่ตอนนี้ฉันตาสว่างแล้ว เธอมันน่ารังเกียจ / ฉันก็ไม่มีความจำเป็นต้องมานั่งอธิบายในสิ่งที่คุณไม่อยากฟังมันตั้งแต่แรก จะทำอะไรก็เชิญ! เธอท้าทายผิดคนแล้วสาวน้อย!

เมื่อคุณหนูสาวสวยปลอมตัวเป็นสาวใช้ในบ้านคู่หมั้นมาเฟียเพื่อพิสูจน์ความจริงบางอย่าง....อยากพิสูจน์มากนักใช่มั้ย ได้ เดี๋ยวเธอได้รู้เลย...

เป็นแค่เมียตีทะเบียน ไม่มีสิทธิ์มาก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของฉัน /// แล้วเมียตีทะเบียนไม่ใช่เมียหรอคะ...

เมื่อสาวน้อยแสนหวานต้้องกลายมาเป็นเมียลับของมาเฟียไร้หัวใจ เขาร้ายกับเธอสารพัด ซ่อนเธอไว้ในเงามืด ให้เธออยู่ภายใต้คำสั่งของเขาเท่านั้น ความชะล่าใจคิดมาเสมอว่าเธอไม่มีทางติดปีกบินไปจากเขาได้ แต่สิ่งที่เขาคิดนั้นผิดมหันต์เพราะที่เธอทนทุกอย่างในตอนแรกเพราะความจำเป็นต้องทำ แต่ต่อมาเธอดันรักเขาสุดหัวใจเลยยอมทนต่อไป แต่สุดท้ายความอดทนของคนเรามันมีลิมิตของมันเสมอ เมื่อมันหมดลงและเขาไม่รักก็ต้องปล่อยและเดินจากไป

จากพยาบาลส่วนตัวสู่การเป็นเมียในปกครองของมาเฟียร้ายกาจ...เธอสวยจนเขาห้ามใจไว้ไม่อยู่ มาเฟียผู้คลั่งรักและหึงหมดไม่สนลูกใคร!!!

เลขาอย่างหนูเนี่ยล่ะค่ะที่จะเป็นทุกอย่างครอบจักรวาลให้ท่านประธานได้...//...หึ!! รวมถึงเรื่องบนเตียงด้วยมั้ยล่ะ?? ตัวอย่างเนื้อหา " เปิดประตู " ร่างสูงสั่งไมค์บอดี้การ์ดมือขวาของเขาอย่างอารมณ์เสีย ซึ่งบอดี้การ์ดของเขาก็ทำตามแต่โดยดี เพราะขัดใจเขาในตอนนี้อาจมีจุดจบไม่สวยแน่ " ขึ้นไปน้ำผึ้ง " เขาดันหลังให้เธอขึ้นรถยางรวดเร็ว ซึ่งเธอก็ทำตามอย่างว่าง่ายเพราะหากขัดขืนไปก็ไม่มีประโยชน์ เมื่อเข้ามาอยู่ในรถเรียบร้อยแล้วเธอก็ไม่รอช้าที่จะถามถึงเหตุผลที่เขาต้องโมโหขนาดนี้ " นี่คุณ คุณเป็นอะไรคะอยู่ดีๆ ก็โมโหแล้วก็ลากฉันออกมาแบบนี้ทำไม " " เธออยากอยู่กับไอ้หมอนั่นหรอน้ำผึ้ง เธอมองไม่ออกหรอว่ามันคิดยังไงกับเธอ เธอไม่เห็นสายตาที่มันมองเธอหรือยังไง " สตีเฟ่นส์พูดออกไปด้วยอารมณ์หงุดหงิด เขาใช้มือสางผมลวกๆ จนหัวยุ่งไปหมด แทนการระบายอารมณ์โกรธ อารมณ์ขุ่นมัวในใจ " เขาจะคิดยังไงมันก็เรื่องของเขาสิคะ น้ำผึ้งไปทำงานไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นสักหน่อย