DAHIL MINAHAL KITA

THE ACCIDENT

Tuluyan kung nakalimutan ang tungkol kay Samantha. KAng tanging umuukupa ng aking utak ay ang kailangan kung makarating agad sa ospital kung saan dinala si Jordan. I can't believe its really happening, ito ang pinakatatakutan ko, kapag siya ay tuluyang bumigay sa lahat nang dumaan na pagsubok sa buhay niya. We went trough a lot, our brotherhood is tested. Hindi ako papayag na basta nalang siyang bumigay ng ganito. Maxado pang maaga ang pagtapon niya sa kanyang buhay. May pag- asa pang maayos ang buhay niya. Napamura ako habang mabilis ang pagpapatakbo sa aking sasakyan. Ngayon lang ulit ako nakaramdam nang ganitong takot sa aking puso. Rex, kumalma ka baka kayo naman ang madisgrasya pag utos ko sa aking kabadong sarili.

Wala kamig sinayang na oras pagkarating namin sa ospital, halos bumigay ang aking tuhod sa aking nakikita sa kanya na nakahiga sa kama. Wala siya dapat sa lugar na yan! Maraming nakasaksak sa kanyang aparato at may malaking benda sa ulo. Nanginginig akong humawak sa seradura nang pintuan ng kanyang kwarto. It reminds me of when Coleen went the same thing. Leaving me with a broken soul. I hold the door knob tightly, as if I depended my life on it. He is not just a friend to me, but a brother. I may have siblings, but ours was different. We have our ups and downs together even the embarrassing moment in our life. Muli ko siyang tiningnan bago lumingon kay Samantha na walang tigil sa pag iyak at paninisi sa kanyang sarili.

"This is my fault kung hindi ko siya pinilit na umalis, wala sana siya sa kalagayan na yan. Hindi sana naaksidente at nakaratay jan. Sana hinayaan ko nalang siya para hindi siya nasaktan ng ganyan katindi." Sumisinghot niyang sambit.

"Shut up Sam! This is not your fault. Aksidente yan at walang may kasalanan." I tried to console her knowing my heart is broken into pieces again. Feeling this heart wrenching pain again making my heart to stop unable to breath properly. F*ck it! Damn!

"No Rex!" Laban niyang sagot.

"Sssshhh! Just stop Samantha, please! Antayin mo ako rito tatawagan ko sina tita at tito!" Sabi ko sa kanya dahil lalong bumibigat ang aking loob. They need to know sa llalong madaling panahon.

Nailipat na namin si Jordan sa mas malaking kwarto. Comatose na siya at ayaw daw lumaban sabi ng kanyang doktor. Pero naririrnig naman daw niya ang mga kumakausap sa kanya kaya walang tigil naming kinakausap kahit hindi siya sumasagot basta importante malaman niyang hindi kami sumusuko sa kanya at andito lang kami sa tabi niya. Hindi rin talaga umaalis si Samantha sa tabi niya nagbabakasakaling gigising na siya. Si tita Lorrie naman ay hindi nagsasalita simula dumating sila ni tito James dito. Alam kong hanggang ngayon sinisisi niya pa rin ang kanyang sarili sa nangyari kay Jordan.

Dalawang buwan na ngayon na nasa coma si Jordan at naisipian ni tito magpamisa para sa mabilis na paggaling ni Jordan. Pabalik na ako na naghatid sa paring nagdaos ng konting dasal nung marinig ko ang usapan sa loob.

"Anong normal lang sa kanya ang himatayin?" Litong tanong ni tita Lorrie.

"Normal lang po talaga maam dahil tatlong buwan na po siyang buntis." Walang paligoy ligoy na sagot ng nars.

"WHAT?" Gulat at sabay na sambit nina tita at tito James. Mukhang aatakihin si tito James sa gulat.

"Samantha Alexis better explain this?" Matigas at namumula na tanong ni tito James. Akma namang sasampalin sana ni tita Lorrie si Sam pero maagap akong nakapasok at tanggapin ang sampal na dapat sana kay Samantha.

"Tita, makakasama po sa kanya ang mastress ganun din po sainyo! Huminahon po muna kayo." Sabi ko hindi alintana ang pagdapo ng kanyang sampal sa aking mukha.

"No Rex, kaya nagiging pabaya na siya dahil sa pagkukunsinti niyo ni Jordan. Look what happen to her Rex? Saan natin hahanapin ang ama ng anak mo Samantha?" Pasigaw na galit na sabi ni tita hindi alintana ang nurse na nasa loob pa ng kwarto at nakikinig. Nasamid ako sa sarili kong laway sa kanyang sinabi.

"Who's the father Samantha?" Muling seryosong tanong ni tito James. Napadako lahat ang aming tingin kay Samantha.

"I'm sorry dad! I don't know, it's just a one night stand." Nanginginig niyang sagot na nakayuko. Hindi napigilan ni tito James ang kanyang sarili para sabunutan si Samantha sa kanyang umaapoy na galit at puno ng pagkadismaya.

