Karşımda bana öfke ve hırsla bakan adama doğru iki adım attım."Ne istediğini bilmeyen insanlarla işim yok şu an sen karar vereceksin ya bize katılırsın ya da burdan çıkar gidersin." Söylediklerim ne kadar etki etti bilmem. Ama bildiğim bir şey varsa o da şu anki seçeneklerini ciddi ciddi tartıyordu. Gözlerindeki öfkeye inat bir sakinlikle başını çevirip yer yer pas tutmuş yıkılması an meselesi olan ufak depoda gözlerini gezdirdi. Arkamdaki arkadaşlarım sabırsızlıkla genç adamın cevabını bekliyordu. Çünkü bu aynı zamanda bizim de kaderimizi belirleyecekti. Her ne kadar bunu o bilmese de. Gözlerimi yüzünden alamıyordum bu sadece yakışıklılığından değildi ki yakışıklıydı. Yüzü kemikli ve köşeli karakteristik bir hatta sahipti. Siyah kuzguni saçlara ve siyah gözlere bakarken içim ürperiyordu ve biliyordum kimseye ihtiyacım olmadığı kadar şu an ona ihtiyacım vardı. Genç adam sessizliğini bozmaya karar vermiş olmalı ki, dudakları seğirir gibi sağ dudaklarının köşesi kıvrıldı. Bu bir gülümseme değildi daha çok karanlığın içindeki iğreti bir nefretti. Dudakları aslında benim sonumu hazırlarken ben o an beni kurtardığını düşünmüştüm."Peki kabul sizin tarafınızda olacağım." Sadece bunu bile söylemesi beni inanılmaz rahatlattı. Bilemedim, bilemezdim aslından sonun başlangıcında olduğumu...