เป็นเรื่องบังเอิญที่สุด ที่พาฝันทำให้ตัวเองเมาจนตั้งสติไม่ได้ แล้วดันไปมีอะไรกับก้าวกล้า ผู้ชายที่เธอเห็นหน้าเป็นครั้งแรก หญิงสาวบอกกับเขาว่า “คุณคะนอนกับฉันเถอะ ฉันอกหักมาค่ะ เพราะแฟนของฉัน เขาอยากได้ผู้หญิงที่มีประสบการณ์เรื่องบนเตียง” ก้าวกล้าถึงกับมองหน้าเธอตาปริบ ๆ เพราะความสวยจัด และรูปร่างที่เซ็กซี่กระชากใจ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอกล้าเชิญชวนผู้ชายถึงขนาดนี้ ก้าวกล้าจึงจัดให้ เขาพาเธอขึ้นสวรรค์ไปด้วยกันลิบ ๆ ทว่าเช้านั้น เขาต้องขึ้นเครื่องบินกลับกรุงเทพฯ ด่วน เพราะคุณแม่เข้าโรงพยาบาล ทำให้ก้าวกล้าต้องทิ้งเธอนอนบนเตียง โลกนี้มีกามเทพจริงหรือ กามเทพกลับเล่นตลก ให้พาฝันมาเจอะเจอกันกับก้าวกล้าอีกครั้ง ในฐานะเลขานุการสาวของเจ้าของบริษัท เอาละเว้ย! เรื่องมันชักจะสนุกแล้วสิ ต้องติดตามว่ามันจะเป็นอย่างไรต่อไป ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ

ในช่วงชีวิตที่กำลังหาทางออกไม่เจอของฟ้า ที่เกิดจากการประสบอุบัติเหตุของคุณพ่อคุณแม่ จนทำให้คุณพ่อเสียชีวิต คุณแม่อาการโคม่าต้องรักษาตัวต่อเนื่อง ปัญหาทางด้านการเงินจึงตามมา ฟ้าพยายามทำงานเพื่อหาค่ารักษาของแม่แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่เพียงพอ เมื่อมีคนที่เธอไม่ค่อยจะลงรอยสักเท่าไหร่ยื่นมือมาช่วยเหลือ โดยมีสัญญาผูกมัด ทางเลือกที่ไม่มีทางอื่น เธอยินดียินยอมแม้จะไม่รู้อนาคตก็ตาม ขอเพียงให้ได้เงินมาช่วยรักษาแม่ก็เท่านั้นเพราะเธอไม่เหลือใครแล้ว และเมื่อทุกอย่างถึงจุดจบ แต่ละคนต่างมีหนทางเดิน ทุกอย่างเหมือนสุดทางกั้น แต่เมื่อฟ้าสดใสจะมีโอกาสให้รักได้เริ่มต้นใหม่หรือไม่ “เจอหน้าฉันแล้วอารมณ์เสียขนาดนั้นเลยเหรอ” ทอยอดเอ่ยแซวไม่ได้ หญิงสาวหน้าตึงเล็กน้อย แต่ปฏิเสธอะไรไม่ได้เพราะตอนนี้เธอมีหน้าที่แค่ต้องทำตามข้อตกลง “เปล่า” เธอเอ่ยตอบเสียงห้วน ร่างสูงพุ่งเข้าประชิดกายของฟ้าโดยที่เธอยังไม่ทันได้ตั้งตัว พลันทาบทับริมฝีปากหยักกดจูบลงมาทันใด ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างด้วยความตกใจ แต่ก็ค่อยๆ กลับมาเป็นปกติและปล่อยให้เขาทำตามใจ ลิ้นอุ่นแทรกผ่านริมฝีปากบางรุกล้ำเข้าไปในโพรงปากหวานอย่างง่ายดาย เพียงแค่เสี้ยววินาทีนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนวูบไหวไปตามสัมผัสของชายหนุ่ม