เวลา 15.00 น. @ฝูงบิน 231 กองบิน 23
“ผู้พันธามให้ผมมาถามผู้พันว่าตอนเย็นผู้พันติดอะไรหรือเปล่าครับ พอดีว่าผู้พันธามอยากจะเลี้ยงต้อนรับผู้พันน่ะครับ” เรืออากาศเอกนภทีป์(นบ-พะ-ที) เดินเข้ามาถามผู้พันกานต์ที่กำลังเตรียมตัวเก็บของกลับบ้าน
“เอ่อ...” ในขณะที่กำลังจะให้คำตอบปฏิเสธอีกฝ่ายไปเพราะเป็นห่วงไม่อยากให้ว่าที่คุณแม่อยู่บ้านเพียงลำพัง แต่อยู่ๆคำพูดที่เธอเคยพูดกับเพื่อนก็ดังเข้ามาในหัว
“ถ้าฉันกับเค้ารักกันก็คงอยู่กันไปแบบนี้จนลูกโตล่ะมั้ง แต่ถ้าฉันกับเค้าไม่มีทางที่จะรักกันได้ ฉันก็จะปล่อยเค้าไปหลังจากที่รู้ว่าคุณหมอมีรักใหม่แล้ว”
“ไปได้ครับ ว่าแต่กี่โมง” ผู้พันกานต์ตอบกลับอีกฝ่ายที่ยืนรอคำตอบก่อนจะเอ่ยถามเวลานัดหมายในเวลาต่อมา
“น่าจะห้าโมงเย็นครับผู้พัน สมาชิกในฝูงบินพร้อมหน้ากันพอดี จะขาดก็เพียงผู้พันคุณที่ไปราชการที่นครพนมครับ งั้นผมขอไปแจ้งกับผู้พันธามก่อนนะครับ” ผู้กองเมฆบอกออกไปก