แล้วทำไมต้องโมโหขนาดนี้ด้วย ต่อให้เขาจะชอบน้ำผึ้งคุณก็เป็นแค่เจ้านาย คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับน้ำผึ้งนะ " ร่างบางเถียงกลับไปอย่างไม่ยอม " ไม่มีสิทธิ์งั้นหรอ!!! ไอ้ไมค์กลับคอนโดกูเดี๋ยวนี้!! " เสียงเข้มตะเบ็งสั่งลูกน้อง " แต่...ไปส่งคุณน้ำผึ้งที่บริษัทก่อนดีไหมครับนาย " ไมค์ที่เป็นหน่วยกล้าตายถามขึ้น " นั่นสิคะ ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาเลิกงานของน้ำผึ้งเลยนะ " " กูถามความคิดเห็นมึงหรือไงไอ้ไมค์ กูสั่งอะไรก็ทำตาม กูจะไม่พูดซ้ำ กลับคอนโด " วาจาประกาศิตสั่งมาแบบนี้มีหรือที่บอดี้การ์ดอย่างเขาจะไม่ทำตาม ไมค์และมิกซ์เงียบไปในทันที จากนั้นบรรยากาศภายในรถก็ไม่มีเสียงใดใดๆ อีกเลยแม้กระทั่งเสียงหายใจยังต้องกลั้นเอาไว้แทบตาย " อะไรของเขาเนี่ย ผีเข้ารึไง อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ นี่มันอาการคนวัยทองชัดๆ " ร่างบางบ่นเบาๆ คนเดียวเพราะไม่กล้าพูดเสียงดังไป กลัวว่าจะทำอะไรไปแล้วขัดใจเขาอีก ส่วนสตีเฟ่นส์ที่อารมณ์คุกรุ่นตั้งแต่ที่เธอคุยสนิทสนมกับบอดี้การ์ดของเขาแล้ว แล้วเธอยังดันไปถูกตาต้องใจกับลูกค้าของเขาอีก จนถึงขนาดชวนเธอไปทำงานด้วย หากไม่ใช่ลูกค้าคนสำคัญเขาคงประเคนหมัดหนักๆ ใส่หน้าไปแล้ว เมื่อมาถึงคอนโดแล้วสตีเฟ่นส์เปิดประตูรถเองโดยไม่รอบอดี้การ์ดทั้งสองเลย จากนั้นก็ฉุดกระชากลากแขนของน้ำผึ้งตามลงมาด้วย " เอ้า! นี่คุณ คุณจะดึงฉันลงมาทำไม ฉันต้องไปทำงานต่อนะคะ ยังไม่ถึงเวลาเลิกงานเลย หรือจะให้น้ำผึ้งนั่งแท็กซี่ไปเอง ก็ได้นะคะแต่ปล่อยมือกันก่อนสิ " ร่างบางที่พยายามแกะมือหนาออกจากข้อมือของเธอ เนื่องจากตอนนี้มันแดงช้ำไปหมดแล้วก็เขาเล่นฉุดเธอมาตั้งแต่ร้านอาหารแล้วนี่น่า ไม่เจ็บยังไงไหวล่ะ " ใครบอกว่าผมจะให้คุณกลับไปทำงาน " " อ่าว! ถ้าไม่กลับไปทำงานแล้ว... " " มานี่เลย " เขาดึงแขนเธอให้เดินตามเขามาอย่างรวดเร็วท่ามกลางสายตาของพนักงานต้อนรับและพนักงานคนอื่นๆ ที่ยืนอยู่หน้าโรงแรมมองกันเป็นตาเดียว แต่ใครจะสนใจกันล่ะ โรงแรมแห่งนี้เขาเป็นเจ้าของไม่มีใครกล้าขัดเขาได้ทั้งนั้น เขาหันกลับมามองไมค์กับมิกซ์ที่กำลังเดินตามมา " พวกมึงจะไปไหนก็ไป ไม่ต้องตามกูมา วันนี้กูไม่ไปไหนแล้ว " " เอ่อ...