หลายวันต่อมา…
ซ่าา!
ใครบางคนกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ข้างบ้าน มือเรียวแกว่งสายยางในมือไปมาขณะที่ดวงตาคู่สวยกวาดมองไปรอบรั้วบ้านที่มีดอกไม้บานสะพรั่ง
“เฮ้อ! ช่วงนี้ปู่เป็นอะไรนะ ทำไมทำสมาธิบ่อยจังเลย” คนตัวเล็กบ่นอุบเมื่อนึกถึงใบหน้าคมคายของใครบางคน
ตั้งแต่ที่เหมันต์ทำประตูเชื่อมระหว่างตู้เสื้อผ้าในห้องของเธอกับศาลเจ้าที่ของเขา เธอก็เดินทางไป ๆ มา ๆ อยู่เสมอ และเริ่มรู้จักหน้าที่ของเจ้าที่และผีบ้านผีเรือน รวมไปถึงการทำสมาธิเพื่อเพิ่มพลังของเหล่าวิญญาณด้วย
“ถึงพวกพี่ที่ศาลจะบอกว่าเมื่อก่อนปู่ทำสมาธินานกว่านี้ก็เถอะ แต่คนเคยเจอกันบ่อย ๆ พอห่างกันนาน ๆ มันก็น่าคิดนะ” คนตัวเล็กยังไม่หายสงสัย
“ทีเมื่อก่อนตอนเจอกับเราใหม่ ๆ ยังไม่ยอมกลับไปทำสมาธิเลย ทำไมตอนนี้ถึงกลับไปทำสมาธิเหมือนเดิมล่ะ หรือว่าเบื่อเราแล้ว” เพราะสถานะก็ไม่ชัดเจนเลยทำให้หงุดหงิดใจมากขึ้นไปอีก
“วันนี้จะไปหาดีไหมนะ” เสียงหวานพึม
