The Pianist’s Unwanted Existence (Brilliantes Series #3)

NAPAHAWAK ako sa puson ko nang maramdaman ko na naman ang sobrang kirot nito. Nagtaas baba ang aking paghinga dahil pakiwari ko ay kakapusan ako ng hangin sa dibdib. “Engineer Mergus, masama po talaga ang pakiramdam ni Ms. Ann,” narinig kong sambit ng secretary ko mula sa labas ng aking silid. Nandito na naman siya? “Where is she? I want to talk to her.” I slowly got up and leaned on the headboard of my bed. I closed my eyes tightly because my stomach hurt more. I took a deep breath and wiped the sweat from my forehead, I was still sweating even though it was cold inside. “Engineer Mergus...” The door opened loudly and I just waited for him to enter. “May Ann...” he uttered my name emphatically and I looked up at him. “What are you doing here?” I asked him coldly. Instead of answering me, he asked me, “Gaano kalaki ang galit mo sa kapatid mo?” “What do you mean?” “Your sister is in the hospital and she needs a donor. You know your sister is sick and she was rushed to the hospital but you still stay here as if nothing happened? You are so angry with your sister and you didn’t even go to see her?!” he shouted at me. I only felt worse dahil sa ipinapakita niya sa aking galit. “Engineer Mergus...” Sinenyasan ko si Ruthy na lumabas na muna. Nag-aalangan pa siya dahil alam niya ang sitwasyon ko. Wala siyang nagawa kundi ang sumunod din sa akin. “Go to the hospital right now and save your sister, May Ann!” he shouted at me again. Napatiim bagang ako. Pinipilit niya akong pumunta sa hospital para lang iligtas ang babaeng mahal niya? At ang kapatid ko? Kahit nasasaktan ako sa mga ipinakita niya ngayon sa akin ay hindi ako susunod sa kanya at hindi ako pupunta sa hospital para lang maging donor ng nakababata kong kapatid. “I don’t want to,” I said emphatically and his jaw tightened. He stepped closer to me and I bravely met his cold eyes. “What do you want? Do I still have to kneel in front of you just, so you can come with me to the hospital now and save Arveliah?” he asked. Gusto kong ngumisi sa sinabi niya. Handa talaga siyang lumuhod sa akin para pumayag ako sa gusto niya? “Tao lang ako, Engineer Mergus. Hindi ako Diyos para magawa kong iligtas ang kapatid ko,” walang emosyon na sabi ko. “Ikaw na lang... Ikaw na lang ang pag-asa ng kapatid mo. Ikaw na lang ang makaliligtas sa kanya. Compatible ang dugo niyo kaya puwede ka ring maging donor niya sa bone marrow... Tulungan mo siya... Isantabi mo muna ang selos at galit sa kanya... Ako na ang nakikiusap sa ‘yo...” he pleaded and he did what he wanted to happen. Walang pag-alinlangan siyang lumuhod sa harapan ko kaya naramdaman ko tuloy ang kirot sa dibdib ko. Tama nga sila, lahat ay gagawin mo kahit ang pride mo mismo ang maapakan. Wala ka ng pakialam basta ang pinag-uusapan ay ang kaligtasan ng taong mahal mo. But even if I love him... Even if I love Mergus, I will not follow him. I will not give him what he wants. “No. I’m not mad at my sister and that’s not the reason,” I said weakly and held my womb. “May Ann...” “Puwede nga akong maging donor niya dahil minsan na rin... Minsan na rin akong nag-donate ng dugo sa kanya noong bata pa lamang kami pero... Pero hindi ko siya matutulungan sa ngayon. Pasensiya na...” saad ko at nag-iwas na ako nang tingin sa kanya. “That’s how you are... what a selfish person... You’re a liar, that your anger is not the reason why you don’t want to save Arveliah. You want her gone... You want her to never...get better... It’s because of me, isn’t it?” he asked me mockingly and I looked