แต่คุณน้ำผึ้ง " " คุณน้ำผึ้งก็จะไม่ไปไหน ชัดนะ " " คะ...ครับนาย " เขากึ่งลากกึ่งจูงเธอไปจนเข้าไปอยู่ในลิฟต์ " คุณ....ปล่อย " " หยุดดิ้นสักทีน้ำผึ้ง ก่อนที่ผมจะหมดความอดทน ผมไม่ใช่คนใจดีนักหรอกนะ โดยเฉพาะถ้าผมโดนแย่งของ ผมจะไม่มีทางปราณีเด็ดขาด " ร่างสูงพูดพร้อมกับกัดฟันกรอด " แต่น้ำผึ้งไม่ใช่สิ่งของนะคะ ที่ใครจะแย่งไปก็ได้ แล้วที่สำคัญเราไม่ได้เป็นอะไรกัน เราเป็นแค่เจ้านายกับลูกน้อง ถ้าคุณจะหวงน้ำผึ้งในฐานะเจ้านายกับลูกน้องแบบนี้มันก็ดูไม่ค่อยสมเหตุสมผลเท่าไหร่นะคะ " " เธอจะได้เป็นมากกว่าเลขาวันนี้แหละน้ำผึ้ง ฉันจะไม่ยอมเสียเธอให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น ข้ามศพฉันไปก่อนเถอะ " " ไปกันใหญ่แล้วนะคะ คุณไม่มีเหตุผลเลย เป็นคนแก่ที่ไม่มีเหตุผลมากที่สุดในโลกเท่าที่น้ำผึ้งเคยเจอมาเลย " ร่างบางพยายามสะบัดมืออกจากมือหนาของเขา แต่ทว่ายิ่งดิ้นเหมือนยิ่งรัดแน่นมากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก " เธอก็เป็นเด็กที่ดื้อมากที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเหมือนกัน เถียงคำไม่ตกฟาก ชอบยั่วโมโหไม่หยุดไม่หย่อน ทำไมห๊ะ! เห็นฉันใจดีเข้าหน่อยเลยเหลิงรึไง " " นี่คุณ มันจะมากเกินไปแล้วนะ " ร่างบางโมโหชายร่างสูงตรงหน้าจนตัวสั่นไปหมด เธอพยายามอดทนมาทั้งวันแล้วแต่เขาก็ยังไม่ยอมเลิกบ้าสักที " น้อยไปด้วยซ้ำ " " งั้นฉันขอลาออก " จบสิ้นแล้วความอดทนของเธอ ถ้าเธอไม่ออกตอนนี้ได้เป็นใบโพลาร์ตามเขาไปแน่ " ไม่ให้ออก " " คุณไม่มีสิทธิ์มาบังคับฉันแบบนี้นะ " " ก็กำลังจะมีสิทธิ์อยู่นี่ไง " " อื้อ...อ่อย...อะ..อน..อ๊า (ปล่อยนะคนบ้า) " ร่างบางทุบอกแกร่งรัวเป็นพัลวัน เธอตกใจที่เขารุกเธอหนักขนาดนี้ จูบแรกของเธอที่คนตรงหน้าไม่แม้แต่จะอ่อนโยนกับเธอเลยสักนิด แม้ไม่ได้รังเกียจเขาตั้งแต่แรกแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าไม่ชอบในสิ่งที่เขาทำตอนนี้เลย ทุกการกระทำมันส่งผลต่อจิตใจของเธอทั้งหมด พลั่ก..... เพี๊ยะ!!!

