“ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ มาเป็นครั้งที่สอง แล้วอย่าถามนะว่าทำไมถึงได้มาแค่สองครั้ง” ว่าที่คุณแม่บอกออกไปด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่ายเมื่อนึกถึงคำพูดที่ห่วงใยเป็นเชิงห้ามของว่าที่คุณพ่อที่บอกเธอตอนที่เธอขอมาเดินที่ตลาดแห่งนี้อยู่หลายครั้ง
“ฮ่าฮ่า เข้าใจเลย” แพรวนภาหันหลังไปมองสามีของเพื่อนที่มองเพื่อนของเธออย่างเป็นกังวลก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆแล้วพูดออกไป
“แวะนั่งทานอะไรตรงร้านข้างหน้าก่อนดีมั้ยครับ” ว่าที่คุณพ่อเดินมายืนข้างๆแม่ของลูกแล้วชวนสองสาวให้หยุดพักการเดินเพราะเริ่มเป็นห่วงแม่ของลูกที่ตั้งแต่มาถึงยังไม่หยุดเดินเลยสักนิด โดยสายตาของว่าที่คุณพ่อในขณะที่พูดส่งไปยังแพรวนภาเหมือนต้องการให้ช่วยพูดกับแม่ของลูก
“ก็ดีนะ เป็นร้านนมด้วย เหมาะกับคุณแม่เลย” แพรวนภาที่ได้รับสายตาวิงวอนจากสามีของเพื่อนจึงเอ่ยชวนว่าที่คุณแม่ที่มีทีท่าอยากจะเดินต่อมากกว่านั่งพักตามที่พ่อของลูกบอก
“แก นั่งร้านนี้หน่อยมั้ย
