บท 13 ความคิดถึง (3)

1391 คำ

Line Tuul: เห็นโพสต์ของน้องดาแล้วใช่ไหม Kan: อืมม Tuul: มึงยังโอเคนะ Kan: ยังไหว Tuul: กูเพิ่งรู้จากเพื่อนของคุณหมอดา คุณหมอดาได้ขอย้ายไปประจำโรงพยาบาลต่างจังหวัดมาได้เดือนหนึ่งแล้วนะ มึงรู้เรื่องนี้หรือเปล่า Kan: ไม่ Tuul: ให้กูสืบให้ไหมว่าคุณหมอดาย้ายไปประจำที่โรงพยาบาลไหน Kan: ไม่ต้อง กูจะปล่อยแล้ว น้องดาควรได้เจอคนที่ดีกว่ากู แล้วดูแลเธอได้ กูไม่อยากทำให้น้องดาเสียใจอีกแล้วว่ะ Tuul: อืมม กูเข้าใจมึง Kan: ขอบใจนะที่ส่งข่าวน้องดาให้กูรู้ Tuul: พวกกูเป็นห่วงมึงนะโว้ย Kan: เดี๋ยวกูก็ดีขึ้น เพราะกูมีเมียกับลูกที่ต้องดู ผู้พันกานต์พิมพ์ตอบกลับเพื่อนไปโดยที่สายตาหันไปมองว่าที่คุณแม่ที่กำลังนอนหลับอยู่อย่างใช้ความคิดแล้วอยู่ๆสายตาก็มองไปยังมือของเธอที่วางอยู่ตรงหน้าท้องที่มีลูกของเขาอยู่ในนั้น Tuul: งั้นกูไม่กวนมึงแล้ว “ถ้าเราแต่งงานกันแล้วพี่ขอลูกสี่คนนะครับ” “หืมม สี่คนเลยเหร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม