บทที่ 9
583 คำ
ทำไมสวิตช์ไฟห้องเราถึงเปิดไม่ได้? ..หญิงสาวกดสวิตช์ไฟแล้ว แต่ไฟก็ไม่เปิดให้ จะว่าไฟดับก็ไม่ใช่ข้างนอกยังสว่างอยู่เลย เพราะตอนนี้เธอยังไม่ปิดประตูห้อง
ขณะที่น้ำอิงกำลังจะออกมาเรียกคนให้เข้ามาดูไฟในห้องให้ แต่ประตูก็ได้ถูกปิดลงก่อน
"ใคร!!" หญิงสาวรู้ได้ในทันทีว่าในห้องนี้ไม่ได้มีเธอแค่คนเดียวแน่
เท้าเรียวค่อยๆ ก้าวถอยหลังออกไปก่อน เพราะเงาของคนที่ปิดประตูกำลังก้าวเดินเข้ามา
"คุณแทน ฉันรู้นะว่าเป็นคุณ ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!" หญิงสาวใช้ความชำนาญหามุมหลบไว้ก่อน เพราะมันมืดมากเขาก็คงจะมองไม่ค่อยเห็นเช่นกัน "กรี๊ดด! อืมม" แต่เธอคิดผิด เขาอยู่ในความมืดได้สักพักแล้ว สายตาก็เลยชิน
อึบ! ขาเรียวพยายามเตะไปข้างหน้า เพื่อให้โดนคนที่กำลังปิดปากเธออยู่ "อืมม!!"
"นึกว่าจะเก่งกว่านี้" พอเห็นว่าเธอต่อสู้แบบหวาดกลัวเขาก็เลยเอ่ยพูดขึ้น
หญิงสาวรู้สึกโล่งขึ้นมาที่ผู้ชายคนนี้คือเขา ตอนที่ไม่ได้ยินเสียงยังคิดอยู่เลยว่าหรือตัวเองคิดผิด ถ้าเป็นคนบุกรุกจากข้างนอก แล้วเธอจะทำยังไง แต่ถึงแม้เป็นเขา เธอก็ต้องหาทางเอาตัวรอดให้ได้ก่อน
"คุณเข้ามาทำไม แล้วไฟห้องฉันเป็นอะไร ทำไมเปิดไม่ได้" น้ำอิงรู้ดีว่าผู้ชายคนนี้ต้องจัดการด้วยวิธีไหน ยิ่งทำเป็นกลัวเขาก็ยิ่งจะได้ใจ เธอก็เลยต้องทำใจดีสู้เสือทุกครั้งที่ประจันหน้ากับเขา
"ก็แค่เอาคัทเอาท์ลง มันก็เปิดไม่ได้แล้ว แค่นี้คิดไม่ได้หรือไง"
"ในที่สุดฉันก็หาความฉลาดของคุณเจอ"
"เธอหมายความว่ายังไง"
"เปล่าค่ะ แล้วนี่คุณเข้ามาทำไมคะ อีกตั้งเป็นอาทิตย์กว่าจะถึงวันเข้าหอของเรา อย่าบอกนะว่าคุณใจร้อน" มือเรียวเอื้อมขึ้นไปลูบเคราของคนร่างสูงที่อยู่ตรงหน้าเบาๆ แบบยั่วยวน
หมั่บ! แต่เขาก็ปัดมันออก
"ฉันมาคิดดูแล้ว เรื่องแต่งงานถ้าเธอเป็นคนบอกคุณพ่อว่าไม่อยากจะแต่ง มันอาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้"
"ทำไมฉันต้องบอกด้วยล่ะคะ"
"เธอต้องการอะไร เพื่อที่จะแลกกับการหยุดงานแต่งในครั้งนี้" ตั้งแต่เกิดเรื่องในห้องประชุม เขายังไม่โผล่หน้าไปบ้านของนาเดียเลย เพราะรู้ดีว่าพ่อเธอคงจะโกรธมาก แต่ถ้าเขาหาวิธียุติการแต่งงานได้ถึงจะกล้าไปสู้หน้าทางนั้น
"ฉันคิดว่าคุณคุยผิดคนแล้วล่ะค่ะ เรื่องงานแต่งคุณต้องไปคุยกับคุณพ่อของคุณเอง"
"แต่ถ้าเธอบอกว่าไม่อยากจะแต่งท่านอาจจะยกเลิกก็ได้"
"คุณให้เหตุผลฉันหน่อยสิคะ ว่าทำไมฉันถึงจะไม่อยากแต่ง"
"เหตุผลงั้นเหรอ ฉันมีเมียอยู่แล้วไง"
"แต่ที่ฉันรู้มาผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เมีย เป็นแค่คู่นอนธรรมดา"
"นี่เธอ!!"
"ฉันอยากจะพักผ่อนแล้ว เชิญคุณออกไปเถอะค่ะ พูดกับฉันไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก"
"ก็ได้ถ้าเธออยากจะแต่งนัก เธอจะได้รู้ว่านรกมีจริง"
?ชะนีติดมันส์ @มัดหมี่
- ผู้เขียน