มือหนาเลื่อนลงไปสัมผัสต้นขาอ่อน ขณะที่ลิ้นอุ่นกำลังหยอกเย้าลิ้นเล็กที่จูบตอบอย่างเงอะงะ ฝ่ามือสัมผัสลงที่ผิวกายจนคนตัวเล็กขนลุกซู่ไปทั้งตัว ร่างกายอ่อนโอนไปอย่างง่ายดาย จนกระทั่งริมฝีปากหนายอมผละออกจึงเกิดความเขินอายขึ้นอย่างกะทันหัน “หน้าแดงเชียว อย่าบอกนะว่าเขินผม” “เปล่าสักหน่อย!” ฟ้าบ่ายเบี่ยง แม้ใบหน้าเธอจะรู้สึกเห่อร้อนและแดงก่ำราวกับลูกมะเขือเทศสุกงอม จู่ๆ คนตัวสูงก็ช้อนร่างของเธออุ้มมาที่เตียงอย่างกะทันหัน หัวใจที่เต้นระรัวราวกับระเบิดที่กำลังจะระเบิดในไม่ช้านี้ ทันทีที่แผ่นหลังสัมผัสกับพื้นเตียงนุ่ม ฟ้าก็เกร็งไปทั้งตัว สายตาที่ทอยกำลังมองมาบ่งบอกว่า ‘ต้องการ’ จนเธอต้องรีบเบือนหน้าหลบหนีสายตาคู่นั้น ริมฝีปากอุ่นประทับลงที่ซอกคอระหงพลางขบเม้มเบาๆ ทิ้งรอยสีแดงไว้ ฝ่ามือใหญ่ปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของคนใต้ร่างออกอย่างคล่องแคล่ว เพียงแค่เนินเนื้อเนียนโผล่พ้นร่มผ้า ทรวงอกอวบถูกโอบอุ้มอยู่ใต้บราเซียสีขาวสะอาด ฟ้าเขินอายเมื่อถูกจ้องมองอยู่แบบนั้น แม้จะสวมใส่เสื้อผ้าที่โชว์เนื้อหนังอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ค่อยให้ใครมาจ้องเธอใกล้ขนาดนี้สักครั้ง ชายหนุ่มรีบปลดตะขอบราก่อนจะดึงทิ้งลงไปที่ข้างเตียงทันที ฝ่ามืออุ่นสัมผัสเข้ากับเต้าอวบพลางบีบขยำเบาๆ “อ๊ะ! อือ...” เสียงหวานหลุดครางออกมาอย่างไม่ทันตั้งตัว ความรู้สึกแปลกใหม่แล่นพล่านไปทั่วกายเพียงแค่ถูกเขาสัมผัส ก่อนที่ความอุ่นชื้นจะจรดลงบนฐานยอดอกไล้วนรอบๆ แล้วดูดดึงจนฟ้าเบ้หน้าเล็กน้อย ลิ้นอุ่นดุนดัน ยอดอกสลับกับฝ่ามือที่บีบเคล้นสร้างความกระสันให้คนใต้ร่าง “อึก! ยะ...อย่ากัด” แม้เธอจะส่งเสียงห้ามปราม แต่เขากลับไม่ได้สนใจเลยสักนิด ริมฝีปากหยักตะโบมดูดดึงยอดอกพลันกดข้อมือเล็กที่พยายามจะปัดป้องเอาไว้เหนือศีรษะ ฟ้าเม้มริมฝีปากเข้าหากันอย่างอดกลั้น ความเสียวซ่านแผ่กระจายไปทั่วร่าง โดยเฉพาะตรงส่วนอ่อนไหวที่กลางกายที่เริ่มมีความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้น นิ้วยาวลากไล้ตั้งแต่หน้าท้องแบนราบลงมาจนถึงกระโปรงพลีทสีดำที่เธอสวมใส่ก่อนจะสอดลงไปข้างใต้สัมผัสกับซับในตัวบางที่แนบไปกับเนื้อ “อ๊ะ... ตรงนั้น” ฟ้าส่งเสียงขึ้นเมื่อนิ้วยาวแหวกผ่านซับในตัวบางและแพนตี้ไปจนถึงส่วนอ่อนไหวที่กำลังฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำสีใส เพียงแค่สัมผัสกับส่วนอ่อนไหว ฟ้าก็หนีบเข้าหากันด้วยความตกใจ ก่อนที่เขาจะแทรกกายเข้ามาระหว่างขาทำให้เธอหนีบขาไม่ได้ นิ้วยาวสอดลึกเข้าไปในกายสาว ความคับแน่นของกายสาวที่ยังไม่เคยผ่านเรื่องบนเตียงมาก่อนตอดรัดนิ้วยาวแน่น อีกทั้งร่างเล็กยังเกร็งไปทั้งตัวเมื่อถูกรุกล้ำส่วนอ่อนไหว ริมฝีปากอุ่นตะโบมจูบไปทั่วผิวเนียนทิ้งรอยสีแดงกุหลาบไว้ทั่วทุกพื้นที่ที่สัมผัสกระทั่งได้ยินเสียงหวานครางขึ้นด้วยความรัญจวน จึงเริ่มขยับนิ้วเข้าออกในร่องคับแคบ “อื้อ~ คุณ...ทำอะไร” ฟ้าพยายามถดกายถอยหนี แต่ก็ไม่อาจทำได้ นิ้วยาวล่วงล้ำเข้ามาในเขตหวงห้ามพร้อมกับความเสียวซ่านที่แทรกซึมไปทั่วกายสาว ใบหน้าสวยบิดเชิดตามนิ้วยาวที่กระแทกเข้ามาในร่อง ริมฝีปากบางส่งเสียงครวญครางแผ่วเบา เมื่อถูกเขาปรนเปรอทั้งส่วนบนส่วนล่างพร้อมกัน น้ำหวานสีใสเคลือบชุ่มไปทั่วนิ้วยาวและร่องสาว เอวบางแอ่นขึ้นเล็กน้อยเมื่อใกล้จะเสร็จสมเต็มที ทอยมองดูใบหน้าสวย ก่อนจะถอยกายลงมาที่ส่วนล่างของคนใต้ร่าง กระโปรงพลีทถูกดึงรั้งให้ไปกองไว้เหนือเอว ซับในตัวบางที่แหวกไว้ถูกเขากระชากออกจนขาดติดมือไปอย่างง่ายดาย ใบหน้าหล่อก้มลงไปใกล้กลางกายที่อ้าออกเล็กน้อยและมีนิ้วยาวแทรกอยู่ “คุณอย่ามองสิ” ฟ้าเอ่ยขึ้นด้วยความอาย เมื่อถูกอีกฝ่ายจ้องมองของสงวนของตัวเองไม่วางตา

หลงกลรัก....มาเฟียสายดุ เขาเกลียดเธอที่ทำให้ครอบครัวของเขาต้องพัง ผู้หญิงของพ่อที่ทำให้พ่อต้องแยกทางกับแม่ และพ่อก็หายตัวไป จนแม่ล้มป่วยเพราะตรอมใจ บวกกับปัญหาสุขภาพอื่นๆ วันนี้เขาจะตามหาเธอเพื่อแก้แค้น ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม ผู้หญิงคนนั้นจะต้องแหลกสลาย “ฉันขอห้าแสนได้ไหมคะ” “ว่าไงนะ...เหอะ อัพค่าตัวจริงๆด้วยสินะ” ศิลาแค่นหัวเราะออกมาอย่างดูถูก หญิงสาวแม้จะปวดใจแต่ต่อให้เธออยากจะหนีเขาคงไม่ยอมสู้ให้เขาจ่ายในราคาที่สมควรเสียดีกว่า บางทีเธออาจะมีสิทธิ์รอดเพราะราคาสูงมาก...เขาไม่ยอม “ได้...” ร่างสูงหยิบโทรศัพท์ออกมาก่อนจะกดโอนเงินเข้าบัญชีของหญิงสาวทันที ปกติแล้วหากมีงานแบบนี้มาทางคลับอนุญาตให้พนักงานให้บัญชีส่วนตัวกับลูกค้าได้เพื่อโอนทิปส่วนที่พวกเธอจะได้รับเต็มๆจากแขกเมื่อแขกประทับใจ ไม่นานนักเสียงแจ้งเตือนในโทรศัพท์ของหญิงสาวก็ดังขึ้น น้ำอิงมองไปที่โทรศัพท์ของแขกหนุ่มก่อนจะเห็นสลิปชื่อบัญชีของตัวเองขึ้นหรา