คำโปรย เพราะอันตรายรอบด้านที่มีมากเกินไปจึงทำให้เควินตัดสินใจให้ลูกสาวที่เป็นแก้วตาดวงใจเพียงคนเดียวห่างจากอ้อมอกคนเป็นพ่อแม่ แล้วยกให้เพื่อนสนิทรุ่นน้องที่ไว้ใจกันมากที่สุดดูแลจนกว่าเด็กสาวจะเติบโตและพร้อมที่จะเผชิญโลกกว้าง โดยที่คิดไม่ถึงเลยว่ามันคือการเอาน้ำมันไปไว้ไกล้ๆกองไฟ เมื่อลูกสาวที่เติบโตขึ้นมาสวยสะพรั่งจนเกินกว่าคุณป๋าจำเป็นอย่างเขาจะห้ามใจไหว  กรณ์ (การันต์ ยศพัฒน์)  ประธานบริษัทผลิตชิ้นส่วนรถยนต์ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ เขาหล่อ รวย มีลูกสาว 1 คน ซึ่งเป็นลูกที่รุ่นพี่ที่นับถือกันฝากเลี้ยง ยิ่งนับวันหญิงสาวยิ่งสวยสะพรั่ง แล้วเขาจะหักห้ามใจไม่ให้รักเธออย่างไรดี  ชมพู (พลอยชมพู โนอาร์)  ดาวคณะบริหารธุรกิจปี 4 ลูกสาวของคุณป๋ากรณ์ เธอไม่เคยคิดกับเขาแบบพ่อลูกเลย ตั้งแต่เล็กจนโตเธอก็แอบชอบคุณป๋ามาโดยตลอด แอบยั่วทุกครั้งทีมีโอกาส และความรักครั้งนี้เธอจะต้องสมหวัง  ตัวอย่างเนื้อหา " ไปไหนมา!! "  ชมพูด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้เธอมีความกล้ามากขึ้น แม้จะตกใจแต่ยังกล้าที่จะแข็งข้อกับชายร่างสูงตรงหน้า  " ไปกินเหล้ามาค่ะ พอใจไหมคะ "  หลังจากที่พูดจบชมพูก็หันหลังเตรียมจะเดินเข้าห้อง แต่ก็โดนมือหนาของร่างสูงรั้งเอาไว้ซะก่อน เขากระชากตัวเธอให้หันกลับมาจนเธอเซถลาเข้าไปซบกับหน้าอกแกร่งนั่นโดยไม่ตั้งใจ  " ปล่อยชมพูเดี๋ยวนี้นะ คุณป๋าไม่มีสิทธิ์มารังแกชมพูแบบนี้นะ "  " ทำไมฉันจะไม่มีสิทธิ์ ลืมไปแล้วหรอฉันเป็นผัวเธอนะชมพู "  การันต์พูดออกมาอย่างถือสิทธิ์ด้วยความโมโหปนหงุดหงิดที่เธอออกไปดื่มมาจนเมามายขนาดนี้ ถ้าหากเกิดอะไรไม่ดีขึ้นมาแล้วเขาจะทำยังไง  " คุณเป็นผัวชมพูหรอคะ ชมพูไม่เห็นรู้เรื่องเลย "  " นี่!!! "  ยังไม่ทันที่ร่างสูงจะได้เอ่ย ร่างบางของชมพูก็เอ่ยขัดออกมาเสียก่อน  " ได้กันคืนเดียวแถมหลังจากได้กันคุณป๋ายังไม่สนใจชมพูเลยแม้แต่นิดเดียว ชมพูต้องรู้สึกยังไงหรอคะ ไม่แค่นั้นนะคะวันนี้ชมพูเห็นเต็มตาว่าคุณป๋าชวนผู้หญิงคนอื่นไปกินข้าวต่อหน้าต่อตาของชมพู นี่ขนาดแค่ไปทำงานวันแรกชมพูยังรู้สึกเซอร์ไพรส์ขนาดนี้เลยค่ะ แล้วถ้าชมพูทำงานไปเรื่อยๆไม่รู้ว่าจะมีเรื่องอะไรเซอร์ไพรส์อีกนะคะว่าไหม "  ร่างบางพูดออกไปพร้อมกับมองหน้าเขา