"Hindi kita pinalaki at ibinigay lahat ang gusto mo para magpaanak ka lang jan Alexis! Yan ba ang natutunan mo sa pagtira ng matagal sa ibang bansa!" Naghysterikal na galit na sabi ni tito.

"Dad, I'm sorry!" Muling sagot ni Samantha na may luha. Nanggigil si tito James at nasabunutan niya si Samantha. Nataranta akong lumapit para pigilan siya.

"Tito tama na ho, makakasama po sa inyo ang magalit ng husto. Baka tumaas po ang presyon niyo. Ako na po muna ang bahala dito, magpahangin muna po kayo ni tita sa labas." Mungkahi ko. Masamang tingin naman ang pinukol kay Sam bago bitawan ang kanyang buhok at sumama kay tita Lorrie palabas ng kwarto.

"Salamat!" Mahina niyang sambit pagkaalis nina tito at tita bago umupo sa upuang malapit sa kanya.

"When are you planning to tell me about this Samantha?" Ako naman ngayon ang seryosong nagtanong sa kanya. Tatlong buwan na siyang buntis pero wala man lang sinasabi sa akin.

"Rex, wala akong dapat sabihin or ipaliwanag sa iyo. Hindi ko pipigilan ang takbo ng buhay para itatali ka isang gabing pagkakamali natin. You can continue your life, I will not stop you Rex. I can take care of myself." Kanyang seryosong sagot. Sinentensiyahan niya na ang lahat na akala mo hindi ako kokontra at hindi apektado sa nangyari.

"What the f*ck Samantha! Anak ko ang dinadala mo. Ako ang amaniyan may karapatan ako sa lahat! Hindi mo siya ilalayo sa akin dahil nakapagdesisyon ka na. Kasama ako sa anumang desisyon na gagawin mo, tandaan mo yan Samantha. Huwag na huwag mo akong susubukan." Tumaas kong bosses na galit kong singhal sa kanya.

"Rex, nababaliw ka na ba? It's just a one night stand -" Tumayo siyang galit na galit. Pinutol ko ang anumang palaban niyang gusto na sabihin.

"Samantha Alexis Jessica Gomez, huwag mo akong susubukan, hindi ako kasing kitid ng iyong utak mag isip. Kung kailangang ikadena kita gagawin ko huwag mo lang ilayo ang anak ko!" Galit kong sagot habang hawak ang kanyang baba.

"F*ck you Rex! Hindi mo kailangang itali ang sarili mo sa bagay na hindi mo naman ginusto. Pinapalaya lang naman kita at hindi kita pinipilit na suportahan ako dahil kaya ko namang buhayin ang sarili ko at ang bata." Muli niyang palaban na sagot.

"Pinapalaya! Kung noong gabing iyon mo pa inisip yan wala sana tayong problema ngayon Samantha. Hindi ko rin aakalain na sa bente otso mong edad bata ka pa rin mag isip. Walang pinagkaiba sa batang inagawan ng kanyang lolipop o anumang laruan." Nanggagalaiti kong sagot sa kanya. Hindi ko na mapigilan ang aking sarili para sumagot sa kanya.

"Oo isa akong bata. Bata mag isip kaya huwag mo na akong pilitin na isama kita sa anumang desisyon ko. Ako lang magdedesisyon sa aming dalawa at hinding hindi ka magiing parte nun Rex!" Umiiyak niyang sigaw na sagot at tumalikod sa akin. Nagpanting angtainga ko sa kanyang tinuran at nahatak ko siya paharap sa akin. Natakot siya at nataranta kung anu ang gagawin niya. Hindi ko siya binigyan ng pagakakataon na lumaban pa at magpumiglas.

Siniil ko siya nangg halik na may kasamang pagpaparusa, puno ng galit kong sinunggaban ang kanyang labi. Pinilit kong ipasok ang aking dila sa kanyang bibig sa pagkagat ng kanyang labi. Itinutulak niya ako sa aking marahas na paghalik at pagtulak sa kanya sa paanan ng kama ni Jordan ngunit hindi ako nagpatinag bagkus hinawakan ko pa ang kanyang ulo. Napatigil ako sa pagsiil sa kanya ng halik nung malasahan ko ang kanyang dugo. F*ck! Malakas kong mura pagkakita sa putok na niyang labi. I love her as my sister at poprotektahan ko siya kahit anung mangyari. Hindi ko rin siya magawang saktan pero dahil kinanti niya ako tungkol sa aming anak kaya hindi ako nakapagpigil. Matagal kong pinangarap amgkaroon ng pamilya at anak, ngunit kinuha sa akin ang babaeng mahal ko. Nagyon namang magakakanak ako ipagkakait pa sa akin ang bagay na pinangarap ko. Hindi ako papayag na hindi ko sila makasama at makita ang aking anak. Kung ang paraan ay magpatali ako sa kanya gaagwin ko! Iniwanan ko siyang humihikbi sa pagpipigil ng kanyang pag iyak.

Napasuntok ako ng malakas sa pader dahil sa inasal ko sa kanya. Sh*t! I'm sorry Samantha, I didn't mean to hurt you. Paulit-ulit kong sinuntok ang pader hanggang sa dumugo rin ang aking kamao. Hindi ko alam kung bakit bigla nalang uminit ang dugo ko sa mga sinasabi niya kung pwede rin naman naming pag usapan ang simpleng parenting sa amgiging anak namin. Pero hindi naghuramintado agad ang aking puso at lumaban pa ang aking utak sa sitwasyon. I love her as my sister, but I love my child too. I can't just let them go. Aaah! Damn it! Napasigaw ako at napaasuntok muli sa pader. Bakit kailangang si samantha? Why do we need to end up like this? Ayaw ko ring masira ang pagkakaibigan namin ni Jordan at ang magandang relasyon ko sa kanilang magulang. What the f*ck muli kong sigaw.

**********

Hindi ako makapaniwalang kaya akong saktan ni Rex. Hinawakan ko ang pumutok kong labi at napangiwi sa sakit. His kiss were full of anger, torturing my lips. Mahirap bang intindihin niya ang ponto ko na ayaw ko siyang itali sa buhay na hindi naman niya pangarap. Ayaw kong masira at tumigil ang buhay niya dahil nagbunga ang isang gabing pagkakamali o dahil sa katangahan ko. Ayaw kong masira din kung anuman ang magandang relasyon ng aming pamilya sa kanya at sa kanilang pamilya. Bakit kailangan niyang magalit ng ganun? Yeah! I admit it is my fault, that's why I'm taking the full responsibility. I know how freak crazy b***h I am when drunk kaya hindi ako umiinom, light drinks always works for me. Isa pa kapatid lang ang turing niya sa akin. Kahit kailan hindi iyon magbabago at isang bata lang din ang tingin niya sa akin. Hinding hindi niya ako makikita at mapapansin bilang isang tunay na babae o magandang babae.

Kuya kailangan mo nang gumising para makaalis na ako rito. Ayaw kong magpadalosdalos siya ng desiyon na kanyang pagsisihan pagdating ng araw. Baby, tulungan mo naman si mommy anu ang dapat kong gawin? Anak maiintindihan mo ako pagdating ng araw kung bakit ko gagawin ang bagay na ganito. Maxado ng maraming nangyaring hindi maganda sa buhay ng daddy mo kaya hindi natin pwedeng pigilan ang takbo ng kanyang buhay ngayon.

Nataranta ako pagpasok ni Rex na duguan ang kanyang kamao. "A-Anung, anung nangyari sa'yo?" Nag aalala kong tanong agad pagkalapit sa kanya.

"I'm fine! I'm fine Sam and I'm sorry." Kanyang tipid na sagot na puno nang pagsisi ang paghagod ng kanyang tingin sa akin.

"Wala yun, kung si daddy nga nagawa akong sabunutan sa harapan mo. Sandali, tatawag lang ako ng nurse para gamutin ang kamay mo baka maimpeksiyon pa yan." Sabi ko bago iwanan siya. Narinig ko siyang tinawag niya ang aking pangalan pero hindi ko siya pinansin. Ang baba naman talaga ng kaligayahan ko. Nasasaktan ako kapag nasasaktan siya, paano pa kaya kapag umalis na ako? Ang landi naman kasi ng puso ko siguro kong tinuruan ko ang puso kong magmahal ng iba malamang hindi kami humantong sa ganito. Wala rin sa isip kong aabot kami sa ganito dahil ilang taon na akong nasa paligid niya pero hindi pa rin niya ako nakikita. Bata palang ako gustong gusto ko na siya, natatandaan ko pa ang unang halik ko sa kanyang labi. Sampung taon lang ako noon at siya naman ay bente anyos. Hinalikan ko siya sa labi bilang regalo sa kanyang kaarawan. Nagulat siya sa aking ginawa at pinagsabihan na huwag uulitin kasi babae ako at lumalaki na. Hindi daw maganda na humahalik ako sa kanyang labi. Nasaktan ako pero hindi na ako nagkomento dahilhindi naman niya alam na amy pagtingin ako sa kanya.

Ipinikit ko ang aking mata sa buong biyahe at nagpanggap akong tulog dahil ayaw kong makipag usap sa kanya o hindi pa ako handang makipag usap sa kanya. Gulong- gulo ang aking utak at hindi makapag isipng tama. Gusto ng utak kong umalis na at magpakalayo- layo pero ayaw nang puso kong sumang- ayon. Hindi ba pwedeng magkasundo naman ang aking puso at utak para hindi na mahirap magdesisyon. Hindi ko namamalayan na lumuluha na pala ako pero hindi ko pa rin magawang idilat ang aking mata, natatakot akong kapag dumilat ako ay maraming tanong o uusisain akong muli ni Rex. Wala na akong lakas ng loob para makipagtalo pa. Ang kailangan ko ay ang sapat na pahinga!