ฉันมองเขาอยู่สักพัก มองรอยยิ้มน่ารัก ๆ ของเขา ที่ทำฉันอบอุ่นขึ้นมาชั่วขณะ
หรือเขาจะเป็นความสุขที่หายไปของฉันจริง ๆ
ฉันไม่ตอบอะไรเขา แต่ลุกขึ้น เดินไปหยิบกล่องกล่องนั้นออกมาจากตู้เสื้อผ้า ก่อนจะเดินถือมันกลับมาหาเขา ที่นั่งมองฉันอยู่บนเตียง
“ซินน์ อย่าสนใจเรื่องเดิม ๆ เลยนะ ฉันไม่อยากเห็นเธอปวดหัว” เขาจับมือฉันแน่น ไม่ยอมให้ฉันเปิดกล่อง กล่องนั้นเด็ดขาด
แต่ฉันไม่สนใจ เปิดมันออกอีกครั้ง พร้อมกับหยิบแหวนทองคำขาววงนั้นยื่นให้เขา
“แหวนใคร?” เขามองฉันแว๊บนึง แล้วจะหยิบมันไปจากมือฉัน แต่ฉันรีบดึงกลับ และจับมือขวาเขาขึ้นมาแทน
“ถ้าฉันให้... ก็ใส่อีกข้างสิ จะถอดทำไม” ฉันค่อย ๆ บรรจงสวมแหวนวงนั้นไปที่นิ้วนางข้างขวาเขา จนเขาตกใจ มองมันสลับฉันไปมา...
“อย่ารื้อฟื้นเลยซินน์ ฉันบอกแล้วไง ฉันจะเริ่มใหม่...” ฉันไม่ตอบหยิบของออกมาทีละอย่าง ทีละอย่าง หยิบมันออกมาดู เหมือนดูของสะสมของคนอื่น... ที่ไม่มี
