~5.Bölüm~
1147 Kelimeler
"Çünkü düşen o kız sen değildin Mukaddes, Ceylandı da o yüzden..."
"Öyle mi?"diye şaşkınca Elaya döndüm.
"Hümeyra!" Duyduğumuz bu kızgın sesle hepimiz istemsizce Ahmete döndük. Sanırım bunu bize anlattığı için Hümeyraya kızmıştı.
"Abiciğiiim?"diye mahçupça sırıtan Hümeyrayla biz önümüze dönerken Ahmet onu baş işaretiyle dışarıya çağırmış, Hümeyrada utana sıkıla peşinden gitmişti.
"Galiba biraz azar yiyecek."diyen Elayla Mukaddese döndü gözlerim. Biraz üzülmüş görünüyordu. Ah Ela! Bu gerçekten olmuşsa bile, ki bence öyle değil. Bari kızın yanında söyleme değil mi? Hemen onu neşelendirmeliydim.
"Ya boşverin şimdi bu konuyu. Hümeyra 'abiciğim' derken ne kadar tatlı görünüyordu değil mi?"deyip güldüm ama Ela beni anlamamış gibi tekrar çene çaldı.
"Ne boşvermesi kızım! Ahmet şu an o düşen kızı Mukaddes sanıyor. Yani seni! Çok iyi hatırlıyorum Ceylan. Biz daha 4.sınıftaydık. Birkaç yaramaz çocuk seni yere düşürdüğünde Ahmet gelip o çocuklara haddini bildirmiş ve seni yerden kaldırıp yaranı ve üstünü temizlemişti. Bende öğretmeni çağırmaya gitmiştim o sıra."
"Ben bunların hiçbirini hatırlamıyorum Ela!"diye sinirle gözlerimi büyüttüm ona ama yine anlamadı ve konuşmaya devam etti. Bu kız beni katil edecekti!
"Çok normal Ceylan. Unutkansın çünkü. Küçüklüğümüzden beri hep böyleydin. İsim ve yüz hafızan neyse de anılarını hemen unutuyorsun ama benim çakır gibi hafızam var. Her şeyi çok iyi hatırlıyorum. Hatta Ahmet seninle ilgilenirken Mukaddes o gün okula gelmemişti bile. Köye gitmişti. Hatırladınız mı?"diye hâlâ susmayıp devam edince dayanamayıp bacağını cimcikledim.
"MaşaAllah Elacığım! Çok iyi hafızan var gerçekten!"
"Auhh!"diye bacağını ovalarken gözlerimle Mukaddesi işaret ettim ve sonunda anlayıp gözleriyle özür diledi.
"Mukaddes iyi misin canım?"diye sordum başımı ona doğru eğerek.
"İyiyim iyiyim. Yok bir şeyim. Sadece bir tuhaf oldum. Kusura bakmayın."deyip tebessüm etti. İşte bu beni rahatlatmıştı.
"Yok önemli değilde sen üzme kendini. Bak yoksa enişte bey de üzülür ha! Benden söylemesi."deyip gülünce oda güldü. Oh Elhamdülillah!
"Kıza çok kızmasa bari."deyip ardlarından baktı Mukaddes.
"En fazla biraz azarlar. Sonra tatlı talı konuşmaya başlarlar. Sen merak etme. Ha kızlar bu arada ablam mesaj atmış. Düğün alışverişine çıkacaklarmış, beni bekliyorlarmış. Ben yavaştan gideyim artık."deyip telefonumdan mesajı inceledim.
"Bende seninle geleyim Ceylan. Evde birazcık işim vardı."deyip benle birlikte Elada kalktı.
"Mukocan senin dersin var değil mi?"
"Evet Ceylanım. Siz gidin. Akşam tekrar konuşuruz İnşaAllah."
"Tamam o zaman canım. Hadi Allah'a emanet ol."
"Sizde İnşaAllah."
