ผมมองมันสองคนเซ็ง ๆ เรื่องความซื่อสัตย์ ไอ้นาวินผมรับประกันได้ แต่ไอ้ไทม์… ผมไม่สามารถรับประกันอะไรในตัวมันได้เลย
เพราะมันเชี่ย... เสมอต้นเสมอปลาย
“สองแก้ว ๆ” ไอ้ไทม์ไม่ยอมแพ้ ดึงแขนไอ้นาวินมานั่งข้าง ๆ ผม
พอไอ้นาวินมันนั่ง มันก็ถอนหายใจไม่หยุด แถมดูนาฬิกาข้อมือไปด้วย... สุดท้ายมันก็หันมาบ่นกับผมเซ็ง ๆ
“กูไม่อยากเข้าใกล้ไอ้ไทม์เลยช่วงนี้ กลัวมันพาความซวยมาให้”
“เออ… กูว่ากูโชคดีแล้วล่ะ ที่ได้มึงเป็นน้องเขย...” ไอ้นาวินมองหน้าผมทันที พร้อมกับขมวดคิ้วสงสัย เพราะผมไม่เคยพูดอะไรแบบนี้กับมันเลย ผมไม่อยากให้มันคบกับซินน์ด้วยซ้ำ
“ทำไมวะ… มึงพูดจาแปลก ๆ” แล้วไอ้ไทม์ก็ถือแก้วไวน์มายื่นให้ไอ้นาวิน
“ป่าว... น้ำปั่นสบายดีไหมวะ” ผมถามไปจิบไวน์ไป อยากบอกให้มันระวังน้องตัวเองไว้ เพราะคนแถวนี้มันเชี่ยผิดมนุษย์
“ที่อวยกู เพราะจะจีบน้ำปั่นว่างั้น” ไอ้ไทม์ขึงตาใส่ผมทันที
“ป่าว กูแค่ถามดู… เห็นน้องม