เขาจ่ายให้เธอห้าแสนจริงๆด้วย “...” “เอาล่ะต่อไปเธอก็เป็นของฉันแล้ว งั้นตอนนี้บอกมาพ่อฉันอยู่ไหน” น้ำอิงมองเขาด้วยความงุนงง คิดว่าวันนี้เขาเพียงอยากจะมาความสุขทางกายเท่านั้นไม่ใช่เหรอเขามาถามทำถามอะไร เธอไม่เข้าใจ “ฉันจะไปรู้ได้ไงคะ โอ๊ย!” ข้อมือเล็กๆถูกเขาบีบแน่น “เลิกตอแหลได้แล้ว เงินก็ได้ไปแล้วบอกมากเอาไอ้แก่นั่นไปซ่อนไว้ไหน” “ฉันไม่รู้ อื้อ ฉันไม่รู้จริงๆ” เนินอกสวยถูกครอบครองด้วยริมฝีปากหนา ความเปียกแฉะบังคับด้วยลิ้นร้อนที่ตวัดเกี่ยวก่อนจะขบอย่างแรงจนเธอเจ็บแปลบ “ขอร้องล่ะ อื้อ ฉันไม่รู้จริงๆ” หญิงสาวปล่อยน้ำตาที่กลั้นมานานให้ไหลออกมาเมื่อร่างกายของเธอตอนนี้กลายเป็นของเล่นสำหรับเขา “คิดว่าฉันเสียเงินห้าแสนให้คนอย่างเธอทำไมกันน้ำอิง ฉันไม่ได้โง่หากเธอฉลาดขึ้นอีกหน่อยเห็นแก่เงินให้น้อยลงเธอคงไม่ตกอยู่ในสภาพนี้” น้ำอิงสะอึกพูดไม่ออก ก็จริงสองครั้งที่เธอเห็นแก่เงินเพราะแค่ทราบว่าได้เงินมากก็ยอมทำตามทุกอย่างกระทั่งหลอกตัวเองว่าตัวเองมีทางรอด หาทางรับมือได้ แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่ามันเป็นไปไม่ได้ แกร็ก! ขณะที่หญิงสาวยังคงไม่ยอมเขาเสียงบางอย่างดังขึ้นข้างหู น้ำอิงตัวสั่นไปมองพบว่าเป็นกระบอกปืนเงาวับกำลังจ่ออยู่ที่หัวของเธอ ราวกับเห็นความตายอยู่ตรงหน้าหญิงสาวร้องไห้อ้อนวอนเขา “อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ ฉันตะ ตายไม่ได้ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ ฉันไม่รู้เรื่องจริงๆว่าคุณหมายถึงใคร ฉันไม่รู้จักพ่อของคุณจริงๆ อะ โอ๊ย!..” เสียงเล็กๆสั่น น่าสงสารขอร้องร้อนวอนอสูรร้ายอย่างเขา น้ำตาไหลอาบสองแก้มด้วยความกลัว ผิวเริ่มแดงเสมอกันเจ็บร้าวราวกับเขาอยากจะบีบเธอให้เธอแหลกคามือไปเลยตอนนี้ เสียงอ่อนหวานของหญิงสาวทำให้เขานึกถึงใบหน้าและเสียงกรีดร้องของคนเป็นแม่เมื่อรู้ว่าพ่อของเขาหนีไป “ทำไมจะตายไม่ได้! ชีวิตของเธอจะมีค่าเท่าไหร่ ฉันให้ห้าแสนมันก็มากพอที่คนอย่างเธอยอมทำได้ทุกอย่างไม่ใช่หรือ” เขาก้มลงกระซิบข้างหูของหญิงสาวด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่าความโกรธจัดทำเขาเกือบจะควบคุมสติไม่อยู่ ทั้งยังใบหน้างามและเรือนร่างอรชรกำลังนอนอวดรอเขา ติ่งๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของน้ำอิงดังขึ้น ศิลารัตน์ขมวดคิ้วมองหาว่าเสียงดังมาจากตรงไหน