DADS (Completed) SPG

DADS 19

Nanlumo ako at muntik na kong matumba sa sahig ng sinabi ng doctor na wala na ang mommy ko. Ang sabi ni daddy buhay pa siya, na may heartbeat pa pero mahina lang. Nang nasa ospital na kami at dinaluhan ng mga nurses at doctor, sinabi na dead on arrival siya. Kaharap na ngayon ni daddy ang doctor at kitang-kita ko na pinipigilan niya ang magalit. Lumapit ako sa kanya, hinawakan siya sa kanyang braso at hinagod ang isa kong kamay sa kanyang likod para pakalmahin siya. Mabigat naman siyang bumuntong-hininga at tumango siya sa doctor.

“Mr. Storrm, I’m sorry for your loss. Namatay ang asawa mo dahil sa cardiac arrest.” nagulat kaming dalawa sa aming narinig.

“Cardiac arrest? Pero paano? Masyado siyang stress sa trabaho lately. Yon ba ang dahilan?”

“Hindi pa natin alam, nagsagawa kami ng test para sa kanya. And also sa history ni Mrs. Storrm meron siyang depression?” tumingin ako kay daddy dahil ngayon ko lang alam toh.

“Yes, nagkaroon siya ng mild depression ng minsan na makunan siya. Bago pa lang kaming mag-asawa noon, natapos na niya ang treatment niya.”

“May iniinom ba siyang gamot?” napakamot siya ng ulo.

“She has insomnia at may nireseta sa kanya ang doctor na sleeping pills. Is it possible na yong gamot niya ang dahilan?” napaisip ang doctor.

“Isa sa mga side effects ng pag-inom ng antidepressants ay insomnia. Hindi ba siya umiinon non o hindi niya sinabi sayo?” napasabunot siya ng kanyang buhok.

“Hindi ko alam! Bakit naman siya magte-take ng antidepressants kung hindi naman siya depress!? Wala siyang sinabi sa akin! I always tell her to take care of herself, nag-aaway na nga kami dahi ayaw niyang makinig sa akin. She was stressed with work pero nagpupumilit pa rin siyang pumasok. God she’s irritating but she’s my wife! And she’s dead dahil wala akong kaalam alam!”

“Mr. Storrm, I know it’s frustrating pero hindi pa naman tayo sigurado. Can I have the sleeping pills that she’s taking?”

“Hindi po namin dala…” sabat ko. “Pero kukunin ko na po ngayon. Daddy, dito ka muna baka may kailangan pa sila sayo. Babalik din po ako dala ang gamot niya.”

"Thanks baby." hinalikan niya ako sa ulo. "Balik ka kaagad ha…"

"Sige po daddy." niyakap ko pa siya at umalis na. Sakay ng taxi, bumalik ako sa bahay. Nang pumasok ako doon, parang walang nangyari, na sa ayos ang lahat. Kung hindi ko pinuntahan si mommy para magpaalam sa kanya siguradong hindi namin malalaman na wala na siya. Na magsasaya kami ni daddy sa camping habang si mommy mag-isa dito at wala ng buhay. Bakit nangyari toh? Bakit hindi sinabi sa akin ni daddy na may history pala ng depression si mommy? Dahan-dahan akong pumasok sa bedroom at saglit akong natigilan para kasing nakikita ko pa siya dito na natutulog lang kanina. Lumakad ako papunta sa bedside table kung saan nakalagay doon ang kang gamot at katabi ang baso na ininuman niya ng gatas. Kinuha ko yon, mabilis akong lumabas at dinala ang baso sa sink at agad na hinugasan yon. Huminga ako ng malalim at doon na ko tuluyang napaiyak. Feeling ko ngayon ang sama-sama kong anak dahil hindi ko man lang siya naalagaan ng mabuti, nakipagrelasyon pa ko sa kanyang asawa behind her back habang siya ay sobrang pagod na sa trabaho. Oo, minsan kong ginusto na mawala siya para maging akin lang si daddy pero hindi ko hiniling toh. Nagkamali ba ko? Hindi ko ba dapat pinagpatuloy ang feelings ko? Anong mangyayari sa akin? Sa amin ni daddy? It’s too late now na pagsisihan ko pa, wala na siya, ano pa bang magagawa ko?

