คนสวยขาของประธานจอมโหดหื่นNC25+

บทที่ 5 ไม่ทันแล้ว

"ฉันขอถามอะไรคุณสักอย่างได้หรือเปล่าคะ คือฉันก็ไม่เข้าใจจริงๆ "

"ถึงจะไม่อยู่ในสัญญาที่คุณจะมีสิทธิ์ถามผม แต่เพราะคุณสวยตรงสเปคผมอนุญาตให้คุณถามได้ แต่ผมอยากสูบบุหรี่หน่อยคุณตามผมมาที่ระเบียง"

"ค่ะ"

เขาลุกขึ้นหยิบบุหรี่และไฟแช็กที่วางอยู่บนโต๊ะพร้อมกับดึงแขนหญิงสาวอย่างถือวิสาสะพาแล้วพาเธอไปที่ระเบียงกว้างด้านนอก

ตรงนี้เป็นพื้นที่โปร่งจัดเป็นสวนดอกไม้อีกทั้งยังมีต้นไม้หลายต้นดูร่มรื่นมองไปด้านหน้าจะเห็นแม่น้ำเจ้าพระยา

อากาศยามเย็นท่ามกลางแสงอาทิตย์อ่อน ๆ ที่ส่องผ่านต้นไม้เข้ามาอีกทั้งยังมีลมพัดแรงเหมือนพัดลมตัวใหญ่ทำให้ที่นี่ไม่ร้อนอบอ้าว

เควิลจุดบุหรี่สูบเขานั่งลงที่เก้าอี้ตัวหนึ่งแล้วดึงนาชาให้นั่งตักของตนเอง

นาชาใจเต้นแรงเมื่อแรงฉุดของเขาทำให้เธอเสียหลัก สุดท้ายก็แบะร่างเล็กของตนเองลงบนหน้าตักกว้างของเขากลิ่นหอมอ่อน ๆ ของน้ำหอมแบบผู้ชายทำให้เธอรู้สึกเคลิบเคลิ้ม

เควิลสูบบุหรี่เป่าควันออกไปด้านข้างเอนหลังตัวเองพิงพนักสบาย ๆ ท่าทางเหมือนพวกเจ้าพ่อมาเฟียในหนังชัด ๆ

เขากอดเธอไว้หลวม ๆ ในขณะที่นาชาก็ไม่ขัดขืน เขาเสียไปหนึ่งล้านบาทเขาต้องได้ของตอบแทนที่คุ้มค่า

"คนสวยอยากถามอะไรผมล่ะ"

เสียงของเขาช่วยเตือนนาชาไม่ให้เตลิด เธอจึงเงยหน้าขึ้นเห็นสันกรามของเขาแล้วยิ่งใจเต้น

ปากแดง ๆ ของเขาที่กำลังดูดบุหรี่ทำให้นาชาอยากลองชิมดูบ้างว่าจะให้ความรู้สึกแบบไหน เขาลูบแขนเธอเบา ๆ ขนอ่อนของนาชาลุกชันเธอจึงถามตะกุกตะกักออกไป

"ทำไมคุณถึงยอมจ่ายให้ฉันคะ คุณหน้าตาดีแบบนี้คงมีผู้หญิงสวย ๆ ต่อแถวขึ้นเตียงมากมายโดยไม่เสียเงินสักบาท"

เควิลหัวเราะ มองผู้หญิงร่างเล็กที่กำลังถูกเขาโอบกอดอยู่ เธอไม่ขัดขืนแต่ตัวแข็งจนเขาต้องบังคับให้เธอเอนตัวแบบผ่อนคลาย

ท่าทางลนลานตกใจนั้นทำให้เควิลมองว่าผู้หญิงคนนี้ไก่อ่อนขนาดไหน เขาปล่อยควันบุหรี่ออกมาแล้วตอบเธอด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ

"อย่างแรกเลยคุณถูกใจผม ทั้งรูปร่างหน้าตาการหาคนที่ถูกใจเราจริง ๆ มันยาก อย่างที่สองคุณโสด อย่างที่สามคุณซิง เหตุผลสามอย่างนี้พอมั๊ยถ้าไม่พอก็เรื่องของคุณล่ะ"

นาชา "..."

เควิลดูดบุหรี่จนหมดมวนแล้วบี้ลงบนที่เขี่ยบุหรี่ข้าง ๆ คราวนี้มือของเควิลไม่ได้หยุดอยู่ที่ลำแขนเรียวของนาชาอีกต่อไป

เขาค่อย ๆ ไต่มันเข้าไปด้านในสาบเสื้อของเธอในขณะที่นาชาตัวแข็งเป็นหิน

ไม่รู้จะออกปากห้ามเขาอย่างไรดีที่ถูกจู่โจมแบบนี้ ดีที่เควิลแค่ลูบไปถึงเนินอกของเธอไม่ได้ล้วงเข้าไปในเสื้อชั้นในสีดำที่เธอใส่มา

เขาวนนิ้วคลึงเนื้อนุ่มตรงนั้นเล่นช้า ๆ ดูคุ้นเคย เป็นอย่างยิ่งในขณะที่คนถูกกระทำรู้สึกเหมือนใจข้างในจะขาดเป็นริ้ว ๆ แล้ว

"คุณไม่ต้องคิดไปไกลว่าจะสานสัมพันธ์กับผมต่อ ผมไม่ชอบกินน้ำพริกถ้วยเก่าถึงคุณจะถูกใจแต่ก็ไม่ใช่ว่าผมจะจริงจัง เราสองคนมามีความสุขกันแล้วต่างคนต่างจากตามสัญญา"

นาชารู้สึกคล้ายว่าเขาจะดูถูกกลัวว่าเธอจะตามเกาะแกะเขาต่อ หญิงสาวยืดไหล่ขึ้นสุดท้ายก็ถูกเขากดให้ซบอยู่บนอกของเขาเหมือนเดิม

นาชาหน้าแดงเมื่อนิ้วเขาล้วงเข้าไปลึกขึ้นไต่ตามขอบเสื้อชั้นในของตนเองแล้วในตอนนี้ เธอกระแอมแล้วบอกเขาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"ไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันมีความจำเป็นถึงต้องทำแบบนี้และหลังหมดหน้าที่เราจะไม่ได้พบกันแน่นอนค่ะ ฉันก็ไม่ชอบผูกมัดกับใครให้หงุดหงิดเหมือนกัน"

“ดี” เขายิ้มมุมปากอย่างพอใจ

“เอ่อ......แล้วเราจะ”

หญิงสาวเริ่มตระหนกเมื่อตอนนี้มือของเควิลดันเข้าไปในเสื้อชั้นในของเธอเรียบร้อยแล้ว ดูเหมือนเขาจะกุมอกของเธอแล้วบีบเบา ๆ ความอ่อนนิ่มในกำมือทำให้เควิลปวดร้าว

สัมผัสนุ่มราวกำมะหยี่ของนาชาให้ความรู้สึกที่แสนวิเศษอย่างที่เขาคิด เหมือนว่าหญิงสาวจะฝืนตัวเองเป็นอย่างมากที่จะไม่ด่าเขา และนั่นยิ่งทำให้เควิลรู้สึกสนุกเขาเล่นนมใหญ่ของนาชาจนหัวนมของเธอตั้งแข็ง

เควิลเชี่ยวชาญเรื่องพวกนี้ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าทำอย่างไรผู้หญิงถึงจะอ่อนระทวย อีกอย่างนาชาไร้ประสบการณ์ขนาดนี้การทำให้เธอร้อนจึงเป็นเรื่องที่ง่ายสำหรับเขาเป็นอย่างยิ่ง

"เราจะอะไร" เสียงของเควิลเริ่มแหบพร่า

นาชามีความรู้สึกประหลาดกระนั้นตรงนี้ก็โจ่งแจ้งเกินไปถึงรอบข้างจะเป็นกำแพงดอกไม้ไม่มีใครมองเห็นพวกเขาและด้านหน้าจะเป็นมุมสูงมองเห็นเพียงวิวของแม่น้ำเจ้าพระยา แต่การมีอะไรกันมันควรจะอยู่ในที่มิดชิดกว่านี้ นาชารู้สึกอับอายจริง ๆ

"เราควรเข้าไปข้างในค่ะ"

"ไม่...ไม่ทันแล้ว"

"ทำไมคะ"

เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และไม่ตอบคำถามเธออีก