"Özür dilerim Muko. Seni üzmek istemezdim."diyen Ela üzgünce Mukaddesin yanağından öptü.
"Önemli değil kuzum. Sizlik bir şey yok. Üzme kendini."
Kızlarımın bu tatlılığına içtenlikle gülümseyip sonunda Mukaddesle vedalaştığımızda kapıda Hümeyra ile karşılaştık.
"Aa gidiyor musunuz?"
"Evet tatlı kız. Malum düğün koşuşturmacası."deyip yanağından bir makas aldım. Oda buna güldü.
"Abin çok kızmadı değil mi Hümeyracığım?"
"Yok Ela ya. Uyardı sadece o kadar. Sonra hemen yumuşadı zaten."deyip tekrar güldü.
"İyi bari. Hamd olsun. Araları açılmaz İnşaAllah."
"Allah korusun Ela. Onlar yakında evlenecekler İnşaALLAH."diye en son ki cümlemi biraz yüksek sesle söyleyince Mukaddes gülerek peşimize verdi ama camide olduğunu hatırlayınca durdu. Bizde bu sayede gülerek dışarı kaçtık.
Gitmeden önce üst kata çıkıp Hasan hocayada veda ettikten sonra kapının önüne çıkıp ayakkabılarımızı giydik. O sırada nereden geldiğini bilmediğim Ahmetle aniden göz göze geldim. Bana haklı olarak şaşkınlıkla bakıyordu. Çekinerek gözlerimi çekip ona yol verdim. İçeri girince nefesimi dışarıya bıraktım. Ela yüzünden enişte adayımla böyle tuhaf bir ana girmek kötü hissettirmişti ama istiğfar çekip o ve Mukaddesin saadeti için içimden dua ettim. İnşaALLAH Rabb'im haklarında hayırlısını nasip ederdi.
Amin...
***
"Herkesin içinde öyle denir mi be Ela! Ahmette Mukaddeste yanlış anladı."
"Ya valla farkında değildim Ceylan. Ne bileyim? Bir an o yanlış anlaşılmayı düzeltmek istedim. Ahmetin düştüğünde seni kaldırdığını çok iyi hatırlıyorum."
"Tamam, kapat bu konuyu Ela. Bir dahada onların yanında da açma. Bak Mukaddes ne kadar üzüldü!"
"Haklısın. Ne diyeyim? Özür dilerim. Dilimin ayarı yok ki, tamir ettireyim!"
Bu söylediğine gülüp tek kolumu ona sardım. Şimdi sıra onun ağzından laf almanın zamanıydı. Sabahki o halini bana açıklamak zorundaydı.
"Ee Ela? Seni sevdiğini söyleyen bir tane turuncu kafa vardı. Ne oldu ona?" Çocuğun adını bilmediğim için öyle diyordum.
"Boşver onu. O hâlâ sevdiğini söylüyor ama karşılıklı değil duygularımız! Onun yüzünden teyzemin kuaförüne uğramaya korkar oldum artık. Her gittiğimde nedense bunu kendine umut ediniyor inanabiliyor musun Ceylan? O yüzden bende gitmeyi bıraktım."
Bu turuncu kafa teyzesinin dükkanın karşısında bir yerde çalışıyormuş. Bizim kızı görünce hoşlanmış ve instagramdan takip ve mesaj atmış. Ela reddettikçe çocuk bir türlü vazgeçmemiş. Olay bundan ibaretti yani.
"İyi yapmışsın. Aferin. Haram bir ortam oluşmasına izin vermemişsin. Rabb'im razı olsun senden."
"Ama..."
"Ne? Ne oldu?"
"Sen gelmeden 1-2 gün önce bu çocuk çarşıda karşıma çıktı. Bir türlü gitmeme izin vermedi ve sonra..."
"Sonra? Ay ne oldu kız?"deyip heyecanla sordum.
"Nereden çıktı bilmiyorum ama birden Tan geldi ve çocuğu çok pis benzetti. Zor aldılar elinden."
