"แม่หนู...ในคืนเดือนมืดเจ้าต้องระวังตัวเอาไว้..ความซวยครั้งใหญ่ของเจ้าจะมาเยือน...อยู่ใกล้น้ำก็จะจมน้ำ อยู่ใกล้ไฟก็จะเกิดไฟไหม้ อยู่บนผืนดินก็จะเกิดอุบัติเหตุถึงตาย ถ้าเจ้าผ่านคืนนั้นได้เจ้าก็รอด..." ความซวยแบบปริศนาของหญิงสาวที่มาพร้อมกับคืนเดือนดับ ถูกแม่หมอที่ไม่รู้ที่มาที่ไปทักแต่เช้าแบบนี้ สงสัยฉันคงจะตายจริงเสียแล้วล่ะมั้ง? จะซวยทั้งทีดันไม่มีช่องทางให้มีชีวิตรอดกันบ้างเลย (กระซิก) แต่พอตายแล้ว แทนที่จะได้ไปโลกหลังความตาย ฉันกลับมาโผล่ในโลกที่คล้ายจีนโบราณที่เรียกกันว่าโลกยุทธภพ กิจวัตรประจำวันที่ผู้คนปาพลังปราณใส่กันเป็นการละเล่น อันตราย...อันตรายยิ่งนัก !!!!

ตำราเล่มเก่าถูกทิ้งไว้บนโต๊ะของห้องกักบริเวณ ฉันที่กำลังมองหาสิ่งของมาช่วยทำให้ขาเก้าอี้มันมีขนาดเท่ากัน จึงได้ตัดสินใจหยิบเอาตำราเล่มนั้นมาใช้สอย แต่ทว่าเพียงชั่วข้ามคืน เจ้าตำราเล่มนี้ก็พาฉันมายังที่ที่ไม่รู้จัก อีกทั้งยังตื่นขึ้นมาท่ามกลางงานศพของตนเองอีกต่างหาก ทางเดียวที่ฉันจะสามารถกลับบ้านได้ก็คือ...ต้องทำลายตำราเล่มนั้นทิ้งเสีย แต่ว่า...ตำราเล่มนั้นหายไปไหนเสียแล้วล่ะ!?