“สาเหตุที่อาให้หนูพริ้งไปอยู่โรงเรียนประจำเพราะอาไม่ค่อยมีเวลาดูแลหนูพริ้งไงครับ แล้วก็พูดตามตรงว่าอาไม่เคยเลี้ยงเด็กน้อย อาดูแลไม่เป็น กลัวจะดูแลไม่ดีถึงได้ส่งหนูพริ้งไปอยู่โรงเรียนประจำที่ดีที่สุด”
“…”
“ส่วนเรื่องที่อาบอกว่าไปต่างประเทศอาก็ไปจริง ๆ แต่ไปแค่หนึ่งเดือน จากนั้นกลับมาก็คิดว่าไม่กลับมาบ้านหนูพริ้งจะสบายใจกว่า พูดตามตรงว่าอาทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี”
“…” ฉันนั่งฟังเงียบ ๆ เพราะคิดว่าคุณเตอายุมากกว่าฉัน ใช้ชีวิตมามากกว่าฉัน คุณเตจะพูดอะไรก็ได้ ตั้งแต่รู้ว่าคุณเตไม่ได้ไปต่างประเทศอย่างที่บอกไว้ ฉันก็ไม่คิดจะเชื่อเรื่องที่คุณเตแต่งนิทานหลอกฉันอีก เขาเหรอจะทำตัวไม่ถูก เขาขึ้นชื่อว่าเสือผู้หญิงเลยนะ มีเหรอจะไม่มีวิธีจัดการกับเด็กน้อยอย่างฉัน
“เด็กน้อยโตแล้ว ไม่เชื่อคำพูดอาใช่ไหมครับ”
“เปล่านะคะ” เห็นไหม คำก็เด็กน้อยสองคำก็เด็กน้อย เขายังคงมองฉันเป็นเด็ก
“เปล่าอะไร ตอน