"Deme be! Bizim Tan! Benim ikizim olan hani?"diye saçmasapan sorular sordum. Bu ne ya!
"Başka Tan mı var Ceylan! Evet o işte."dedi haklı olarak.
"Ee?"
"Ee sonra bende karışıyor diye buna kızdım. Sinirlenip beni zorla arabaya bindirdi ve eve bırakıp hiçbir şey söylemeden geri döndü."
"Vay anam! Olaya gel hele!"
Demek sabahki tuhaf bakışmaları bu yüzdendi.
"Bu kadar mı? Başka bir şey yok mu?"
"Ne olacak başka Ceylan! Ne duymak istiyorsun?"
"Bilmem yani, belki..."
"Sen o yani ve belkilerini al, eve git Ceylan. Geldik."dediğinde eve geldiğimizi fark edememişim. Ela bana veda edip kendi evine girdi. Bende birkaç adımlık ötede olan kendi evime yürüdüm.
Saklıyor ama önünde sonunda itiraf edecek. Benden bir şey kaçmaz Ela hanım!
Biraz önce yaşanılan her şeyi unutup inadına berrak olan gökyüzüne kaldırdım başımı.
Yarattığı bu kadar güzelse kim bilir Kendisi nasıl güzeldir?
***
"Anne ya! Bu daha ne kadar devam edecek? Ayaklarımız koptu artık!"
İki buçuk saattir durmadan alışveriş yapmıştık. Haliyle de çok yorulmuştum. Bu arada müstakbel yengemde bizimle gelmiş ve bu sayede ilk defa tanışmıştım onunla. Çok tatlı bir kızdı.
"Biraz sonra bir çay molası vereceğiz. Az biraz daha sık dişini kızım."
Allah'ım sanki antrenmana çıkmıştık. Birde üstüne mola vereceğiz! Valla bugün ikinci bir alışverişe çıkıpta canım ayaklarımı daha fazla telef edemezdim. Cidden alışverişten hiç hoşlanmıyordum. Hemde küçüklüğümden beridir!
Sanki ablamlar ve yengemler yetmiyormuş gibi annem inatla benimde gelmemi istemişti. Olmadı, sülalenin bütün kadınları birlikte çıkardık canım! Ne olurdu sanki değil mi! Ah anne!
Annemler satıcı adamla pazarlığa devam ederken bende seyyar bir kolyeciye baktım. Çok güzel, el işlemeleri olan kolyeler vardı standın üzerinde.
"Aa Ceylan abla?"
Sesle arkamı döndüm.
"Hümeyra?"
"Abla söyleseydin çarşıya çıkacağını, birlikte giderdik."
"İnan hiç aklıma gelmedi söylemek tatlı kız. Kusura bakma."
"Abla bana şöyle deme. Utanıyorum."deyip kıkırdadı. Bende yanağından bugünkü ikinci makasımı alıp "Utanmak hayadandır, edeptendir. Efendimiz (SAV) 'utanmayan dilediğini yapabilir' buyurmuş. Yani ne olursa olsun, nerede olursan ol bu duyguyu hiç terketme Hümeyracığım."dedim.
"Çok güzel dedin abla. Gel seni annemle tanıştırayım. Bak sizinkilerle birlikte."deyip annemin yanındaki bir kadını gösterdi ama kadının arkası bana dönük olduğu için yüzünü göremedim.
Hümeyra beni onların yanına çekiştirip "Anne bak. Sana az önce bahsettiğim kız vardı ya Ceylan. Bak bu o işte."deyince kadın ağır çekimle bana döndü ve aynı anda şaşkınlıkla birbirimize baktık.
Aa bu o kadındı. Havaalanından dönerken birlikte taksiye binip sohbetine doyamadığım kadındı.
Hümeyranın annesi ise o zaman, Ahmetinde annesi oluyordu tekniken.
Allah'ım bu nasıl bir tevafuktu acaba?
- Yazar