อย่างต้องการคำตอบว่าผู้ชายคนที่เธอรักยังเหมือนเดิมอยู่หรือเปล่า หรือว่าเป็นแค่ซาตานที่คอยทำร้ายจิตใจของเธอซ้ำแล้วซ้ำอีกเหมือนตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา " นี่เธอประชดฉันหรอชมพู หรือว่าเธอหึงฉัน "  ร่างบางเค้นหัวเราะมุมปากออกมา  " หึงหรอคะ ชมพูมีสิทธิ์หึงด้วยหรอคะ " คำตอบของเธอทำเอาร่างสูงชะงักไปเหมือนกัน เขาอยากจะตะโกนบอกเธอเหลือเกินว่าทำไมจะไม่มีสิทธิ์ในเมื่อเขารักเธอ เราคือคนคนเดียวกันอย่างสมบูรณ์แล้ว แต่ติดตรงที่ว่าเขาทำแบบนั้นไม่ได้  " รู้ตัวก็ดีชมพู เธอไม่มีสิทธิ์มาหึงหวงฉันกับใครทั้งนั้น และอีกไม่นานซินดี้ก็จะเข้ามาเป็นแม่เลี้ยงของเธอ "  คำพูดที่แสนบาดลึกเข้าไปในหัวใจของชมพูมันจึงทำให้ตอนนี้น้ำตาของเธอไหลอาบแก้มลงมาอย่างห้ามไม่ได้ เธอไม่ได้อยากร้องไห้ ไม่อยากอ่อนแอ แต่สถานการณ์มันบังคับให้น้ำตาของเธอต้องไหลออกมา  " ค่ะ ชมพูรู้ตัวดีว่าอยู่ในสถานะไหนเป็นได้แค่ไหน "  " ดี แล้วอย่ามาตามหึงหวงฉันทีหลังให้ฉันต้องปวดหัวล่ะ "  ร่างบางกำหมัดแน่นด้วยความเหลืออด อะไรกันที่ทำให้คุณป๋าของเธอเปลี่ยนไปถึงขนาดนี้  " ถ้ารักกันมากขนาดนั้น ก็ไม่ต้องมายุ่งกับชมพู ปล่อยนะ ปล่อยชมพูเดี๋ยวนี้ "  " ไม่ปล่อย! ฉันยังคุยกับเธอไม่รู้เรื่อง เด็กดื้อแบบเธอต้องโดนลงโทษ พยศดีนัก คืนนี้ก็ไม่ต้องนอน "  " ปล่อยนะ...ปล่อย! "   " คุณไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน คุณไม่ใช่คุณป๋าคนนั้นของฉันอีกแล้ว คุณมันคือปีศาจ คนบ้าอำนาจคนเลือดเย็น คิดจะพูดดีด้วยก็พูดอย่างนั้นหรอคิดจะไล่ก็ไล่ก็ได้หรอ คุณเห็นฉันเป็นอะไรคะ จะพาคนอื่นมาหยามหัวใจฉันยังไงก็ได้อย่างนั้นหรอ คนเจ้าชู้ คนกะล่อน ปลิ้นปล้อน คนนิสัยไม่ดะ(ดี)...อื้อ..."  การันต์ไม่ปล่อยให้เธอได้ก่นด่าเขาอีกแล้วเขาก้มหน้าลงมาประกบจูบเธออย่างแรง จนได้กลิ่นคาวเลือดออกมาจากปากของเธอ ผสมกับกลิ่นแอลกอฮอล์ซึ่งเป็นตัวกระตุ้นความต้องการให้เขาได้เป็นอย่างดี เขาจูบเธอด้วยความเสน่หามากกว่าแรงอารมณ์โกรธที่มีด้วยซ้ำ เขาคิดถึงเธอเหลือเกินตลอดระยะเวลาหนึ่งเดือนที่ไม่ได้คุยกัน ไม่มีคืนไหนเลยที่เขาไม่คิดถึงสัมผัสหอมหวานนั่น แล้วคืนนี้เขาจะไม่มีทางปล่อยเธอไปเด็ดขาด จนกว่าเขาจะหายคิดถึงแม่กวางน้อยคนนี้ของเขา