back at him. “No. No one wants to lose their only sister, Engineer. But now...I can’t help her. Wala kang...mapapala sa akin,” saad ko pa at tumayo na siya mula sa pagkakaluhod niya. “Save Arveliah... That’s what I’m asking you... I’ll do... I’ll do everything you want... If it’s my heart in exchange, I’ll give it...” “I thought too... I thought I got that from you. But I was wrong. If it’s not really for me, if it’s not meant for me, huwag na lang. We’ll still suffer in the end and be hurt more... We can’t force something that’s not for me, that wasn’t given to the two of us...” Ang akala ko nga ay nakuha ko na ang puso niya dahil nararamdaman ko ang unti-unti niyang pagkahulog. Nagsimula iyon ng inalagaan niya ako at pinahalagahan pero... pansamantala ko lang iyon naranasan. “Sa lahat ng tao sa mundong ito... Ikaw...ikaw lang ang kilala kong napaka-selfish at walang pakialam sa mga tao, kahit malapit na sa ‘yo. Ikaw...” Hindi baleng maging selfish, dahil sa dalawang taong pinakaimportante sa akin ay mas pipiliin ko ang isa na alam kong hindi naman ako iiwan sa huli. Na alam kong...kaya niya rin akong mahalin katulad ng pagmamahal ko sa kanya. Hindi ko siya isasakripisyo dahil lang sa gusto ng lalaking mahal ko at sa kapatid ko. Paninindigan ko ang pagiging selfish ko. “I’ll ask you, Engineer... If two people... both are important to you... You would choose one of them, katulad ng sitwasyon natin... Who would you choose? Ang unang minahal mo, pinahalagahan at nagbigay kulay sa madilim mong mundo o sa pangalawang tao na ikaw mismo ang dahilan kung bakit dumating siya sa mundong ito at nagbigay buhay sa kanya?” makahulugang tanong ko sa kanya na ikinatigil niya. Hindi siya agad nakapagsalita at nagsalubong lang ang kilay niya. I thought he wasn’t going to answer anymore but...what he answered hurt my heart so much. “Mas matimbang pa rin ang taong una kong nakilala at pinahalagahan,” seryosong sagot niya. I nodded and couldn’t stop my tears from falling. “In your answer. You could lose her and you will regret it forever... But... my answer is still no. Just find a compatible person to be my sister’ donor.” “Wala na kaming sapat na panahon pa, May Ann,” malamig na saad niya. “Mergus, hindi ko siya isasakripisyo para lang sa kapatid ko. Oo, selfish akong tao pero darating ang panahon ay maiintindihan mo rin ako.” “Hindi... Hinding-hindi kita maiintindihan. Babalik ako... Babalik ako rito at kung hindi magbabago ang isip mo ay wala kang magagawa. Ako mismo ang kakaladkad sa ‘yo sa hospital,” banta pa niya saka siya tuluyang lumabas. I closed my eyes and let the tears fall down my cheeks. “Miss Ann, o-okay lang po ba kayo?” nag-aalalang tanong sa akin ni Ruthy. “P-Pakikuha na lang ako ng tubig, Ruthy...” anas ko. Mabilis naman siyang sumunod sa akin. Nagsalin siya ng tubig sa baso sa bedside table ko saka niya ibinigay sa akin. “Kumusta ang pakiramdam mo? Wala ka bang nararamdaman na kahit na ano?” tanong niya. Lahat ng taong malapit sa akin ay tinalikuran ako pero hindi si Ruthy. Nanatili pa rin siya sa tabi ko. Hinaplos ko ang sinapupunan ko at ngumiti. “Maayos... My baby and I are fine. She’s brave, Ruthy. She is still fighting and she will not leave me in this situation. So...will I be able to sacrifice her just for the sake of my sister’s safety? H-Hindi na ba ako matatawag na selfish ng lalaking mahal ko kapag sinunod ko siya? Eh, ang sarili ko ngang...anak na hindi pa niya nasisilayan ang mundo ay hindi ko siya magawang iligtas?” “Miss Ann...” “Hindi baleng walang ama ang anak ko, Ruthy. Basta mabubuhay s-siya...”