ชีวิตคู่ของเขากำลังไปได้สวยกับคู่หมั้น ทว่าจู่ ๆ ผู้หญิงที่เคยทำให้ชีวิตเขาต้องแหลกสลายปรากฎตัวขึ้น...ก็ช่างหัวเธอสิ ใครสน

โปรยปราย...ความผิดพลาดแค่ครั้งเดียวเปลี่ยนชีวิตหญิงสาววัยใสให้เป็นคนมีความรับผิดชอบมากขึ้น ในวันที่ไม่มีเขาอยู่เคียงข้าง เธอต้องสู้เพื่อคนที่อยู่ข้างหลังโลกสีชมพูของเธอมันจบลงไปแล้ว เหลือแต่โลกความเป็รจริงที่ต้องหยัดยืนอยู่ให้ได้"เด็กคนนั้นเป็นอะไร ทำไมสภาพถึงเป็นแบบนั้น"หวานซึ้งและเจ็บปวดฝังลึก

เธอถูกตัดสัมพันธ์ ในวันที่จะบอกเขาว่าท้อง!

เขาให้เธอออกจากคอนโดที่อยู่ด้วยกัน เพื่อที่จะให้ผู้หญิงที่เขาเลือกเป็นคู่ชีวิตมาอยู่แทน

เขาเอ่ยปากคล้ายเป็นการไล่เธอออกจากคอนโดที่เคยอาศัยหลับนอนด้วยกัน…คีติกาเก็บกระเป๋าออกไปจากห้องนั้น แล้วไม่กลับเข้ามาอีกเลย ตราบเท่า… ของอะไรที่ถูกยีดเยียดมาให้ย่อมไม่มีคุณค่า เธอก็เช่นกัน

ในวันที่ปภังกรและคู่หมั้นสาวไปแจกข้าวสารที่โรงเจ ได้มีผู้หญิงท้องแก่ใกล้คลอดมารับของแจกด้วย เขาคงจะไม่หัวใจเต้นแรงขนาดนี้ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่อดีตนางบำเรอที่เขาเลี้ยงไว้… ตกอับขนาดนี้เลยเหรอ

เขาหันมามองเธอเพียงหา แม้จะเห็นว่าเธออุ้มสิ่งใดอยู่ในมือ ใบหน้าคนตัวเล็กโผล่ออกมาแค่แก้ม แต่เขาก็ทำเหมือนไม่รู้จักผู้หญิงคนนี้มาก่อน...ในวันนี้เธอตัดสินใจได้แล้วว่าค้องทำอย่างไรต่อไป เธอไม่ได้มีสถานะอะไรสำหรับเขาเลย...แม้กระทั่งนางบำเรอ

ขึ้นชื่อว่าผู้หญิงรักเงินมากกว่าศักดิ์ศรีของตัวเองทั้งนั้นแหละ เขามองไม่ผิดหรอก หล่อนเองก็เช่นกัน

เธอผิดเองที่ปล่อยตัวเองให้ท้องในขณะที่เขาเฝ้าย้ำเตือนเสมอ ดังนั้นเมื่อมีเมล็ดถั่วกำลังเจริญเติบโตขึ้นมาในท้อง เมื่อไม่พร้อมก็ไม่ควรจะดูแลรักษามัน ก่อนจะรู้ตัวว่าที่ผ่านมาเธอแค่ตัวขั้นเวลา

เธอแท้งลูกถึงสองครั้งกับผู้ชายคนเดียวกัน และผู้ชายคนนั้นกำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่เธอ

เขาสลัดเธอทิ้งในวันที่เธอกำลังจะบอกเรื่องลูกพร้อมกับได้รับรู้ความจริงที่แสนเจ็บปวด ถ้าวันใดที่เขาหวนกลับมา เธอจะไม่มีวันหวนคืน ^ ^ ^ เขาสูดลมหายใจเข้า สีหน้าดูระอา แววตาไร้เยื่อใยก่อนจะบอกว่า “ก็นั่นแหละที่จะบอก ผมจะบอกว่าคุณไม่ต้องรอ ไม่จำเป็นต้องรอผม” น้ำเสียงเขาเน้นย้ำทุกคำที่ว่ามา “คุณจะอยู่ที่นี่ต่อก็ได้หรือจะย้ายออกไปก็ได้ ถ้าอยู่ผมก็จะยกห้องนี้ให้คุณเลย แต่ถ้าไปผมจะโอนเงินให้ก้อนหนึ่ง” มนต์มีนามองหน้าเขาด้วยความรู้สึกสับสนมาตั้งนาน ก่อนจะค่อย ๆ เข้าใจ เธอเข้าใจแล้วว่าจวินกำลังจะไปจากเธอ “หมายความว่าไงคะ ที่บอกว่าให้อยู่ก็ได้ ให้ไปก็ได้” จวินระบายลมหายใจออกอีกครั้ง ไม่อยากพูดอธิบายอะไรให้มากกว่านี้ “หมายความว่าต่อจากนี้เราเลิกกันแล้วไง ที่ผ่านมาผมว่าผมให้คุณครบหมดแล้วนะ ถึงคุณจะออกไปอยู่คนเดียวคุณก็อยู่ได้โดยไม่เดือดร้อน” “เลิกกันเหรอ” ถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ มนต์มีนารู้สึกเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวอื้ออึงไปชั่วขณะ “ใช่ เลิก ช่วยเข้าใจอะไรง่าย ๆ หน่อย” จวินย้ำชัด