บทที่ 22

1580 คำ

@บ้านพักบุคลากรแพทย์ [06.00 น.] กริ๊งง~ กริ๊งงง~ เสียงนาฬิกาปลุกส่งเสียงกรีดร้องส่งสัญญาณว่าถึงเวลาตื่นแล้ว ร่างบางได้สัดส่วนพลิกตัวไปมาอย่างกับคนรำคาญในเสียงนั้น ชายหนุ่มที่กำลังนอนเอาข้อศอกค้ำที่นอนมองใบหน้าหญิงสาวไม่หยุด ยิ้มออกมาอย่างนึกเอ็นดู ติ๊ด มือหนาเลื่อนไปปิดเสียงนาฬิกาปลุกไว้ก่อนที่หญิงสาวที่เขานอนกอดจะรู้สึกตัว มือหนาถูกยกขึ้นปัดปอยผมของหญิงสาวออกจากใบหน้า เขายิ้มออกมาอย่างเสน่ห์หาพลันนึกถึงเรื่องราวในอดีต ตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอกัน วันที่เขาไปรับไปส่งเธอและวันที่เธอมาสารภาพรักกับเขา ตอนนั้นชายหนุ่มไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง เขาอยากจะย้อนเวลากลับไปตอนที่เขาตกลงคบกับญดา ตอนนั้นเขาคบกับญดา ความรักของทั้งสองแทบจะไม่เรียกว่าเป็นความรักของหนุ่มสาว แต่มันกลับเป็นความรักระหว่างเพื่อน ชายหนุ่มไม่รู้ว่าจะต้องบอกเลิกกับญดายังไงให้เธอเจ็บปวดน้อยที่สุด และถึงบอกเลิกเธอไปก็ใช่ว่าเขาจะ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม