และแล้ววันที่เควิลจะต้องเดินทางไปอังกฤษมาถึง นาชาวิ่งกระหืดกระหอบมาส่งเขาที่สนามบินโดยมีกุ๊กไก่ขับรถมาให้พร้อมบอดี้การ์ดของเควิลที่ติดตามมา นาชาวิ่งไปหาเควิลที่กำลังเดินเข้าไปประตูผู้โดยสาร เธอเรียกเขาจนคนหันมามองแทบทั้งสนามบิน
"พี่เคน พี่เคนคะ"
เควิลหันมาตามเสียง เขาสั่งห้ามนาชามาส่งเขาแต่สุดท้ายแม่สาวคนนี้ก็มาจนได้ เควิลส่งสายตาไปตำหนิบอดี้การ์ดทั้งสองคน พวกเขาทำท่าเหมือนไม่สามารถห้ามนาชาได้
"พี่บอกว่าไม่ต้องมา นาชาจะมาทำไมขายังไม่หายดี"
"นาชาแค่อยากเห็นหน้าพี่ค่ะ"
นาชาไม่อายแล้วเธอโผเข้ากอดเขาอีกทั้งยังเขย่งเท้าจูบปากเขาด้วย ความจริงในตอนแรกนาชาไม่กล้ามาแต่ด้วยแรงยุของยัยกุ๊กไก่ที่บอกว่าเขาอาจกำลังชะเง้อมองหาเธอที่สนามบินอยู่คนไม่รักกันไม่มีทางดูแลดีขนาดนี้ทุกอย่างนั้นชี้ชัดว่าเควิลรักเธอแค่ไหน
นาชาถูกแรงยุของเพื่อนจึงรีบลุกขึ้นแต่งตัวหนีบอดี้การ์ดทั้งสองวิ่งขึ้นรถของกุ๊กไก่อย่างร
