“คนสวยพี่ว่าเราไปหาที่เงียบๆ คุยกันดีกว่านะ” พี่มังกรพูดกับมะปราง
“ได้สิคะ” เพื่อนฉันมันก็ใจง่ายเกินไปมั้ยเนี่ย ไม่ห่วงฉันบ้างเลยหรือไง
สองคนนั้นลุกขึ้น มะปรางหันมาบอกฉัน “คะนิ้งฉันไปก่อนนะ”
ฉันส่งสายตาขอร้องอ้อนวอนให้มะปรางอยู่ แต่เหมือนมันจะไม่เข้าใจ ใช่สิก็มันไม่รู้เรื่องของฉันกับพี่คริสหนิ
เมื่อสองคนนั้นเดินออกจากห้องไปแล้ว พี่คริสก็ลุกขึ้นไปล็อกประตู แล้วเดินกลับมาหยุดตรงหน้าฉันพร้อมกับจ้องหน้าฉันตาเขม็งแล้วยกมือขึ้นมากอดอก
“ทำไมเธอไม่บอกฉัน !!” พี่คริสตะคอกถาม ทำเอาฉันสะดุ้งโหยง
“ระ..เรื่องอะไรคะ” ฉันตอบพลางฉันก้มหน้านั่งตัวสั่นระริกๆ ทำไมต้องกลัวเขาขนาดนี้ด้วยก็ไม่รู้
พี่คริสกระชากแขนฉันให้ลุกขึ้นแล้วบีบไหล่ฉันทั้งสองข้างแรงมาก สายตาของเขามันพร้อมจะฆ่าฉันได้ทุกเมื่อจริงๆ
“ยังจะถามฉันอีกหรอว่าเรื่องอะไร” พี่คริสพูดเสียงดัง ฉันสะดุ้งสั่นไปทั้งตัวแล้วตอนนี้
ฉันเงียบไม่ได้ตอบ
