เลิกเรียน...
ฉันแยกย้ายกับเพื่อนมานั่งรอพี่คริสมารับหน้ามหาวิทยาลัยแต่นี่มันจะหกโมงเย็นแล้ว พี่คริสยังไม่โผล่มาเลย
ติ๊ง~ แชทเข้า ฉันจึงรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
Chris : ฉันไม่ว่าง ไอ้คลาสกำลังไปรับให้มันไปส่งบ้าน
เขามีไลน์ฉันได้ไงนะ แต่ก็ไม่แปลกหรอกเขาอยากจะได้อะไรเขาก็ต้องได้อยู่แล้วหนิ
ฉันถอนหายใจออกมายาวๆ ไม่มารับทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก จะให้มานั่งรอแบบนี้ทำไมกัน
ฉันถอนหายใจออกมายาวๆ อีกครั้งแล้วเก็บโทรศัพท์เอาไว้ในกระเป๋า ไม่นานรถหรูก็มาจอดตรงหน้าฉัน
“ขึ้นมาเลยครับคนสวย” พี่คลาสเลื่อนกระจกรถลงก่อนจะบอกฉัน ฉันจึงรีบเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถ
ภายในรถ...
“ทำไมหน้างอแบบนี้ล่ะ โกรธไอ้คริสหรอ หรือเสียดายที่พี่ไม่ใช่ไอ้คริส?”
“แต่พี่ก็หน้าเหมือนมันนะ แทนกันได้” พี่คลาสพูดติดตลก แต่ฉันไม่ขำ
“เปล่าค่ะ” ในใจอยากจะถามกลับไปเหมือนกันนะว่าฉันมีสิทธิ์โกรธเขาด้วยหรอ
“อย่าถือสามันเลยไอ้นี่มันจีบ
