กึก!
“ฉันล่ะ สงสารหมอพัช ไม่น่าโดนหลอก” เสียงที่เล็ดลอดออกมาจากห้องน้ำมันดังชัดเข้าสู่โสตประสาทชายหนุ่มโดยเฉพาะคำว่า โดนหลอก
“แต่ก็นะ ตั้งแต่หมอพัชเข้าโรงบาลฉันก็นึกว่าพวกเขาเลิกกัน แล้วหมออรไปคบกับหมอไทม์ซะอีก ตัวติดกันขนาดนั้น แต่พอเห็นขึ้นมาหาหมอพัชที่นี่ ฉันล่ะไม่อยากจะพูด” พัชกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากคิ้วหนาขมวดเข้าหากัน เส้นเลือดที่ขมับปูดโปนขึ้นจากการขบกรามแน่น แต่กระนั้นเขาก็ยังยืนฟังอยู่
“ก็ถ้าเป็นฉันก็คงเลือกยาก หล่อทั้งสองขนาดนี้ คิก ๆ” เสียงหัวเราะพูดคุยอย่างสนุกปากพร้อมกับคำนินทาไม่หยุด ยังดังอยู่ต่อเนื่อง
“แต่หมอพัชไม่น่าโง่เลยนะ ไม่น่าเชื่อว่าจบเกียรตินิยมจากเมืองนอก” และมันก็ทำให้ความโกรธของเขาพุ่งปรี๊ดมากก็คงไม่พ้นคำว่า โง่ ที่เขาได้ยิน
ปัง!
พัชทุบกำปั้นลงที่ประตูห้องน้ำอย่างแรงจนเสียงข้างในเงียบกริบ ชายหนุ่มขบกรามแน่นจนใบหน้ากระตุก ในหัวของเขามีความคิดมากมายส