Hinugasan ko muna ang aking mukha at nagpalit ng damit baho ako bumalik sa ospital. Nag message sa akin si daddy kung nasaan siya at pinuntahan ko siya doon. Nagulat ako ng makita siyang galit na galit at mahigpit niyang hawak ang kuwelyo ni Tito Glaycier, ang doctor na father ni Snow. Agad ko silang nilapitan at tinawag ko siya, lumingon siya sa akin, bahagyang kumalma at binitawan si Tito.

“A-ano pong nangyari? Bakit mo kaaway si Tito?” naguguluhan kong tanong.

“Alam ng Tito Glaycier mo na nag-relapse ang mommy mo.” matigas niyang sabi. “ Hindi sleeping pills ang iniinom niya kundi antidepressant drugs at sa malamang na-overdose siya kaya siya nagka cardiac arrest! Damn it! Bakit hindi mo sinabi sa akin Glay?!”

“Pinakiusapan ako ni Ivee na huwag kong sabihin sayo. I’m just respecting the doctor and patient relationship.” sagot ni Tito. Napamura naman si daddy at sinipa ang plastic chair na nasa tabi.

“Heto na po yung gamot niya Tito…” parang robot kong sabi at inabot sa kanya ang hawak ko na tinanggap niya naman.

“Thank you Raine… I’m really sorry, hindi ko alam na aabot sa ganito. Tatawagan ko si Snow para madamayan ka niya okay?” pagkasabi non, lumakad na siya paalis. Tumingin ako kay daddy na nakatingin rin sa akin. Bigla niya akong hinila at mahigpit na niyakap tapos ay paulit-ulit siyang humingi ng tawad sa akin.

A Few Days Later…



Last night na ni mommy at maraming tao ang dumating sa bahay para makiramay. Kasama na doon ang boss ni mommy at mga kasamahan niya sa trabaho na kasalukuyang kausap ni daddy. Nagpapasalamat ako at nandito ang mga kaibigan ko para tulungan kami. Nong gabing yon, hinanap ko si Autumn at ng makita ko siya, bigla ko siyang hinila palayo at pumasok kami sa office. Ni lock ko ang pinto at umupo kami sa sofa. So far, okay pa rin ang relationship ni daddy, ako ang naging lakas niya para tanggapin ang lahat ng nangyari. Nagkausap na rin kami sa sitwasyon namin at madiin niyang sabi na hindi niya ko pakakawalan, na mahal na mahal niya ako at pinatutunayan niya yon pag nakapagsolo kami. Alam kong mali pero mahal ko din naman si daddy, partners na kami at hinding-hindi kami maghihiwalay. Ang kaso lang nagi-guilty ako kaya need kong kausapin si Autumn dahil ganito din noon ang sitwasyon niya.

“May problema ba Raine?” tanong niya sa akin at hawakan ang kamay ko. Bumuntong-hininga naman ako at tumingin sa kanya.

“Autumn, sobrang nagi-guilty kasi ako sa pagkawala ni mommy. Feeling ko ako ang may kasalanan kung bakit siya nawala.”

“Bakit naman?” umiling lang ako. “Raine, ganyan din ang naramdaman ko noon ng mawala ang mommy ko but I convince myself to just accept it. Wala kang kasalanan, ginawa niya yon sa sarili niya. Hindi niya kayo pinagkatiwalaan sa sitwasyon niya. Kung sinabi man lang niya sa daddy mo, he will do hidps best to support her, 100% yan. Nailigtas pa sana siya pero kinimkim niya lahat yon.”