ก่อนสายตาคมจะไปสะดุดแสบวาบที่ถูกชุดของหญิงสาวทับอยู่ เขาหยิบโทรศัพท์เก่าๆออกมาพบว่าเป็นแจ้งเตือนจากโรงพยาบาล ทว่าสิ่งที่ทำให้ชายหนุ่มสนใจกลับไม่ใช่เรื่องข้อความแต่กลับเป็นรูปใครบางคนที่หญิงสาวตั้งเอาไว้บนหน้าจอต่างหาก ชายหนุ่มยิ่งรู้สึกหน้าสมเพชเกือบจะเชื่อแล้วว่าเธอไม่รู้จักพ่อของเขาหากไม่เห็นว่าหญิงสาวตั้งรูปของตัวเขาเองเป็นวอลเปเปอร์โทรศัพท์ คิดไปว่าเป้าหมายที่แท้จริงของน้ำอิงคือเขา “อย่ายุ่งนะนั่นมัน นั่นของฉัน!” “เหอะ! เธอนี่มัน...ชั่วช้าสารเลว ที่เข้ามาหาพ่อฉันก็เพื่อแบบนี้เองนะเหรอ.... ยอมพลีกายให้ไอ้แก่นั่นเพียงเพื่ออยากจับฉันอย่างนั้นสิ อื้มอยากได้ผัวรวยๆนักใช่มั้ย...ได้สิฉันคิดว่าจะให้ทานสักครั้ง...” คำพูดชั่วช้าที่ออกจากปากของคนที่หญิงสาวแอบหลงรัก เป็นชายในฝัน มาตลอดทำเอาเธอจุกในอกพูดไม่ออก อยู่ๆเขาก็เดินเข้ามาด่าทอด้วยคำหยาบคายหลายสิบคำ ทั้งยังจะรังแกเธอด้วยแรงของบุรุษที่ยากจะต่อกลอนอีก เขามันไอ้คนชั่วช้าสารเลว “คนสารเลว...” “ปากเก่ง” ไร้เรี่ยวแรงขัดขืนจึงถูกเขากระชากเพนตี้น้อยออกจากร่างในคราวเดียวจนตะเข็บบาดผิวเลือดซิบ เขาขึ้นคร่อมนั่งทับเธอเอาไวก่อนจะไม่ปล่อยมือสองข้างของเธอให้เป็นอิสระ เขาใช้เนคไทของตัวเองพันธนาการเธอเอาไว้ก่อนจะจัดการ ชิมผลพวงจากเงินห้าแสนที่เขาเสียไปในทันทีอยากรู้ว่ามันจะหวานสมราคาหรือคาวจนอยากจะอ้วก ไม่อยากจะยอมรับ แต่รสชาติของเงินนั้นมันหอมหวานจริงๆตอนที่เขาโอนเงินเข้ามาในบัญชีของเธอราวได้เห็นโอกาสที่จะต่อชีวิตของแม่เธอได้อีกครั้ง ‘คุณแม่ของคุณต้องได้รับการผ่าตัดเนื้องอกสมองครับ อาการปวดหัวจึงจะมีโอกาสหายขาด หากปล่อยไว้ก็อาจจะมีอาการจะแย่ลง และเส้นเลือดที่อยู่รอบๆเนื้องอกก็มีโอกาสตีบหรือโป่งพองได้ ต้องประเมินตามนัด ลองกลับไปคิดดูเรื่องการผ่าตัดนะครับ’ คำพูดของหมอที่ติดค้างอยู่ในสมองก็แล่นขึ้นมาอีกรอบ เหตุผลที่เธอต้องมาอยู่ที่นี่ นั่นคือเหตุผลที่เธอรับงานทำแทบจะครบเวลา24ชม.ของคนปกติ เพียงเพราะอยากรักษาแม่ที่นอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาล “เดี๋ยวค่ะ..” น้ำอิงเอ่ยเสียงสั่นหยุดชายหนุ่มที่กำลังยุ่งอยู่กับเนินอกของเธออย่างหิวกระหาย เขาชะงักก่อนจะเงยหน้าขึ้นมอง “...ฉันยอมแล้ว ฉันยอมทุกอย่าง” “หึ…ฉันจะให้เธอได้ลิ้มลองของสูง รสชาติของฉันก็ดีไม่แพ้พ่อของฉันหรอกนะ โสเภณีชั้นต่ำ”