ตอนเย็น…
ติ๊งต่อง ~
เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้นขณะที่คนตัวเล็กกำลังวางโทรศัพท์มือถือลงข้างเตียงหลังวางสายจากแม่ไปแล้ว ร่างบางเดินไปดูตรงหน้าต่างก็พบว่ามะนาวกำลังยืนกดกริ่งอยู่
“พี่มะนาวนี่นา” เสียงหวานเอ่ยด้วยความดีใจเมื่อเห็นว่าใครมาหาตน
มะนาวเป็นเพื่อนบ้านคนใหม่ที่เธออยากสนิทด้วยเพราะบ้านใกล้กันแถมยังเป็นคนที่ใกล้ชิดกับวิญญาณเหมือนกับเธอด้วย
วันนี้ทั้งวันหลังจากนั่งเล่นกับณัชชาแล้ว ไออุ่นก็กลับมานอนเขี่ยโทรศัพท์มือถือเล่นแก้เบื่อคนเดียวที่บ้านเพราะณัชชาต้องทำสมาธิต่อ ในใจนึกถึงใครบางคนที่หายหน้าไปทั้งวันก็รู้สึกน้อยใจขึ้นมา ทั้งที่เมื่อก่อนเขาเป็นคนตามเธอแท้ ๆ แต่ตอนนี้กลับตีตัวออกหากเธอ
“มาแล้วค่าา ~” เสียงหวานเอ่ยพร้อมฉีกยิ้มกว้างให้คนที่มายืนรออยู่หน้าบ้านขณะเดินเข้ามาเปิดประตูให้
“น้องไอทำอะไรอยู่เหรอ เย็นแล้วกินข้าวหรือยัง” มะนาวเอ่ยถามขณะยื่นปิ่นโตสีสวยให้คนอายุน้อยกว่า “สมชาย