“Pero hindi namin nahalata na depress na pala siya… Nagsasaya kami ni daddy pero may malaking problema na pala siya.”

“Dumistansya sa inyo eh. Walang siyang pakialam kahit nag-aalala pa kayo sa kanya, tapos inaaway niya pa ang daddy mo. Tsaka hindi mo naman alam na depressed siya dati. Kaya wala kang kasalanan girl. Ang isipin mo na lang ay paano kayo makakamove-on ng daddy mo, kung paano mo pa siya lalong pasasayahin. Malaya na kayo so you can do anything you want with him. Sayong-sayo na siya, yon naman ang gusto mo diba?” bahagya akong ngumiti at tumango.

“Salamat girl… Hindi ko na kasi alam ang gagawin ko eh.” tuwa kong sabi at niyakap siya.

“You're welcome! Paano ba yan? Dalawa na tayong may daddy na, may lover pa!” napahagikgik kaming dalawa. Nag-usap pa kaming dalawa ng konti tapos ay lumabas na para asikasuhin ang mga bisita.

A Few Days After the Funeral…

Nagising ako na wala si daddy sa aking tabi, madilim ang buong kuwarto at ang nagsisilbing ilaw lang ay ang lamppost sa labas. Nagtataka akong bumangon at tumingin sa paligid. Nakahubad lang ako, nagpahinga muna kami saglit sa aming lovemaking na ginawa kanina. Nasaan kaya siya? Kinuha ko ang nighties ko na nakakalat sa carpeted na sahig at sinuot yon. Lumabas ako sa aming kuwarto at hinanap siya. Tahimik akong bumaba sa hagdan at napatigil ng makita ko siya sa kusina na may kausap sa kanyang cellphone. Nagtago naman ako at alam kong masamang mag eavesdrop pero hindi ko matiis eh!

“Yeah! Natutulog siya ngayon… Everything is perfect man, malaya na kami ng baby ko thanks to you.” rinig ko at tumawa pa siya. “Salamat sa binigay mo, buti hindi niya napapansin na naglalagay din ako ng gamot sa gatas niya.” natutop ko ang aking bibig at hindi makapaniwala! Sumilip ako sa kinalalagyan ko at nakita ko na may hawak siyang bottle ng gamot at tinapon niya ito sa basurahan. “Sorry nga pala sa ginawa ko sa ospital, kailangan eh para maging convincing.” napakunot-noo ako. Ginawa? Ibig sabihin si Tito Glaycier ang kausap niya. “Yeah, thanks ulit. I need to get going, kailangan ko pang lambingin ang baby ko…” hindi ko na siya pinatapos sa kanyang sasabihin at mabilis akong bumalik sa aming kwarto. Agad kong hinubad ang suot kong nighties, humiga sa kama at nagkunwaring tulog. Maya-maya pa, narinig ko ang pagbukas ng pinto at pagsara non. Naramdaman ko ang pag-dip ng kama at pumulupot ang kamay ni daddy sa aking bewang at agad yong bumaba sa aking gitna. Nakapikit pa rin ako habang ibinukas niya ang aking hita. Hindi ko na napigilang umungol ng i-rub niya ang kanyang daliri na namamasa ko ng hiwa. Nakapuwesto siya sa likod ko, fininger niya ko at ng masiguradong madulas na ako, ipinasok niya ang kanyang alaga sa aking lagusan. Tuluyan na akong napamulat ng mga mata ng simulan na niya akong kantutin.

“Mmm daddy...yes...yes...f*ck me…” malandi kong sabi. Itinagilid ko ang aking mukha at nag-abot ang aming mga labi na marahas na naglaplapan, nag espadahan ng mga dila. Kakalimutan ko na lang kung ano ang natuklasan ko kagabi. Ayoko ng isipin pa ang pagkawala ng mommy ko, ang importante, akin na si daddy. Wala akong kaagaw, solong-solo ko siya, malaya kami kagaya ng gusto ko!