“เด็กๆ ในหมู่บ้านหลายคนไปทำงานในเมืองเป็นหนี้เป็นสินหลงแสงสี ติดยาขายตัว ถ้าเรามีลูกต้องสอนให้รู้จักความผิดชอบชั่วดีรู้จักประมาณตนและขยัน จะได้ไม่ลำบาก”
เข้มส่ายหน้าไปมาไม่เห็นด้วยความค่านิยมพวกนั้น ที่เขารักปักใจในตัวดอกหญ้าตั้งแต่แตกเนื้อสาวคือเธอไม่ใช่เด็กใจแตก เป็นเด็กหัวอ่อนเรียบร้อย เหมาะจะเป็นแม่ของลูก ใช่ว่าเกิดเป็นชายอกสามศอกมาจนสามสิบเจ็ดจะไม่เคยมีผู้หญิงมายั่วมาอ่อย เขาเจอบ่อยแต่ไม่เคยสนใจ และไม่เอาผู้หญิงแรดๆ แบบนั้นมาทำพันธุ์ด้วย เพราะบางคนเอาแต่แต่งตัว ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยไม่รู้จักทำมาหากิน เขาไม่เอาเด็ดขาด
“เสร็จแล้วเหรอจ๊ะพี่เข้ม”
“เสร็จแล้วจ้ะ” เข้มเหงื่อโซมไปทั้งกาย เขามานั่งพักใกล้ๆ กับเมียรัก ดอกหญ้ารีบตักน้ำฝนเย็นๆ โรยดอกมะลิหอมกรุ่นชื่นใจในกระติกส่งไปให้ เขายกน้ำขึ้นดื่มแก้กระหาย ยิ้มหวานให้เมียรัก
“ไปอาบน้ำกันเถอะ พี่เหนียวตัวมากเลยตอนนี้ เดี๋ยวจะได้ทำกับข้าวกัน”
“
